Όπως κάθε φορά ήταν σκυμμένος στην οθόνη του υπολογιστή του με τα χέρια του να χοροπηδάνε πάνω στο πληκτρολόγιο. Απόλυτη ησυχία που καμιά φορά διέκοπταν τα διερχόμενα αυτοκίνητα που περνούσαν μέσα στη νύχτα.
Σε αυτό το βιβλίο δεν είχε κανένα πρόβλημα προθεσμίας. Ήταν πολύ μπροστά και πλέον άρχιζε να κυριεύεται από το συναίσθημα της κυριαρχίας. Ήταν ο θεός των πολύπλοκων πρωταγωνιστών του βιβλίου του, ο θεός της πλοκής της ιστορίας του. Είχε τη δύναμη να σκοτώσει, να πονέσει, να αγαπήσει ο καθένας τον οποιοδήποτε. Ακόμα και η τέλεια ανατροπή θα του έπαιρνε λίγες μόνο σελίδες για να επιτευχθεί.
Το αίσθημα αυτό της ικανοποίησης διαδέχτηκε ένα τεράστιος προβληματισμός.
Για μια ακόμη φορά δεν ήξερε πώς να τελειώσει την ιστορία του. Είχε να το κάνει πολλές μέρες, όμως πήρε την απόφαση να βγει έξω από το σπίτι. Περπάτησε, αργά, γρήγορα, με κλειστά τα μάτια, αλλά και παρατηρώντας τους γύρω του. ’νθρωποι να μαλώνουν, να φιλιούνται, να μιλούν για δουλειές, για ένα σωρό. ’νθρωποι που έβγαιναν από κτίρια, άνθρωποι διαφορετικοί, ο καθένας μια ιστορία, στον καθένα ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μια νέα πρόκληση για ανάλυση!
Τόσα πολλά τα ερεθίσματα τα οποία θα συνέδεε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο στο βιβλίο του. Σταμάτησε σε ένα τοπικό καφενείο και έκατσε για να παρατηρήσει τους διερχόμενους από ακινησία αυτή τη φορά. Νέα ερεθίσματα, νέες ιδέες.
Η επιστροφή του ήταν ευχάριστη μέχρι που ένα απρόοπτο του ανέτρεψε το καθετί. Λίγο πριν επιστρέψει σπίτι του, είδε κάποιον που έστεκε στο περιθώριο του δρόμου, να έχει το βλέμμα του καρφωμένο πάνω του. Αυτή τη φορά άλλος ήταν ο παρατηρητής και αυτός απλά ένα αντικείμενο παρατήρησης.
Τα πάντα είχαν γκρεμιστεί μέσα του. Η δύναμη που αισθανόταν μέσα του είχε πλέον χαθεί. Σχεδόν μπροστά από την πόρτα του πλέον, δεν ήθελε να ανέβει τα σκαλιά του σπιτιού του. Φοβόταν να αντικρύσει την οθόνη του υπολογιστή του. Φοβόταν να αντιμετωπίσει τους πρωταγωνιστές του. Πως θα συνέχιζε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το