Μια φορά σε έναν καιρό αν μου έλεγαν να πιστέψω στις νεράιδες, θα γελούσα και θα κορόιδευα. Όλα πριν μάθω για τον μικρό Νίκο, ένα παιδάκι που γεννήθηκε υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις με έναν αδερφό λίγο μεγαλύτερο του και τους γονείς του ακόμα μικρούς, με όρεξη για να του προσφέρουν μια υπέροχη ζωή.
Ο Νικόλας ήταν ένα τυπικό παιδί της πόλης. Μεγάλωσε στη γειτονιά του 
παίζοντας στους δρόμους με τους φίλους του μπάλα και ότι κάθε σκανταλιάρης της ηλικίας του θα έκανε. Τα σαββατοκύριακα ίσως έφευγε με τον πατέρα του για το χωριό για λίγες μέρες με τον παππού και τη γιαγιά. Τα προβλήματα ποτέ δεν έλειπαν, άλλοτε για τα δύσκολα οικονομικά κι άλλοτε επειδή οι γονείς ακόμα κι αν ξεκίνησαν στο ίδιο μονοπάτι, πολλές φορές έβρισκαν ο ένας τον άλλο σε διαφορετικούς δρόμους. Στοιχεία μιας τυπικής οικογένειας. Βιώματα που όλοι ζήσαμε κάποτε με τους γονείς μας.
παίζοντας στους δρόμους με τους φίλους του μπάλα και ότι κάθε σκανταλιάρης της ηλικίας του θα έκανε. Τα σαββατοκύριακα ίσως έφευγε με τον πατέρα του για το χωριό για λίγες μέρες με τον παππού και τη γιαγιά. Τα προβλήματα ποτέ δεν έλειπαν, άλλοτε για τα δύσκολα οικονομικά κι άλλοτε επειδή οι γονείς ακόμα κι αν ξεκίνησαν στο ίδιο μονοπάτι, πολλές φορές έβρισκαν ο ένας τον άλλο σε διαφορετικούς δρόμους. Στοιχεία μιας τυπικής οικογένειας. Βιώματα που όλοι ζήσαμε κάποτε με τους γονείς μας.Ο Νίκος μεγάλωνε και μαζί του μεγάλωναν και τα προβλήματα της οικογένειας. Πολλές φορές έβλεπε τους γονείς του να φωνάζουν, να αντιδρούν άσχημα και εκείνος να βρίσκεται στη μέση άλλοτε ξεσπώντας σε κλάματα κι άλλοτε καταπίνοντας τα δάκρυά του γιατί έπρεπε να δείξει πως είναι άντρας. Συχνά, κατηγορούσε τον εαυτό του. “Να περάσουν τα χρόνια και να φύγω από εδώ. Να αλλάξουν όλα” μονολογούσε συχνά και αναρωτιέμαι αν μπορούσε η φυγή να ήταν η λύση.
Μέσα από την κατάσταση που επικρατούσε ο Νικόλας έμαθε να ένα πράγμα κι αυτό ήταν να πνίγει τα συναισθήματά του. Όλοι στη γειτονιά θα σου μιλούσαν για το πόσο καλόκαρδος νεαρός είχε εξελιχθεί, όμως πως να ήξεραν τι πόνο έκρυβε μέσα του. Όταν μάλιστα έφτανε η τελευταία χρονιά στο σχολείο, υποσχέθηκε στον εαυτό του να κάνει ότι ήταν δυνατό για να φύγει μακριά. Η διέξοδος, η λύση στην επιθυμία του ήταν οι σπουδές. Σπουδές μακριά από το σπίτι του στο Ρέθυμνο. Σε ένα μέρος ξένο, σε μια νέα αρχή, χωρίς προβλήματα, με μοναδικό σύντροφο, την καρδιά και τις δυνάμεις του.
Οι μήνες πέρασαν και ο Νίκος κέρδισε με την αξία του ένα εισιτήριο μακριά απ’ το σπίτι του. Ίσως την ημέρα των αποτελεσμάτων να μην κοίταξε καν την πόλη ή το πανεπιστήμιο στο οποίο πέρασε. Του αρκούσε που δεν έγραφε Ρέθυμνο. Το διάστημα που ακολούθησε μέχρι να φύγει για να ξεκινήσει στις σπουδές του, ήταν πολύ δύσκολο. Οι γονείς του αποφάσισαν να χωρίσουν, ο αδερφός του είχε ήδη φύγει για σπουδές και ο Νίκος θα ήταν μόνος του σε όλο αυτό. Η συντροφιά του ήταν η αγαπημένη του Μαρία, όμως κι αυτή θα έπρεπε να την αποχωριστεί. Το μέλλον ξεκινούσε στην Αλεξανδρούπολη. Ο Νίκος ήταν έτοιμος για τη νέα του σελίδα και η σελίδα αυτή θα ήταν μεγάλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το