Καληνωρίσματα από έναν πλανήτη στον οποίο κατοικούν άνθρωποι με διάθεση να βρίσκονται, να διασκεδάζουν, να χωρίζουν και να ανταμώνουν και πάλι. Γενικά ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ον που λειτουργεί καλύτερα όταν βρίσκεται σε κοινωνικά σύνολα.
Κάποιες φορές ένας ή πολλά μέλη ενός κοινωνικού συνόλου αναγκάζονται να αποχωρίσουν απ’ αυτό για κάποιους λόγους. Εναλλακτικά ίσως και το κοινωνικό σύνολο μπορεί να πάψει να υφίσταται ή να αντικαταστήσει πλήρως τα μέλη του. Ακόμα και τότε κάπου, κάποτε αυτοί οι άνθρωποι, αυτής της ομάδας ίσως βρεθούν και πάλι. Ίσως το επιδιώξουν. Σε ένα άλλο μέρος, σε έναν άλλο χρόνο.
Και τότε; Τα συναισθήματα είναι απίστευτα. Κάποιοι παντρεύτηκαν, κάποιοι έγιναν πλούσιοι, κάποιοι πάχυναν κι άλλοι διακρίθηκαν στον τομέα τους. Καλώς ήρθατε σε μια επανένωση, στο γνωστό reunion! Είτε πρόκειται για σχολικό, είτε για φοιτητικό, οικογενειακό, επαγγελματικό, του στρατού, πάντα κρύβει μια προσμονή με πολλά συναισθήματα να περικλείονται στο περιβάλλον της αντάμωσης, όπως η συγκίνηση, οι αναμνήσεις, η ζήλεια κ.α.
Πριν καιρό είχα ένα φοβερά πετυχημένο reunion με τους πρώην συμφοιτητές μου να 
έχουν έρθει στο Ηράκλειο, από Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Νάουσα, Λευκάδα, Αθήνα, Πάτρα και Ρέθυμνο. Νομίζω πρέπει να το εντάξω στις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Ατέλειωτες οι αναμνήσεις, τα πειράγματα και η διάθεση για την καλύτερη εμπειρία από μια παρέα που ήταν πάντα πολύ δεμένη. Πριν χρόνια μάλιστα, είχα παραβρεθεί σε reunion συμμαθητών λυκείου ύστερα από είκοσι και πλέον χρόνια. Άλλοι με συζύγους, άλλοι με παιδιά, με κοιλίτσες, λιγότερα μαλλιά και τις πρώτες ρυτίδες. Η διάθεση, οι ιστορίες και τα γέλια όμως, ήταν μικρών παιδιών. Τίποτα δεν είχε αλλάξει κι εγώ ενσωματώθηκα (αν και πιο μικρός) στην παρέα με τον ίδιο ενθουσιασμό.
έχουν έρθει στο Ηράκλειο, από Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Νάουσα, Λευκάδα, Αθήνα, Πάτρα και Ρέθυμνο. Νομίζω πρέπει να το εντάξω στις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Ατέλειωτες οι αναμνήσεις, τα πειράγματα και η διάθεση για την καλύτερη εμπειρία από μια παρέα που ήταν πάντα πολύ δεμένη. Πριν χρόνια μάλιστα, είχα παραβρεθεί σε reunion συμμαθητών λυκείου ύστερα από είκοσι και πλέον χρόνια. Άλλοι με συζύγους, άλλοι με παιδιά, με κοιλίτσες, λιγότερα μαλλιά και τις πρώτες ρυτίδες. Η διάθεση, οι ιστορίες και τα γέλια όμως, ήταν μικρών παιδιών. Τίποτα δεν είχε αλλάξει κι εγώ ενσωματώθηκα (αν και πιο μικρός) στην παρέα με τον ίδιο ενθουσιασμό. Η αντάμωση ύστερα από χρόνια κρύβει πάντοτε θετικά και αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις. Κανείς δεν είναι όσο αθώος ήταν πριν πολλά χρόνια. Όμως σε μια καλή ομάδα η χημεία ποτέ δε χαλάει.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΤΕ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ :[
Ναι Γιαννιδάκη, αυτές οι συναντήσεις είναι απερίγραπτες και αξέχαστες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια τέτοια συνάντηση βλέπεις ανθρώπους που έχεις να τους δεις από τότε...
Παρ'όλο που είμαι σε μια μικρή πολη, είχα να δω από τα χρόνια του λυκείου κάποιους συμμαθητές, που κι αυτοί στην ίδια πόλη βρίσκονται... Πόσο μάλλον γι αυτούς που έχουν φτιάξει τη ζωή τους κάπου αλλού.
Και είναι ακριβώς έτσι όπως τα λές. Βλέπεις κάποια πρόσωπα και λες οτι δεν έχουν περάσει χρόνια από πάνω τους, έχουν παραμείνει ίδιοι... Κάποιοι άλλοι είναι αγνώριστοι... Τους κοιτάς και λες: γνωριζόμαστε από κάπου;;;
:)
Γιαννιδάκη, έχω μαζέψει την αλληλογραφία σου από 2 βδομάδες... Να δω πότε θα μπορέσω να σου αφιερώσω χρόνο... Ξέρεις, δεν είναι οτι θα σου ρίξω μόνο μια ματιά, θέλω να σχολιάσω κιόλας.
:)
Φιλιά.
:[ Bio-μπαξές
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη μου, με τιμά η προσήλωση σου στους καθημερινούς προβληματισμούς.
Η στήριξη των ανθρώπων που αγαπούν τη σελίδα είναι η απάντηση στους ανθρώπους που αγαπούν εμένα και ανησυχούν για τις ώρες που αφιερώνω σ' αυτήν :[
Ωραίο θέμα ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! Μετά από μία τυχαία συνάντηση που είχα με μιά συμμαθήτριά μου στο γυμνάσιο, ευχήθηκα να μη συναντήσω άλλο πρόσωπο των χρόνων εκείνων, γιατί είναι βέβαιο:ή θα πληγώσω ή θα πληγωθώ μετά από την
ΑπάντησηΔιαγραφήαναπόφευκτη σύκγριση....Α Θ Ε Λ Α ΜΑΣ πάντα.(Θα προτιμούσα το δεύτερο γιατί εάν συμβεί το πρώτο, θα πονέσω πάρα πολύ,αλλά αυτά δεν μπορείς να τα διαχειριστείς την ώρα της συνάντησης.......Καλό υπόλοιπο της ημέρας σου.
:[ thaliak1
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ θα διαφωνήσω. Κρατάω με τους παλιούς μου συμφοιτητές πολύ καλή επικοινωνία. Ίσως όχι τόσο πολύ εκείνοι μεταξύ τους, αλλά εγώ με όλους τους, τουλάχιστον στην πολύ ωραία παρέα που είχαμε δημιουργήσει.
Με την κάθε ευκαιρία φροντίζουμε να βρίσκουμε χρόνο για να συναντιόμαστε και πάντοτε αν και οι αλλαγές είναι ορατές, βρίσκουμε πολύ ομόρφη τη συνένωση μας :[
Εγραψα αρκετό κείμενο φίλε και δεν κατάφερα να το δημοσιεύσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με τη διαφωνία σου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνάντησα την συμμαθήτριά μου ένα χρόνο,πριν βγεί σε σύνταξη.Είχα να την δω από την τρίτη Λυκείου. Επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα ....αλλά δεν ήθελε να σταματήσει τη δουλειά και να μείνει στο σπίτι παρέα με την μοναξιά της....Δέν έκανα οικογένεια, μου λέει και τώρα που το μετάνοιωσα είναι αργά....
Εσύ τί κάνεις;
Τί να της απαντήσω;...πόσο ήθελα, τελειώνοντας τις σπουδές μου να εργαστώ;..και να κάνω οικογένεια;...
Διέκρινα έναν πόνο στο βλέμμα της και με κόπο ψέλλισα:Εγώ δεν εργάστηκα έχω οικογένεια....
Και απαντά:Λίγο το έχεις;
Γιαυτό λοιπόν καλέ μου φίλε, μίλησα πιο πάνω για κάποιες συγκρίσεις που πονάνε.
Την πόνεσα γιατί αφύπνησα κάποιο όνειρό της που δεν πραγματοποίησε....(και αυτό δεν το ήθελα)
Να είσαι πάντα καλά.
:[ thaliak1
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταλαβαίνω την οπτική σου, αλλά πάντα πιστεύω ότι αν υπάρχει καλή θέληση, δύο ή περισσότεροι ανθρώποι μπορούν να βρουν περισσότερα για να τους ενώσουν παρά γα να τους χωρίσουν :[