Μετά το χθεσινό μέρος του αφιερώματος, συνεχίσαμε να συζητάμε με την Γιούλη για το ζήτημα επιτυχημένων γυναικών που δυσκολεύονται να βρουν συνοδοιπόρους στη ζωή. Από το κείμενο προέκυπταν σημαντικές ευθύνες για τους άντρες της εποχής μας κι έτσι για σήμερα τις υποσχέθηκα να δώσω υπόσταση στην άλλη πλευρά του νομίσματος, αυτή του σύγχρονου άντρα.
Το πρότυπο της ελληνικής κι όχι μόνο, κοινωνίας ήθελε τον άντρα να παντρεύεται μια κατά πολύ μικρότερη του κοπέλα της οποίας ήταν και ο απόλυτος κυρίαρχος με πρωταρχικό στόχο την δημιουργία οικογένειας από την γέννηση παιδιών κλπ. Η γυναίκα περιοριζόταν σε οικοκυρικό ρόλο χωρίς αυτό να αποτελεί κάτι άσχημο για εκείνη ή την κοινή γνώμη. Προφανώς έκτοτε τα πράγματα άλλαξαν και η γυναίκα έχει αποκτήσει ένα ισότιμο ρόλο στην κοινωνία, διατηρώντας ωστόσο πολλά από τα στοιχεία που την χαρακτήριζαν στο παρελθόν, όπως είναι η ενασχόληση με το σπίτι σε μεγαλύτερο ποσοστό. Μια εκ διαμέτρου αντίθετη πραγματικότητα με μια γυναίκα πιο έξυπνη, πιο πετυχημένη, πιο δραστήρια, πιο εύπορη από τον άντρα γκρεμίζει, όλα τα πρότυπα με τα οποία έχει ο ίδιος μεγαλώσει από την οικογένεια του. Τι προκαλεί αυτό; Φόβο που με τη σειρά του προκαλεί απομάκρυνση. Εδώ είναι το χρέος της γυναίκας να αποβάλει αυτόν τον φόβο από τον άντρα με τη συμπεριφορά της. Μέχρι ποιο σημείο όμως πρέπει να “ρίξει” τον χαρακτήρα της για να γίνει ελκυστική σε έναν φοβισμένο άντρα και κατά πόσο αξίζει τον κόπο;
Από την άλλη πλευρά πρέπει να μελετήσουμε τον άντρα ως ένα καθαρά εγωκεντρικό ον που αναζητά την ικανοποίηση των καθαρά υλικών αναγκών του. Μένει για πολλά χρόνια στο σπίτι των γονιών του βρίσκοντας κάθε μέρα ζεστό φαγητό, καθαρά ρούχα και στρωμένο κρεβάτι. Κερδίζει “καθαρά” χρήματα από την εργασία του που έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει στον καλλωπισμό και τη διασκέδασή του. Το μόνο που μένει σε αυτή την υπέροχα άδεια ζωή είναι οι ερωτικές συνευρέσεις που πλέον δεν αποτελούν δύσκολη δραστηριότητα για τον άντρα που εύκολα μπορεί να βρει απελευθερωμένες κοπέλες για να συνάψει σύντομες ερωτικές σχέσεις.
Ένας άντρας που αρέσκεται στον παραπάνω τρόπο ζωής, κάνει πάντα δεύτερες σκέψεις για να δημιουργήσει ένα σοβαρό δεσμό ή ακόμα περισσότερο να φτάσει στον γάμο. Φταίει η οικογένεια; Η εξέλιξη της γυναίκας; Το ότι ο άντρας παρέμεινε στάσιμος στις εξελίξεις της κοινωνίας όντας φοβισμένος και επιφυλακτικός; ή ακόμα πιο πέρα, απλά δεν φταίει μιας και όλα δείχνουν φυσιολογικά στον κόσμο του σήμερα;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΝΤΡΑ :[
υπάρχουν και γυναίκες που κάνουν δεύτερες σκέψεις για ένα γάμο ή μια σοβαρή σχέση. Δεν ξέρω αν είναι μειοψηφία αλλά υπάρχουν. Τι φταίει τελικά; (σχόλιο με κάθε επιφύλαξη καθώς δεν έχω διαβάσει όλο το αφιέρωμα)
ΑπάντησηΔιαγραφή:[ ΦΩΤΕΙΝΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήασφαλώς και υπάρχουν γυναίκες με δεύτερες σκέψεις για το γάμο. Σήμερα.
Μπορώ να αιτιολογήσω την άποψη μου για να απαντήσω στο ερώτημα σου, όμως θα προτιμήσω κάτι πιο απλό.
Με ρωτάς τι φταίει. Σου απαντάω... οι άντρες του που δείχνω στο συγκεκριμένο μήνυμα :[
Oι αλλαγές που έγιναν και απέκτησε η γυναίκα έναν ισότιμο ρόλο στην κοινωνία δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχει και το αποφασίζω και διατάζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό αυτήν εξαρτάται, το κλίμα εμπιστοσύνης που θα δημιουργήσει,για μια καλή συνεργασία ,ειλικρίνεια,σεβασμό......
Σε μια σχέση σεβασμού και αγάπης ο φόβος και η φυγή δεν καρποφορούν.
:[ thaliak1
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ με όσα γράφεις, καθώς μια ισότιμη γυναίκα μπορεί επιτέλους να συμπεριφέρεται όπως κάθε υγιής άντρας θα ήθελε, έχοντας απέναντι του μια γυναίκα σύντροφο και όχι βιτρίνα :[