yannidakis - FREEVOX: ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΔΡΟΣΕΡΟ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΥΤΟ

Το δεύτερο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 32 του FREEVOX

ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΔΡΟΣΕΡΟ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΥΤΟ

Μπορεί ο Σεπτέμβριος να έρχεται με απειλητικές διαθέσεις, όμως ας ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο, αυτό το τεύχος, αυτόν τον μήνα με το δεδομένο πως στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο στην Κρήτη το καλοκαίρι εξακολουθεί να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σε όλους τους τομείς. Στο διάστημα κοντά στον δεκαπενταύγουστο και γιατί όχι μέχρι και σήμερα, είναι πολλά εκείνα που άλλαξαν στον τρόπο ζωής μας και στην καθημερινότητά μας. Είμαι απόλυτος σε αυτό. Μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων –ειδικά φέτος- δεν κατάφερε να πάρει άδεια, να κάνει διακοπές εκτός πόλης ή να αλλάξει το καθημερινό σκληρό πρόγραμμα του με εργασία και δουλειά να αποτελούν την απόλυτη ρουτίνα. Ακόμα όμως κι αυτή η κατηγορία ανθρώπων αυτήν την περίοδο έχει διαφορετική ψυχολογία.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΧΑΜΗΛΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ

Είναι η ψυχολογία που αποτελεί την επιδημία της εποχής. Μικροί-μεγάλοι, οικογενειάρχες και εργένηδες, εργασιομανής και άνεργοι είχαν αυτήν την περίοδο την ευκαιρία να κατεβάσουν ταχύτητα. Το καλοκαίρι κυρίως λόγω της αλλαγής του καιρού έχει ως αποτέλεσμα την μείωση της αποδοτικότητάς μας στις καθημερινές μας εργασίες κι αν ακόμα η εργασία είναι τέτοια που η αποδοτικότητα δεν αποτελεί αντικείμενο διακύμανσης, τότε η όρεξη επιτέλεσής της είναι μηδαμινή. Φταίει η ζέστη; Φυσικά. Ευθύνεται το ότι όλοι λίγο-πολύ έχουν το μυαλό τους στις διακοπές; Λογικό. Φανταστείτε κι εκείνους που φέτος δε κατάφεραν να ξεφύγουν κάνοντας διακοπές. Η ψυχολογία γι’ αυτούς θα είναι διπλά επιβαρημένη. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του καλοκαιρινού αυτού του διαστήματος, είναι η έτσι κι αλλιώς χαλαρή διάθεση που υπάρχει στο γενικό περιβάλλον. Οι υπηρεσίες ρίχνουν τον ρυθμό τους, το ίδιο και οι απαιτήσεις. Ο εργασιακός φόρτος ελαττώνεται κι έτσι ο εργαζόμενος μάλλον έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο εν ώρα εργασίας, ικανός για να αναπολήσει, να ονειρευτεί, να σχεδιάσει και να… βαρεθεί στο τέλος!

Το γεγονός αυτής της μείωσης διάθεσης μας χτυπά και τους χειμερινούς μήνες κατά διαστήματα, όμως είναι εντελώς διαφορετικό θέμα. Σε γενικές γραμμές είναι χαρακτηριστικό πως ο Αύγουστος και γιατί όχι και οι πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου βρίσκουν τους έλληνες να είναι πλήρως εναρμονισμένοι σε αυτό το πρόγραμμα αδράνειας που έχει τους δικούς του νοητούς κανόνες και οι οποίοι ακόμα κι αν δεν το παραδέχεται κανείς, είναι σεβαστοί από όλους.

ΕΝΑΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΠΙΟ ΘΕΡΜΟΣ ΚΙ ΑΠ’ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Αυτά έως τον Αύγουστο γιατί ο Σεπτέμβριος, το τέλος του Σεπτεμβρίου ή όποτε η ρουτίνα επιστρέφει στη ζωή του καθένα, επιφυλάσσει μια εξίσου ιδιαίτερη διάθεση για όλους μας ενώ ειδικά φέτος συνοδεύεται από μια ειδική βαρύτητα σημαντικότητας. Ας μην ξεχνάμε πως είναι η αρχή της σεζόν και κατά πολλούς οι στόχοι που τίθενται αυτό το διάστημα μας ακολουθούν ως το επόμενο καλοκαίρι.

Η Ελλάδα προσδοκά τον ερχομό του Σεπτεμβρίου για να λάβει την πολυαναμενόμενη δεύτερη δόση του μεγάλου δανείου που αποσκοπεί στην εξυγίανση του οικονομικού συστήματος και οι έλληνες προετοιμάζονται –καθώς οι φήμες λένε- για ένα τεράστιο κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων που με γεμίζει με άγχος για το κατά πόσο θα υποβαθμίσει εκ νέου την εικόνα της χώρας διεθνώς αλλά και κατά πόσο θα ταλαιπωρήσει την κοινωνική της διάρθρωση. Η βία, η εικόνα εξαθλίωσης για μια αντίδραση χωρίς πολιτικό προσανατολισμό ταράζει τον υγιώς σκεπτόμενο πολίτη κι όλα αυτά σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται ως ενδιάμεση λίγο πριν τον χειμώνα.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως η νηνεμία του καλοκαιριού, της ξεκούρασης και της ξεγνοιασιάς, αναμένεται να δώσουν την θέση τους σε σημαντικές κοινωνικές αναταράξεις. Ένα καλοκαίρι που κύλησε δίχως τρομακτικά πολιτικά γεγονότα, που απλά προσέφερε θέματα κατανάλωσης για τα δελτία ειδήσεων με απεργίες που κλόνισαν τον τουρισμό και οικονομικές αναλύσεις που περισσότερο τρόμαξαν παρά ξεκαθάρισαν, δίνει τη θέση του σε έναν χειμώνα που αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Το φθινόπωρο μας υποδέχεται με εκλογές (7 Νοεμβρίου) στην τοπική αυτοδιοίκηση και εγκαίνια του «Καλλικράτη». Το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης μας κατεβάζει στα εκλογικά κέντρα για να εκλέξουμε δήμαρχο μα για πρώτη φορά όχι νομάρχη, αλλά Περιφερειάρχη. Και λίγο πριν κοπάσει ο θόρυβος από τα πριν και τα μετά των εκλογών, θα ξεκινά η συζήτηση για τον νέο προϋπολογισμό από την ενός έτους κυβέρνηση η οποία θα πρέπει να πείσει όλους πως αν η πρώτη χρονιά αποτέλεσε πρόκληση ελέγχου του δημοσιονομικού ελλείμματος με την επιβολή σκληρών μέτρων, η δεύτερη θα αφιερωθεί στις επενδύσεις και στην αλλαγή νοοτροπίας παράλληλα με την ανακούφιση συγκεκριμένων κοινωνικών στρωμάτων της ελληνικής πραγματικότητας.

ΕΝΑΣ ΤΥΠΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Το γεγονός όμως παραμένει και είναι η βαθιά οικονομική δυσκαμψία στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας. Σε λίγο καιρό η τουριστική περίοδος θα φτάσει στο τέλος και εκτός από το τέλος των διακοπών που λέγαμε νωρίτερα, θα σημάνει το άδειασμα εκατοντάδων θέσεων εργασίας στον τουριστικό κλάδο. Ξενοδοχεία, μικρομάγαζα, μεταφορές, παραθεριστικά χωριά, απομακρυσμένα νησάκια, όλα αναμένεται να ερημώσουν αφήνοντας τους άνεργους να συμπληρώσουν όλους εκείνους που μένουν καθημερινά εκτός εργασίας από την αδυναμία των εργοδοτών να ανταπεξέλθουν στα έξοδά τους. Το κλίμα θα επιβαρυνθεί περισσότερο από την γελοιωδώς καθιερωμένη «επανάσταση του λαού». Λίγο πριν απ’ τις διακοπές των Χριστουγέννων οι μαθητές θα κλειδώσουν τα σχολεία τους κάνοντας κατάληψη τους. Ακολουθούν τα «Δεκεμβριανά» με επεισόδια, καταστροφές σε δημόσια και ιδιωτική ιδιοκτησία. Η ανακωχή έρχεται τα Χριστούγεννα με κουραμπιέδες και σαμπάνιες και όταν με το καλό επιστρέψουμε αγωνιστικά έχουμε στο πρόγραμμα αγρότες να χωρίζουν την Ελλάδα στη μέση, λίγο αργότερα δημόσιους βολεμένους να απεργούν προκλητικά σπάζοντας τα νεύρα των… ιδιωτών μη βολεμένων. Κι όταν το επόμενο καλοκαιράκι πλησιάσει, ξεκινούν κι όλοι εκείνοι που σχετίζονται με τον τουρισμό, έτσι για να μάθουν και οι ξένοι πως στο όνομα της δημοκρατίας έχουμε το δικαίωμα να διαλύουμε τη διάθρωση του κράτους.

Ούτως ή άλλως η οικονομική κρίση είναι μέρος της καθημερινότητας κάθε πολίτη αυτού του πλανήτη, όμως μέσα στην εν γένει κλιμάκωση που επικρατεί, ο μήνας που εγκαινιάζουμε μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για ξεχωριστές και προσωπικές επιδιώξεις. Καλύτερες επιδόσεις στην εργασία ή μια νέα επαγγελματική στέγη, μια νέα σχέση ή το επόμενο βήμα στην ήδη υπάρχουσα και φυσικά μια υπόσχεση για περισσότερο σεβασμό στον εαυτό μας, το περιβάλλον μας, το κοινό καλό.

Το ερώτημα στο οποίο καταλήγουμε είναι απλό: διακοπές κάνατε; Μπαταρίες γεμίσατε; Αν όχι, αλλάξτε χώρα, αν πάλι ναι, ετοιμαστείτε για έναν χειμώνα πιο ζεστό κι απ’ το καλοκαίρι που μόλις τελείωσε.