ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 08/11/2009
Ρούφηξε με όλη την δύναμη της ψυχής της το άρωμα που ανάδυε το λατρεμένο του κορμί... πολύ αργά άρχισε να το στολίζει με γλυκά και τρυφερά φιλιά, Δεν ήθελε να τον ξυπνήσει ή μήπως πάλι ήθελε? Αυτός ανάσαινε αργά και το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο. Καθώς τα χείλη της όμως κατέβαιναν όλο και πιο χαμηλά και πλησίαζαν το στομάχι του οι μυς του σφίχτηκαν και η ανάσα του άρχισε να βγαίνει κοφτή και βαριά ώσπου ένα χέρι την σταμάτησε:
-Τι έγινε μωρό μου ξύπνησες ορεξάτη σήμερα?
-Όχι – όχι εγώ.. είπε όλο νάζι... ο πιτσιρίκος μας εδώ και ώρα είναι αρκετά ανήσυχος.
Εκείνος έσμιξε τα φρύδια του και την άφησε απαλά πίσω στα σκεπάσματα ακουμπώντας τρυφερά το χέρι του στην τεράστια κοιλιά της. Ήταν στις μέρες της και αυτή η κοιλιά φαινόταν έτοιμη να εκραγεί σκεφτόταν ενώ ένα τεράστιο χαμόγελο διαγράφηκε στο πρόσωπό του. Θα γινόταν πατέρας!
Τις τελευταίες μέρες ήταν ενθουσιασμένος στη δουλειά. Αλλά σήμερα ήταν η μεγάλη μέρα! Δέχτηκε τηλεφώνημα να πάει στο μαιευτήριο. Ο μικρός ήταν έτοιμος να έρθει στη ζωή. Παρά την κίνηση στο δρόμο έφτασε κατενθουσιασμένος. Μάλιστα είχε προλάβει να αγοράσει κόκκινα τριαντάφυλλα και μπαλόνια. Ανέβαινε γρήγορα τα σκαλιά για τον τέταρτο όροφο, ονειρευόταν αυτή τη στιγμή όσο τίποτα άλλο.
Λίγο πριν φτάσει, ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Ανήσυχος επιτάχυνε και είδε έξω από την πόρτα του δωματίου τον πατέρα του ζευγαριού που θα γεννούσε με τη γυναίκα του να κρατάει ένα όπλο και κλαίγοντας να μονολογεί: “χάσαμε το παιδί στη γέννα. Γιατί σε μένα”; Ερχόμενος στο δωμάτιο αντίκρισε μια λίμνη αίματος με τη γυναίκα του νεκρή με σφαίρα στην κοιλιακή χώρα και το νεογνό στην αγκαλιά της σοκαρισμένης μαίας να κλαίει με εκκωφαντικό ρυθμό.
Τίποτα δε μπορούσε να αντιστρέψει τα πράγματα. Εκείνη έφυγε κλείνοντας την Ιστορία της κι αυτό ήρθε για να ξεκινήσει το δικό του Μύθο :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το