αναδρομές - ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ: Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 1 Αυγούστου 2008
ΤΙΤΛΟΣ:  ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ: Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ

Έχετε ακούσει να λένε σε ένα παιδάκι ένα μυστικό και να του ζητούν να μην το πει; Και εκείνο μετά από λίγο να λέει χαρτί και καλαμάρι ότι δεν έπρεπε να πει και μάλιστα να κολλάει στο τέλος και ένα: «…αλλά μου είπε να μη σου πω ότι μου το’ πε»»;

Σήμερα καλούμαι (…) να γράψω για την τέχνη της… έλλειψης αμεσότητας. Πως γράφεις κάτι και εννοείς κάτι παρεμφερές, ενώ την ίδια στιγμή στέλνεις το μήνυμα που θέλεις εκεί που πρέπει; Μην το επιχειρήσετε σπίτι μόνοι, εγώ έχω κάνει μαθήματα κρυπτανάλυσης!

Πιο πρακτικός τρόπος είναι να πάρουμε ένα παράδειγμα, όπου ένας άνθρωπος που αγαπούσε πολύ το χορό και τον κινηματογράφο, αποφάσισε να φτιάξει ένα νέο είδος χορού που θα ενσωμάτωνε μέσα του, όλα του τα πάθη, ότι ονειρευόταν και ότι μπορούσε να νοιώσει όταν χόρευε. Ο καλύτερος τρόπος να γνωστοποιήσει στον κόσμο το νέο του χορό θα ήταν βάζοντας τον σε πολλές σκηνές μιας ταινίας που θα δημιουργούσε. Τι καλά! Αυτά που εκτιμούσε τόσο πολύ σε ομορφιά και πνεύμα θα τα έβρισκε ενωμένα τώρα σε ένα τέλειο δημιούργημα!

Ήταν τόσος ο ενθουσιασμός, που όσο δούλευε, προσπαθούσε όλα να γίνουν τέλεια. Ήταν πράγματι εντυπωσιακός ο τρόπος που δημιουργούσε και επένδυε σε αυτό το έργο. Δεν το είχε ξανακάνει και ούτε θα το ξανάκανε, γι’ αυτό όλα έπρεπε να πάνε καλά.

Και τελικά; Έγινε σε μια αναπάντεχη στιγμή, το πλέον αναπάντεχο και αβάσταχτο. Εξέθεσε το χορό του με λάθος τρόπο, κατάστρεψε την ταινία του με λάθος χειρισμούς. Ο ενθουσιασμός του, για πρώτη φορά επισκίασε την εργατικότητα και τη μεθοδικότητα που τον χαρακτήριζε πάντα. Πλέον όλα είχαν σταματήσει.

Τι θα έκανε να συνεχίσει το έργο του; Είχε την αρχική του ανώτερη εντολή να ξεκινήσει από κει που σταμάτησε; Ή πάλι θα έπρεπε να ξεκινήσει από την αρχή; Πετραδάκι – πετραδάκι. Βήμα – βήμα; Καρέ – καρέ;