αναδρομές τετάρτης - ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΤΟΥ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 4 Ιουλίου 2007
ΤΙΤΛΟΣ:  ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΤΟΥ

Καλοκαιράκι. Παρασκευή. Ίσως «θανάσιμος» συνδυασμός. Απόψε εκείνος περιμένει το βράδυ να σκεπάσει καλά κάθε απομεινάρι της ημέρας που μόλις πέρασε και κάθε ίχνους φωτός που την ακολουθούσε.

Η σιωπή διαδέχεται τη μουρμούρα της ημέρας. Κάθε θόρυβος της νύχτας έχει μια ποιότητα που η μέρα αγνοεί. Φωτεινά λαμπάκια τρεμοσβήνουν όπως όταν βλέπεις από ψηλά μια πόλη. Ο κόσμος αραιώνει στους δρόμους, οι εκκρεμότητες μεταφέρονται για αύριο.

Τώρα οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Δεν πειράζει αν δεν πρόλαβε να βγάλει το πουκάμισο. Πρώτα μουσική. Λίγο jazz, με εκλεκτές μπαλάντες και κατεύθυνση προς την κουζίνα. Μια γρήγορη ετοιμασία ντάκου και στο άλλο χέρι η μεγάλη καράφα με την τσικουδιά (ρακί, ρακή). Τα πούρα είναι στη θήκη.

Κατεύθυνση προς το μπαλκόνι. Κλειστά τα φώτα. Μόνο τα λαμπάκια από τον ενισχυτή. Η θάλασσα φωτίζεται από την εμφάνιση του φεγγαριού. Έτσι κι αλλιώς το φως περιττεύει. Με τα μάτια κλειστά μπορεί να φωτίσει περισσότερο τη θάλασσα.

Κάθε γουλιά πολλαπλασιάζει τις σκέψεις. Δε φταίνε οι εικοσιένα βαθμοί στο ρακοκάζανο, φταίνε εκείνα τα αστέρια που παίζουν κυνηγητό με τα λιγοστά σύννεφα.

Σκέψεις, όνειρα, αναμνήσεις, φυλακές, προοπτικές. Μια αγάπη στο ψυγείο έτοιμη να βγει έξω ύστερα από καιρό. Το πούρο μυρίζει και ο καπνός του, επισκιάζει τώρα το λείο φόντο της μαύρης θάλασσας.

Τα τραγούδια εναλλάσσονται όμως εκείνος νομίζει ότι ακόμη το πρώτο ακούει. Είναι το μουσικό θέμα της βραδιάς. Ακόμα και ο θόρυβος του πόνου που διακόπτει τη μαύρη σιωπή είναι σα βωβή ταινία που πήρε βραβείο από τυφλούς κριτές.

Μόνο μια νυχτερίδα που πέταξε απότομα από δίπλα του, διέκοψε τις σκέψεις. Η καράφα είχε αδειάσει, το σταχτοδοχείο είχε γεμίσει, η μουσική είχε τελειώσει. Η νυχτερίδα έτρεχε να κρυφτεί από τις πρώτες ακτίνες ενός νέου ήλιου, γεμάτου ελπίδες που ερχόταν από πίσω απειλητικά. Εκείνη τι θα κάνει στο χρόνο που απομένει;