προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΣΑΝ ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙΑ

Άφησα τ’ αμάξι λίγο πιο κάτω κι ανέβηκα στον πιο ψηλό λόφο έξω απ’ την πόλη κοιτάζοντας το μικρό φεγγάρι, τα λίγα αστέρια και τ’ αεροπλάνα που ανεβοκατεβαίνουν προς τα κει. Σκεφτόμουν τη ζωή (μου) και ονειρεύτηκα να είχα μια ευχή ή μια επιθυμία από ένα τζίνι. Θα ζητούσα να μεταφερόμουν σε ένα μέρος πιο απλό απ’ αυτό, γιατί μετά από μία μέρα με ουρές και άγχος και τσακωμούς και επιδείξεις και εφέ και μαγκιές… και μετά από τις βραδιές με άφθονο ποτό και τσιγάρο και δυνατά στην άθλια μουσική, έρχεται μια στιγμιαία επαφή με μια πραγματικότητα που βιώνεις από ένα βυθισμένο σκοτεινό κενό. Και τότε βλέπεις ότι κρατάς ακόμα το κινητό στο χέρι, όμως αυτή τη φορά κανείς δε σε καλεί απ’ το σκότος να σε φέρει. Κι έτσι τ’ όνειρο ξετυλίγεται μπροστά μου. Δε τελειώνει αφού όταν αναλωθείς, κάποιος σε ξαναφέρνει απ’ την αρχή για να ζεις. Κι όταν δεν υπάρχει πια επιστροφή, τότε ποια επιθυμία θα ήθελες να πραγματοποιηθεί;

Οπότε βλέπω τα αεροπλάνα να πετούν μπροστά μου και αναρωτιέμαι μήπως θα έπρεπε να είμαι μέσα σε κανένα από αυτά αλλά άργησα. Τότε σηκώνομαι και του φωνάζω να με περιμένει, γιατί το δρόμο προς αυτό θα πάρω με μια ζωή που επιμένει, μα συνειδητοποιώ πως είμαι ακόμα εκεί στον λόφο και απλά κοιτάζω και τότε μου έρχεται η ιδέα να ήταν τα αεροπλάνα πεφταστέρια. Πολύ χρειάζομαι μιαν ευχή τώρα!

Και τότε ξανακάθομαι και σκέφτομαι πως θα ‘ταν να επέστρεφα στις μέρες που κουραζόμουν για δουλειές που δεν ήτανε επάγγελμα, τότε που δε δούλευα για λεφτά, τότε που οι κάρτες δεν ήταν πλαστικές, είχαν πάνω ποδοσφαιριστές. Τότε που ένα θέλημα ήταν ένα παγωτό. Πως έφτασα στο σήμερα που δε δουλεύω για να ζω, αλλά ζω για να δουλεύω; Και ένα αεροπλάνο περνά και διακόπτει τις σκέψεις μου: “μήπως το πέρασμα ενός αεροπλάνου θα μπορούσε να μου πραγματοποιήσει μια ευχή” και να με μεταφέρει σ’ εκείνες τις μέρες που δεν με ένοιαζαν τα πολιτικά ή η οικονομία, τότε που κανείς δεν ήξερε ότι υπάρχω σ’ αυτήν την κοινωνία, αλλά η αλήθεια είναι μακριά απ’ αυτά, όσο κι αν θέλω να βυθιστώ τελικά σηκώνομαι και άραγε να φαίνομαι στο αεροπλάνο που πετά ή αυτό να είναι λες πεφταστέρι; Πολύ χρειάζομαι μιαν ευχή τώρα!