Καληνωρίσματα. Μπορεί ο Σεπτέμβριος να βρίσκεται ήδη στα μισά του, όμως ας ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο με το δεδομένο πως στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο στην Κρήτη το καλοκαίρι εξακολουθεί να βρίσκεται σε σε πλήρη δράση σε όλους τους τομείς. Στο διάστημα κοντά στον δεκαπενταύγουστο και γιατί όχι μέχρι και σήμερα, είναι πολλά εκείνα που άλλαξαν στον τρόπο ζωής μας και στην καθημερινότητά μας. Είμαι απόλυτος σε αυτό. Μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων –ειδικά φέτος- δεν κατάφερε να πάρει άδεια, να κάνει διακοπές εκτός πόλης ή να αλλάξει το καθημερινό σκληρό πρόγραμμα του με εργασία και δουλειά να αποτελούν την απόλυτη ρουτίνα. Ακόμα όμως κι αυτή η κατηγορία ανθρώπων αυτήν την περίοδο έχει διαφορετική ψυχολογία. Και σήμερα που τα σχολεία έχουν αρχίσει, οι άδειες έχουν τελειώσει, είναι πολύ πιο εύκολο να το συνειδητοποιήσει κανείς αυτό.
Είναι η ψυχολογία που αποτελεί την επιδημία της εποχής. Μικροί-μεγάλοι, οικογενειάρχες και εργένηδες, εργασιομανείς και άνεργοι είχαν αυτήν την περίοδο την ευκαιρία να κατεβάσουν ταχύτητα. 
Το καλοκαίρι κυρίως λόγω της αλλαγής του καιρού έχει ως αποτέλεσμα την μείωση της αποδοτικότητάς μας στις καθημερινές μας εργασίες κι αν ακόμα η εργασία είναι τέτοια που η αποδοτικότητα δεν αποτελεί αντικείμενο διακύμανσης, τότε η όρεξη επιτέλεσής της είναι μηδαμινή. Φταίει η ζέστη; Φυσικά. Ευθύνεται το ότι όλοι λίγο-πολύ έχουν το μυαλό τους στις διακοπές; Λογικό. Φανταστείτε κι εκείνους που φέτος δε κατάφεραν να ξεφύγουν κάνοντας διακοπές. Η ψυχολογία γι’ αυτούς θα είναι διπλά επιβαρημένη. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του καλοκαιρινού αυτού διαστήματος, είναι η έτσι κι αλλιώς χαλαρή διάθεση που υπάρχει στο γενικό περιβάλλον. Οι υπηρεσίες ρίχνουν τον ρυθμό τους, το ίδιο και οι απαιτήσεις. Ο εργασιακός φόρτος ελαττώνεται κι έτσι ο εργαζόμενος μάλλον έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο εν ώρα εργασίας, ικανός για να αναπολήσει, να ονειρευτεί, να σχεδιάσει και να… βαρεθεί στο τέλος!
Το καλοκαίρι κυρίως λόγω της αλλαγής του καιρού έχει ως αποτέλεσμα την μείωση της αποδοτικότητάς μας στις καθημερινές μας εργασίες κι αν ακόμα η εργασία είναι τέτοια που η αποδοτικότητα δεν αποτελεί αντικείμενο διακύμανσης, τότε η όρεξη επιτέλεσής της είναι μηδαμινή. Φταίει η ζέστη; Φυσικά. Ευθύνεται το ότι όλοι λίγο-πολύ έχουν το μυαλό τους στις διακοπές; Λογικό. Φανταστείτε κι εκείνους που φέτος δε κατάφεραν να ξεφύγουν κάνοντας διακοπές. Η ψυχολογία γι’ αυτούς θα είναι διπλά επιβαρημένη. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του καλοκαιρινού αυτού διαστήματος, είναι η έτσι κι αλλιώς χαλαρή διάθεση που υπάρχει στο γενικό περιβάλλον. Οι υπηρεσίες ρίχνουν τον ρυθμό τους, το ίδιο και οι απαιτήσεις. Ο εργασιακός φόρτος ελαττώνεται κι έτσι ο εργαζόμενος μάλλον έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο εν ώρα εργασίας, ικανός για να αναπολήσει, να ονειρευτεί, να σχεδιάσει και να… βαρεθεί στο τέλος!Το γεγονός αυτής της μείωσης διάθεσης μας χτυπά και τους χειμερινούς μήνες κατά διαστήματα, όμως αυτό είναι εντελώς διαφορετικό θέμα. Σε γενικές γραμμές είναι χαρακτηριστικό πως ο Αύγουστος και γιατί όχι και ο Σεπτέμβριος βρίσκουν τους έλληνες να είναι πλήρως εναρμονισμένοι σε αυτό το πρόγραμμα αδράνειας που έχει τους δικούς του νοητούς κανόνες και οι οποίοι ακόμα κι αν δεν το παραδέχεται κανείς, είναι σεβαστοί από όλους. Εσείς έχετε συνέλθει ή ακόμα;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΥΤΟΥΣ :[
file exeis dikio, i varemara einai standar apla prepei na symvivastoume me tin idea tis douleias giati pername to megalytero meros tis zwis mas sayti.Opote gia na paramenoume sayti prepei na eimaste paragogikoi k dystixos i varemara den ma othei stin paragogikotita.....Parola ayta stigmes xalarosis en ora ergasias yparxoun panta ki afto ligoi mporoun na to amfisvitisoun...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα το θέμα ζέστης παίζει ρόλο, γι'αυτό εξάλλου κλείνουν και τα σχολεία το καλοκαίρι. Όσο για τον Αύγουστο συγκεκριμένα...δεν ξέρω αν είναι το πικ-σίζον της ζέστης, γιατί θα έλεγα καλύτερα για Ιούλη, αλλά διακοπές ονειρευόμαστε, νομίζω, από Ιούνη και όλους τους 3 μήνες, απλώς έχει επιλεχθεί ο Αύγουστος για τις διακοπές όλων, λόγω και της γιορτής του Δεκαπενταύγουστου υποθέτω. Μετά, -είτε πάμε είτε δεν πάμε- ονειρευόμαστε τις χειμερινές μας διακοπές. Τελευταία υπάρχουν και οι φθινοπωρινές και φυσικά οι ανοιξιάτικες\πασχαλινές, αλλά και οι γνωστές σε όλους μας (και πιο ευκολοπραγματοποιηθέντες!) αποδράσεις του Σαββατοκύριακου όοοοολο το χρόνο. :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σημειώσω όμως ότι παίζει ρόλο και το είδος της δουλειάς (ένας ξενοδοχοϋπάλληλος θα πρέπει να τα δώσει όλα τον Αύγουστο και έχει να κάθεται μετά όλο το χειμώνα -είτε του αρέσει είτε όχι, ασχέτως καιρικών συνθηκών).