προβληματισμός παρασκευής - ΜΥΘΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ: ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ (μέρος 3/4)

Τις τελευταίες μέρες ο Αλέκος παρατηρούσε πως ο Αντρέ έλειπε από το μάθημά του και όπως έμαθε από τη γραμματεία, είχε να παρακολουθήσει μάθημα στο Πανεπιστήμιο μια ολόκληρη εβδομάδα. Ιδιαίτερα ασυνήθιστο για τον πάντοτε σχολαστικό Αντρέ. Ο Αλέκος είχε προβληματιστεί και το μοιράστηκε με την Νατάσα. «Θέλω τα στοιχεία του. Πρέπει να τον βρω. Να ανακαλύψω τι συμβαίνει. Ενδιαφέρομαι πραγματικά για αυτό το παιδί. Ξέρω πως εσύ απ’ τη θέση σου μπορείς να βρεις πρόσβαση στα αρχεία των φοιτητών. Θα με βοηθήσεις»; Η Νατάσα τον φίλησε κι έφυγε κλείνοντάς του το μάτι. Πράγματι το ίδιο βράδυ μετά τη δουλειά οι δυο τους έφυγαν για το σπίτι του.

Ήταν ένα τεράστιο οίκημα λίγο πιο μακριά από τη γειτονιά τους, στο Κίμκι. Το ζευγάρι κοντοστάθηκε και χτύπησε την τεράστια πόρτα. Όταν ο Αντρέ άνοιξε, αιφνιδιάστηκε βλέποντάς τον καθηγητή του και μια άγνωστη γυναίκα δίπλα του κι έκλεισε απότομα την πόρτα. Ο Αλέκος του ζήτησε να τους ανοίξει μιλώντας του ήρεμα και εξηγώντας του το ενδιαφέρον για το πρόσωπό του. Η πόρτα άνοιξε και ο νεαρός τους υποδέχτηκε στο θεόρατο σπίτι. Σύντομα τους ενημέρωσε πως έμενε μόνος στο σπίτι, καθώς είχε χάσει τους γονείς του από επίθεση μυστικών πρακτόρων της KGB όταν ήταν ακόμα μικρός. Τους εξήγησε πως παίρνει ένα επίδομα από την πολιτεία όμως ποτέ δε θέλησε να βάλει άλλον άνθρωπο στο σπίτι του. Ο Αλέκος αργότερα τον ρώτησε γιατί αντέδρασε έτσι εκείνο το πρωί, όταν τον ρώτησε για το βιβλίο. Ο νεαρός σάστισε και αργοπορημένα απάντησε: «Είναι ένα φωτογραφικό άλμπουμ με όλες τις φωτογραφίες που έχω από τους γονείς μου. Δεν το μοιράζομαι με κανέναν, δε το αφήνω μακριά μου». Ο Αλέκος είχε δακρύσει όμως η Νατάσα συγκρατούνταν σθεναρά.

Εκείνη η μέρα ήταν σημαντική για την μετέπειτα σχέση των τριών. Άρχισαν έκτοτε να κάνουν παρέα και εκτός σχολής. Να πηγαίνουν βόλτες ή να μαζεύονται σπίτι συζητώντας για την ορυκτολογία. Συχνά μάλιστα, ο Αντρέ ρωτούσε πράγματα για την Ελλάδα. Ποτέ όμως δεν άφηνε τη συζήτηση να προσεγγίσει την οικογένειά του κι αυτό είχε βάλει σε σκέψεις την Νατάσα.
- «Νομίζω πως ο Αντρέ μας κρύβει κάτι. Ειδικά για αυτό το βιβλίο. Δε νομίζω πως λέει όλη την αλήθεια» ανέφερε καχύποπτα η Νατάσα στον Αλέκο ο οποίος διαφώνησε:
- «Δε νομίζω πως υπάρχει κάτι πέρα από το ότι το παιδί είναι ευαίσθητο με την οικογένεια που έχασε. Θα βρω το βιβλίο και θα σου το αποδείξω» απάντησε με πείσμα.

Μετά από μέρες οι τρεις τους επισκέφθηκαν μια πλατεία όπου ο δήμος ετοίμαζε αποκριάτικες εκδηλώσεις. Το πρόσωπο του Αντρέ έλαμπε και το ίδιο χαρούμενοι ήταν όλοι, ταιριαστοί στο κλίμα της διασκέδασης που επικρατούσε στο χώρο. Μάλιστα, η Νατάσα έκατσε στην ειδική καρέκλα όπου θα της έβαφαν το πρόσωπο και κάλεσε για τον ίδιο λόγο και τον Αντρέ: «Έλα! Μην είσαι σπασίκλας» τον προκάλεσε κι αυτός άφησε την τσάντα του στον Αλέκο και την ακολούθησε. Όταν τελείωσαν γύρισαν στον Αλέκο ο οποίος όμως δεν ήταν εκεί. Η διάθεση άλλαξε και οι δυο τους αναστατώθηκαν αρχίζοντας να τον ψάχνουν δίχως όμως αποτέλεσμα.

Στο μεταξύ τον Αλέκο είχαν απαγάγει δύο κουκουλοφόροι που τον μετέφεραν σε μια αποθήκη σε άγνωστη για αυτόν τοποθεσία. Κανείς δεν τον πείραξε. Του έδεσαν τα μάτια και τον μετέφεραν κοντά στο σπίτι του το επόμενο βράδυ αφού του αφαίρεσαν το πορτοφόλι και τη τσάντα του παιδιού.

:[
διαβάστε το τέταρτο και τελευταίο μέρος του Μύθου, την ερχόμενη Παρασκευή στις 12:00