yannidakis τετάρτης - ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣ;

Καληνωρίσματα. Το Φθινόπωρο που φτάνει στο τέλος του απασχόλησε την ελληνική επικαιρότητα κυρίως για την εκλογική διαδικασία της Αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα, αλλά λίγο νωρίτερα και για τις εκλογές στις ΗΠΑ.

Ήταν οι εκλογές στις οποίες ο πολυαναμενόμενος και πολυδιαφημιζόμενος πρόεδρος των Δημοκρατικών, κύριος Obama υπέστη βαριά ήττα στο Κογκρέσο από τους Ρεπουμπλικάνους αντιπάλους του που μέχρι πέρσι αποτελούσαν συνώνυμο της συντηρητικότητας και του “χθες” στις ΗΠΑ. Η εκλογή Obama όμως δεν έφερε τις απαραίτητες αλλαγές και την προσδοκώμενη ανάκαμψη κι έτσι ο λαός τον τιμώρησε με την ψήφο του. Μετά τα αποτελέσματα ο αμερικανός πρόεδρος παραδέχθηκε πολλά του λάθη κι ομολόγησε ούτε λίγο, ούτε πολύ, πως πήρε το μάθημά του! Η αλήθεια όμως είναι πως η λαϊκή κατακραυγή δεν εκδηλώθηκε την ημέρα των εκλογών. Προϋπήρχε μέσα από την καθημερινότητα. Τότε που ήταν τα κυβερνητικά κλιμάκια;

Εδώ στην Ελλάδα ακολούθησαν οι Αυτοδιοίκητες εκλογές και όπως κάθε φορά που λαμβάνουν χώρα αυτές, ξεκάθαρος νικητής ή χαμένος δεν υπάρχει. Πάντα όμως υπάρχει “χώρος” για ενδιαφέροντα πολιτικά συμπεράσματα και η αλήθεια είναι πως η αποχή στις εκλογές αυτές κατέδειξε πως ναι μεν δεν διαφαίνεται κάποιος πολιτικός αξιοπρεπής και ουσιαστικός αντίλογος στην κυβέρνηση, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ο λαός είναι ευχαριστημένος απ’ αυτή. Μα, το ίδιο έδειξαν και οι πορείες κι απεργίες που προηγήθηκαν.

Ξέρετε, σε κάθε προεκλογική περίοδο είναι συνηθισμένο οι υποψήφιοι από τους άσημους υποψήφιους έως τους προέδρους κομμάτων, να κατεβαίνουν στους δρόμους, να μοιράζουν χειραψίες, χαμόγελα και υποσχέσεις, έχοντας δίπλα τους επιτελείο με μπλοκάκια που… (μας) γράφει για τα προβλήματα που εκφράζουν οι πολίτες. Μετά τις εκλογές η συνέχεια είναι γνωστή. Οι εκλεγμένοι κρύβονται σε κέντρα αποφάσεων και οι ηττημένοι τους κατηγορούν για τα πάντα. Οι πολίτες μένουν και πάλι εκτός “παιχνιδιού” και αναρωτιέμαι πως επιτυγχάνεται η ουσιαστική επικοινωνία πολιτών και κράτους. Προφανώς είναι κι αυτό μια πολιτική ουτοπία.

Η δημόσια διαβούλευση που εισήγαγε η τωρινή κυβέρνηση πριν την ψήφιση νομοσχεδίου αποτελεί μια λαμπερή παραφωνία στο κατεστημένο αυτό, δίνοντας λόγο στον πολίτη να κρίνει ένα νομοσχέδιο πριν αυτό ψηφιστεί. Πολλές φορές παρατηρήθηκαν τροποποιήσεις νομοσχεδίων απ’ αυτή τη διαδικασία, όμως ο κανόνας δεν άλλαξε. Οι εκλογές –γι’ αυτό και τάσσομαι κατά της αποχής-  παραμένουν ο μοναδικός αποτελεσματικός τρόπος να επικοινωνήσει ο λαός με το κράτος. Γιατί;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΡΟΠΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ :[