προβληματισμός τρίτης - ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΨΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ

Χριστός Ανέστη. Οι αισθήσεις των ανθρώπων είναι κοινές και αυτό είναι επιστημονικά ή ιατρικά –αν προτιμάτε- αποδεδειγμένο. Ποια είναι η διαφορά από άνθρωπο σε άνθρωπο; Σίγουρα η κάθε αίσθηση διαφέρει στον κάθε άνθρωπο, όπως και η αντίληψη, η αντίδραση και τα συναισθήματα. Και εκεί δεν νομίζω πως κάποιος θα διαφωνήσει.

Όμως ας εξετάσουμε σήμερα μερικές μορφές του φόβου. Ενός αρνητικού αισθήματος που προκαλείται στον άνθρωπο από μικρή ηλικία όντας ίσως από τα πρώτα. Παραδειγματίζομαι ίσως από το κλάμα ενός μωρού, την αντίδραση σε κάτι απρόσμενο, στην φαντασίωση μιας αρνητικής εμπειρίας ή στην ιδέα του πόνου. Ο φόβος φίλοι μου έχει πολλές εκφάνσεις αλλά εγώ θα ξεχωρίσω τον φόβο που προκαλείται από τον σεβασμό. Το συγκεκριμένο το συναντάμε πρώτη φορά στη σχέση Του Θεού με τον άνθρωπο. Δεν πρόκειται για φόβο με την κακή έννοια, αλλά για προσοχή στην δραστηριότητα, τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις του ανθρώπου. Ο φόβος στους γονείς, στους δασκάλους, στον γιατρό, δεν προκύπτει από άρνηση ή καταπίεση, αλλά από σεβασμό στην ιδιότητά τους.

Εγώ όμως θα επιμείνω σε κάτι. Ο φόβος είναι υποκειμενικός. Αυτό δε θα το βρείτε σε κανένα βιβλίο γραμμένο, όμως ο φόβος είναι ακριβώς ότι και ο πόνος. Δυσβάσταχτος; Ίσως. Αλλά σίγουρα στο σημείο που θα καθορίσει ο καθένας. Οι αντοχές του καθένα. Στο τσίμπημα μιας καρφίτσας, στο χτύπημα ενός αντικειμένου, στο πέσιμο από ένα ύψωμα, σε μια πληγή, σε οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει πόνο, ο άνθρωπος θα καθορίσει το πότε και πόσο θα πονέσει. Δεν είναι θέμα μυών ή αντοχής. Είναι ζήτημα ψυχολογίας και πνευματικότητας. Σκεφτείτε το. Όταν χτυπήσετε, το πρώτο πράγμα που σκέφτεστε είναι το σημείο που χτυπήσατε. Φυσικό επακόλουθο είναι να πονέσετε, δηλαδή να αισθανθείτε ότι πονέσατε ή ακόμα καλύτερα να επιτρέψετε στον πόνο να διαπεράσει το σώμα και την σκέψη σας. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τον φόβο. Αν βρεθείτε μόνος σε ένα σκοτεινό και επικίνδυνο σοκάκι ή σε στο πάνω μέρος ενός ουρανοξύστη, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείτε είναι ακριβώς αυτό. Ότι είστε μόνοι, ότι είστε ψηλά αντίστοιχα ότι κάποιος μπορεί να σας βλάψει και ότι πολύ απλά μπορεί να πέσετε από εκεί. Δοκιμάστε το. Μείνετε μόνοι ένα βράδυ και ενώ περπατάτε, αρχίστε να κοιτάτε στις γωνίες, να γυρνάτε πίσω σας. Ανεβείτε σε ένα μεγάλο ύψωμα και μην κοιτάξετε στο βάθος τα όμορφα φώτα ή ψηλά τον γαλήνιο ουρανό, αλλά κάτω προς το δρόμο. Στοιχηματίζω ότι ασυναίσθητα θα σας γεννηθεί η επιθυμία να βουτήξετε στο κενό!

Αποδεικνύεται με αυτόν τον τρόπο ότι εμείς αφήνουμε τον πόνο και τον φόβο να μας καταδυναστέψει. Είναι όλα στην διακριτική ευχέρεια και παίδευση του εγκεφάλου μας. Είναι όλα ζήτημα διαχείρισης των συναισθημάτων μας. Αν μου επιτρέπετε να γίνω πιο προκλητικός, δεν υπάρχει καν πόνος ή φόβος, είναι απλά δύο όροι που εφευρέθηκαν από τον άνθρωπο για να δικαιολογήσει την αδυναμία του να διαχειριστεί τα συναισθήματά του.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΕ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΤΕ ΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ ΣΑΣ :[