yannidakis τετάρτης - ΕΛΛΑΔΑ–ΙΡΛΑΝΔΙΑ: ΜΙΑ ΔυΝατΤη ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Καληνωρίσματα. Ο δημοσιοοικονομικός πανικός που παρατηρείται στην Ελλάδα από το 2009 έχει φέρει τη χώρα σε σημαντικές ανακατατάξεις, με αλλαγή στην ηγεσία της και φυσικά με τα γνωστά διαρθρωτικά μέτρα που πάρθηκαν μέσα στο έτος που τελειώνει σε λίγες μέρες.

Ο καθρέφτης αυτού του επίπονου σκηνικού στήθηκε στην μακρινή Ιρλανδία. Εκεί απ’ όπου η οικονομική κρίση ξεκίνησε να σαρώνει τις δυτικές οικονομίες. Το φθινόπωρο οι ιρλανδοί βρέθηκαν μπροστά στα διλήμματα που βρεθήκαμε κι εμείς. Αρχικά επαναστάτησαν στην ηγεσία της χώρας που βούλιαξε την οικονομία και τους θεσμούς της χώρας. Στην Ελλάδα ο Καραμανλής είχε το σθένος να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, στην Ιρλανδία όμως ο πρόεδρος της χώρας δείχνει ερωτευμένος με τον θρόνο του και έχει ήδη αποκρούσει μια πρόταση μομφής από αντιπολιτευτικό κόμμα, την ανταρσία πολλών στελεχών της κυβέρνησης, την μαζική επίθεση των εγχώριων μέσων ενημέρωσης και φυσικά την οργή του λαού. Σε μια προσπάθεια διαπραγμάτευσης προτάθηκαν πρόωρες εκλογές το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου, όμως ο ιρλανδός πρόεδρος διαμήνυσε πως θα εξαντλήσει την θητεία ως τον Φεβρουάριο του 2011.

Το σχέδιο της κυβέρνησης της Ιρλανδίας προβλέπει τέσσερα χρόνια λιτότητας ώστε να μπορέσει σε πρώτο στάδιο να υλοποιηθεί ο προϋπολογισμός του 2011 που φυσικά είναι σκληρός για τους πολίτες. Η ίδια προσπάθεια είχε γίνει και επί ΠΑΣΟΚ το 2009 με τον προϋπολογισμό του 2010 που όμως δεν κατάφερε να κρατήσει την Ελλάδα μακριά από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο τελικά δεν απέφυγε ούτε η Ιρλανδία. Παρά την πολύ πρόσφατη δημοσιότητα της κατάστασης στην Ελλάδα οι Ιρλανδοί όχι μόνο δεν απέφυγαν την βοήθεια του ΔΝΤ, αλλά προσέφυγαν σε αυτό ώστε να αποφύγουν καταστάσεις όπως αυτές λίγα χρόνια πριν που βρέθηκαν στο χείλος της χρεωκοπίας με την τότε –προσωρινή όπως αποδείχτηκε- λύση της ενίσχυσης των τραπεζών που εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα επί Νέας Δημοκρατίας. Μάταια όμως.

Πλέον, για την Ελλάδα και την Ιρλανδία δεν έχει σημασία το πως ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του θα διαχειριστεί την κρίση, αλλά το κατά πόσο συνεννοήσιμοι θα είναι με τους υπεύθυνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Νομισματικού Ταμείου. Ασφαλώς απαιτούνται πολιτικοί με κύρος και με επικοινωνιακή δυνατότητα σε διεθνές επίπεδο. Ο Μπράιαν Κόουν απέχει πολύ απ’ το να συνεργαστεί ή να διαπραγματευτεί με την τρόικα για το συμφέρον του λαού του, ο Γιώργος Παπανδρέου πάλι έχει δείξει ότι απολαμβάνει της εκτίμησης των ξένων εταίρων κι αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Είναι το δικό του χρέος έναντι στη χώρα του.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ :[