καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

σημερινή προσθήκη στην λίστα των βραβεύσεων τσι μέρας
από RAMNOUSIA

Η Δημοκρατία του Χρήματος
Δεν μας κυβερνούν οι άνθρωποι παρά μόνο τα λεφτά...
Αφορμή για το σημερινό μου κείμενο πήρα από την είδηση ότι η βρετανική κυβέρνηση μπορεί κάλλιστα να μετονομαστεί σε κυβέρνηση των εκατομμυριούχων, αφού η περιουσία του καθενός από τα μέλη της -Συντηρητικών και Φιλελεύθερων- ξεπερνά το 1 εκ. λίρες, σύνολο 70 εκ ευρώ! Αυτό είναι το ποσό που προκύπτει από τις φορολογικές δηλώσεις που υπέβαλλαν και από τις οποίες προκύπτει πλούσια επιχειρηματική δραστηριότητα.
Τα ίδια μήπως δεν συμβαίνουν και στην χώρα μας? Πάρτε για παράδειγμα τα πόθεν έσχες των βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, προσθέστε τα και άνετα φτάνετε τουλάχιστον στο ποσό των Άγγλων βουλευτών. Σκεφτείτε ακόμη το εξής:
τα κόμματα χρηματοδοτούνται από τον ελληνικό λαό με 64 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο!
Μόνο αυτά τα 2 φτάνουν για να καλυφθεί ένα μέρος του δανείου που πήραμε από το ΔΝΤ και θα μας καταδυναστεύει για τα επόμενα ... πολλά χρόνια. Σε αυτά προσθέστε τις υπέρογκες αμοιβές και συνταξιοδοτήσεις τους και αυτών άλλα και των απερχόμενων που τα φάγανε. Βάλτε και τους μισθούς συν τα παχυλά μπόνους που παίρνουν οι συγγενείς και οι ψηφοφόροι-πελάτες τους οι οποίοι τοποθετούνται από τους βουλευτές σε δημόσιες θέσεις. Οι οποίοι τοποθετούνται από αυτούς όχι μόνο για να τους βολέψουν αλλά και για να βοηθούν στην συντήρηση των εξαρτησιογόνων σχέσεων ρουσφετολογίας που έχουν οι κυβερνώντες με τους υπόλοιπους ψηφοφόρους τους.
Αποτέλεσμα όλων αυτών όμως είναι οι ψηφοφόροι να οδηγούνται σε καθαρά προσωπικά και συμφεροντολογικά κριτήρια ψήφου για να ικανοποιήσουν τις ατομικές τους ανάγκες και όχι σε κοινωνικώς ωφέλιμα άρα είναι μη αξιοκρατικά.
Επίσης υπολογίστε και την κατασπατάληση των ταμείων, τις μίζες-λεφτά του δημόσιου και ευρωπαϊκού χρήματος- που παίρνουν όλοι για να κάνουν μια εξυπηρέτηση ή για να αναθέσουν ένα δημόσιο έργο, τις οικονομικές και νομικές διευκολύνσεις και φοροαπαλλαγές που προσφέρουν στις τράπεζες και στην πλουτοκρατία γενικότερα, τα καρτέλ και τα μονοπώλια, τα αμέτρητα σκάνδαλα που έχουμε ακούσει και ακούμε συνέχεια να συμβαίνουν με τα λεφτά του κοσμάκη και όλα αυτά μας κάνουν ένα ποσό πολύ μεγαλύτερο από όλο το δημόσιο χρεός της χώρας μας που θα έφτανε για να μην ξαναδανειστούμε ποτέ αν φυσικά δεν συνέβαιναν ξανά τα ίδια.
Βλέπουμε λοιπόν πως οι περισσότεροι από τους κυβερνώντες και γενικά από αυτούς που συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων, στην κατασκευή και την εφαρμογή των νόμων, στην μετάδοση των ειδήσεων και άρα της βολικής καταγραφής της κατάστασης κτλ κτλ είναι άνθρωποι πλούσιοι, βολεμένοι, που ποτέ δεν μόχθησαν πραγματικά για να κερδίσουν κάτι, που βρήκαν τα έτοιμα ή κλέψανε και κορόιδεψαν τον πολύ κόσμο για να τα αποκτήσουν, που μεγάλωσαν σε ανέσεις και σε βίλες, που «μορφώθηκαν» στο εξωτερικό, που δεν χρειάστηκε ποτέ να πληρώσουν κάποια ποινή ή ένα πρόστιμο γιατί είχαν τις διασυνδέσεις, την δύναμη, την εξουσία και τα χρήματα για να το κάνουν και που φυσικά ποτέ δεν έχουν ούτε καν φανταστεί πως είναι να δουλεύεις όλη μέρα μόνο και μόνο για να εξασφαλίσεις φαγητό και στέγαση αλλά και να χρωστάς για αυτές τις 2 απλές και βασικές ανθρώπινες ανάγκες.
Απλά το μόνο που κάνουν αυτοί οι τύποι είναι εφόσον όπως εξηγήσαμε έχουν και τις θέσεις και τα μέσα για να το κάνουν, να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους και αυτές ακριβώς τις πολυτέλειες προασπίζουν ώστε να μην τις αποκτήσει κανείς άλλος εκτός από αυτούς. Αυτά όμως συμβαίνουν σε όλες τις χώρες.
Μάλιστα για σιγουριά πως θα καταφέρουν την αδιάκοπη εκπλήρωση αυτών των στόχων προσφεύγουν στην «προστασία» διεθνών οργανισμών που αποτελούνται από μη εκλεγμένα μέλη τα οποία φυσικά είναι και οι ίδιοι πάμπλουτοι τεχνοκράτες υπηρέτες του συστήματος μια γραφειοκρατικής μη-εκλεγμένης ολιγαρχίας.
Πάρτε για παράδειγμα την Ευρωπαϊκή Ένωση : «Η Ελλάδα είναι φυλακισμένη σε μια ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, την οποία διοικούν μη εκλεγμένοι υπάλληλοι που έχουν αναστρέψει την ιστορική έννοια της δημοκρατίας. Αντί ο σημαντικότερος τομέας της οικονομίας -τα δημοσιονομικά- να υπάγεται στους εκλεγμένους πολιτικούς, οι κεντρικές τράπεζες (δηλαδή οι διορισμένοι υπάλληλοι των εμπορικών και επενδυτικών τραπεζών) έχουν αυτονομηθεί από πολιτικούς ελέγχους και ισορροπίες. Με τρόπο πραγματικά οργουελιανό, οι δεξιοί της Ευρώπης και των ΗΠΑ αποτελούν τη σφραγίδα της ολιγαρχίας, που αποκλείει τον έλεγχο της κατανομής των οικονομικών πιστώσεων ενώ παράλληλα επιτρέπει στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά συμφέροντα να στραγγαλίζουν τα προγράμματα δημοσίων δαπανών.»(Μάικλ Χάντσον, Αμερικάνος καθηγητής οικονομικών και πρώην σύμβουλος της Wall Street)
Παρόλα αυτά ακούμε συνεχώς ότι τα κόμματα και το κοινοβούλιο υπάρχουν για να εξυπηρετούν την δημοκρατία κάτι που προφανώς δεν ισχύει... Βέβαια σε όλα αυτά που είπαμε παραπάνω δεν πρέπει να ξεχνάμε τον απαράβατο κανόνα της κομματοκρατίας:
η δημοκρατία φτάνει να είναι έξω από το κόμμα για να ισχύει.
Γιατί μες το κόμμα όποιος διαφωνεί με το δόγμα του κόμματος είναι απευθείας ή πουλημένος ή λανθασμένος χωρίς βέβαια κανείς να λαμβάνει υπόψιν τα επιχειρήματα ή της αποδείξεις που τυχόν αυτός παρουσιάζει για να υπερασπιστεί το δίκιο του. Και μόνο που διαφωνεί με το κόμμα δεν υπάρχει λόγος να επιχειρηματολογήσει ή έστω να απολογηθεί αλλά αυτόματα θεωρείται ξένο σώμα επειδή οι ιδέες του θα πλήξουν την εικόνα του κόμματος και κυρίως τα συμφέροντα των διαπλεκόμενων επιχειρηματιών, τραπεζιτών και μεγαλοεκδοτών, μεγαλοδικηγόρων, μεγαλογιατρών κ.ο.κ., άσχετα αν οι ιδέες του μπορεί να κάνουν μεγάλο καλό στο κοινωνικό σύνολο.
Με απλές δημοκρατικές διαδικασίες λοιπόν στα κόμματα οι αρχηγοί ή τα δόγματα των κομμάτων αποφασίζουνε και διατάζουνε πως οι υπόλοιποι θα συμφωνήσουν μαζί τους αλλιώς δεν έχουν θέση στο κόμμα.
Οι πολίτες όμως ψηφίζουν επίσης και εκπροσώπους του λαού και όχι μόνο τα κόμματα και τους αρχηγούς τους.
Πράγμα που σημαίνει ότι όταν η ηγεσία πχ του ΠΑΣΟΚ διαγράφει τους τρεις αντιπροσώπους του λαού βουλευτές αυτό σημαίνει ότι διαγράφει και τους πολίτες που τους ψήφισαν.
Παρόλο λοιπόν που ο ρόλος τους είναι να ελέγχουν και το κόμμα τους αυτοί διαγράφονται επειδή ακριβώς διαφωνούνε ασκώντας το αναυθαίρετο δικαίωμα που έχουν για κριτική των πεπραγμένων της παράταξής τους.
Τώρα σκεφτείτε και αυτό:
η κυβέρνηση είναι εκλεγμένη μόνο από περίπου το 31% του συνόλου του Ελληνικού πληθυσμού αλλά επειδή ο εκλογικός νόμος είναι παράλογος δίνει στην κυβέρνηση 160 έδρες δηλαδή πάνω από το 50% των αντιπροσώπων των Ελλήνων
(δείτε σε αυτό το άρθρο και τα σχόλια του την εξήγηση : People Have the Power?).
Μπορεί δηλαδή να σε ψήφισε μόνο το 31% αλλά σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο εσύ θεωρείσαι νόμιμος και εκλεγμένος εκπρόσωπος από το πάνω 50% του πληθυσμού!!!
Στην περίπτωση τώρα δε που διαγράφεις κάποιους βουλευτές που ψηφίστηκαν από κάποιο κόσμο ε τότε με ακόμη λιγότερους ψήφους κατέχεις πάλι το ίδιο ποσοστό των αντιπροσώπων του λαού! Και πάντα φυσικά οι νόμοι που ψηφίζουν οι λίγοι είναι αυτοί που πλήττουν τα συμφέροντα των πάρα πολλών και ευνοούν μόνο τους οικονομικά δυνατούς χωρίς να δίνεται κανένα βάρος στο κοινωνικό συμφέρον και καμία σημασία στο σύνολο αλλά όλες οι αποφάσεις έχουν να κάνουν με την οικονομική ευημερία και το επίπεδο ζωής ελάχιστων ανθρώπων. Τι λογική είναι αυτή?
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν ένα και μόνο ένα έχω να πω :
Να τη χαίρεστε τη Δημοκρατία σας
Τα ψέμματα των Ελλήνων Πολιτικών
Επειδή όμως αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στη χώρα μας αλλά παντού και εφόσον ζούμε σε εποχές παγκοσμιοποίησης τίποτα δεν είναι ανεξάρτητο από τη μια χώρα στην άλλη, δείτε και το επόμενα video...


οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια