Καληνωρίσματα. ίσως έχετε δει κάποιο ρεπορτάζ ή ντοκιμαντέρ σε μια απ’ τις εμπόλεμες ζώνες της υφηλίου, εκεί που τα παιδάκια από πολύ νωρίς μαθαίνουν να είναι δολοφονικές μηχανές κατά του εχθρού πριν αποκτήσουν κριτική σκέψη ή πολιτική άποψη. Όταν όμως η εκπαίδευση είναι πολυτέλεια και κάποια επίθεση αυτοκτονίας συμβαίνει, τότε υπάρχουν θύματα και τα θύματα δεν έχουν στρατόπεδα.
Μια παρόμοια ιστορία διάβασα πριν καιρό για ένα νοσοκομείο της Ιερουσαλήμ που 
φιλοξενούσε μια μικρή εβραία που έμεινε παράλυτη από ρουκέτα της Χαμάς και δίπλα της έναν μικρό παλαιστίνιο που από βόμβα του Ισραήλ έχασε τον μισό του εγκέφαλο. Τα δυο παιδιά και οι γονείς τους είναι αχώριστοι φίλοι και συχνά περνούν ελεύθερες στιγμές στα σπίτια τους παλεύοντας με τα τραύματά τους. Κανείς δεν καταλαβαίνει τι εξυπηρετεί αυτή η διαμάχη. Παρόμοιες ιστορίες θα βρούμε παντού, όπως σε πρόσφατη ταινία του Παντελή Βούλγαρη που έγραψε και τον ελληνικό εμφύλιο και πως αυτός χώρισε μια οικογένεια στη μέση. Ένα παρόμοιο σενάριο ίσως λαμβάνει χώρα αυτόν τον καιρό στη Λιβύη.
φιλοξενούσε μια μικρή εβραία που έμεινε παράλυτη από ρουκέτα της Χαμάς και δίπλα της έναν μικρό παλαιστίνιο που από βόμβα του Ισραήλ έχασε τον μισό του εγκέφαλο. Τα δυο παιδιά και οι γονείς τους είναι αχώριστοι φίλοι και συχνά περνούν ελεύθερες στιγμές στα σπίτια τους παλεύοντας με τα τραύματά τους. Κανείς δεν καταλαβαίνει τι εξυπηρετεί αυτή η διαμάχη. Παρόμοιες ιστορίες θα βρούμε παντού, όπως σε πρόσφατη ταινία του Παντελή Βούλγαρη που έγραψε και τον ελληνικό εμφύλιο και πως αυτός χώρισε μια οικογένεια στη μέση. Ένα παρόμοιο σενάριο ίσως λαμβάνει χώρα αυτόν τον καιρό στη Λιβύη.Τα εθνικά μίση και η πατριωτική έχθρα μπορεί να έχουν ένα σωρό από θεμιτά επιχειρήματα για να συντηρούνται στο χρόνο, όμως πιστέψτε με, όλα τελειώνουν όταν μια οικογένεια θρηνήσει θύμα. Τότε όλοι αρχίζουν να αναρωτιούνται αν πέτυχαν κάτι, αν εξυπηρέτησαν έναν ουσιαστικό σκοπό από τον οποίο επωφελήθηκε η πατρίδα. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στην άμυνα μιας χώρας όταν δέχεται πυρά. Για παράδειγμα οι αμερικανικές οικογένειες μόλις ξεφύγουν από την στρατιωτική προπαγάνδα του πολέμου “υπέρ της ειρήνης” αρχίζουν να αναρωτιούνται…
Κι αν πρέπει να χάσουμε ανθρώπους μας για να χαρακτηρίσουμε τον πόλεμο μάταιο, θα διαπιστώσουμε πως τα παιδιά που ναι, δεν έχουν πολιτική άποψη, έχουν το ίδιο συμπέρασμα για τον πόλεμο από την αρχή. Έχουν τη σοφία (;) να κρίνουν το βλακώδες της εθνικής έχθρας και των στρατιωτικών επιδρομών, αυτό που εμείς οι μεγάλοι όσο φιλειρηνιστές κι αν είμαστε, το διαπιστώνουμε ουσιαστικά στα νοσοκομεία και τα νεκροτομεία.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ :[
Το παλιό τραγούδι της Αρλέτας που κάπου έλεγε:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν έρθει τώρα η λευτεριά που ειν όλα ρημαγμένα τι να την κάνω αγόρι μου γλυκό χωρίς εσένα...
το θυμάστε;
Μιλά για μια μάνα που έκλαιγε μετά το τέλος του πολέμου ενώ είχε χάσει το γιό της. Μπορεί να μη διαπνέεται από πατριωτισμό αλλά δηλώνει τα συναισθήματα αυτών που έχουν τις απώλειες σ' ένα πόλεμο! Και απώλειες δεν έχουν μόνο οι νικημένοι.
Ο πόλεμος είναι κατάρα!
:[ Vita
ΑπάντησηΔιαγραφήβρίσκεσαι ακριβώς στο επίκεντρο της φιλοσοφίας του σημερινού προβληματισμού μου. Όταν ο φανατισμός τελειώνει, η απορία καθηλώνει :[
Μια υπέροχη Κυριακή φίλε, συνοδοιπόρε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου χρωστώ μια απάντηση...
Λοιπόν, Οι ΗΠΑ και η Τουρκία πουλούν όπλα στις "αντιμαχόμενες ομάδες" που δημιουργούν τον αδελφοπόλεμο της Λιβύης!!!
Αν σου λέει κάτι ετούτο τότε έχεις λάβει και την ουσιαστική απάντηση..."Επιχείρημα τελικά, είναι το χρήμα". Δυστυχώς....
Να είσαι πάντα καλά.
:[ Annyra Math
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντα το χρήμα βρίσκεται πίσω από όλα. Θα ήμασταν υπερβολικά ρομαντικοί ή ανόητοι να υποστηρίζαμε το αντίθετο, όμως αξίζει να εξετάσουμε όλες τις παραμέτρους και το κατά πόσο αυτές συνάδουν με την ανθρωπιστική υπόσταση της επέμβασης :[
Αντί σχολίου σου αφιερώνω ένα απόσπασμα από την ποιητική συλλογή του Μάρκου Μέσκου 'στον ίσκιο της γης'
ΑπάντησηΔιαγραφή...Τω καιρώ εκείνω η χώρα πάλι δυστυχούσε.
Αόρατοι πόλεμοι μα θανατηφόροι εξίσου, αρρώστιες συχνά και το φριχτον τέλος όχι στην όμορφη θέα του μοναστηριού που οι καλόγεροι κρατούν στη μέση τα κλειδιά των κρανίων μήτε στον λόφο με τα κυπαρίσσια• μα στη σκόνη μέσα και στα σκου¬πίδια και στα υπόγεια αζήτητοι νεκροί – με το στανιό τα μάτια ορθάνοιχτα για τη φωτογραφία και την επικήρυξη. Και άλλη πείνα και ανέχεια ψυχής κάτω απ’ τον ίδιο πάντοτε ουρανό του κόσμου...
Για την αντιγραφή αρισταρχος