Καληνωρίσματα. Οι τελευταίες πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στη χώρα μας δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο. Η κατάσταση είναι τόσο κρίσιμη που πλέον είναι προφανές πως οι αποφάσεις που παίρνονται και τα μέτρα που εφαρμόζονται δεν είναι απλά κομματικές πολιτικές οικονομικού ή διαρθρωτικού χαρακτήρα, αλλά ιστορικές εξελίξεις για το μέλλον της Ελλάδας.
Δε νομίζω να διαφωνήσει κανείς μαζί μου πως στις εξελίξεις αυτές συμμετέχουν πλέον όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του. Άλλοι βγαίνουν στους δρόμους και διαδηλώνουν ειρηνικά, άλλοι κυνηγούν αστυνομικούς και βανδαλίζουν δημόσια περιουσία κι άλλοι απλά σηκώνουν τα μανίκια και εργάζονται περισσότερο ή πιο σκληρά για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες τους. Εκεί όμως που θα ήθελα να σταθώ έχει να κάνει με τη συμμετοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε πρόσφατο άρθρο μου προβληματιζόμουν πάνω στο ζήτημα της συναίνεσης των πολιτικών κομμάτων στο μνημόνιο και τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση. Σήμερα όμως θέλω να στοχεύσω στη Νέα Δημοκρατία που ξαφνικά μας παρουσιάζει στοιχεία άκρατης φιλελεύθερης φιλοσοφίας με απόψεις που ταυτίζονται με αυτές των Αριστερών πολιτικών δυνάμεων της χώρας.
Ουσιαστικά βέβαια η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να μας μπερδέψει με τη στάση της, γιατί πολύ απλά είναι ένα “όχι”. Όχι στη συναίνεση, όχι στη 
συνεργασία, όχι σε εκλογές, όχι σε κυβέρνηση συνασπισμού, όχι στην ψήφιση νέων μέτρων, όχι στη συμμετοχή της Ελλάδας στις επιχειρήσεις στη Λιβύη, όχι, όχι, όχι. Η πληθώρα των “όχι” μου θυμίζουν την πολιτική φιλοσοφία που εδώ και δεκαετίες ακολουθεί το ΚΚΕ. Ένας αρνητισμός χωρίς καμία ουσία. Ο κύριος Σαμαράς όμως είναι πιο έξυπνος από αυτό. Ξέρει πολύ καλά πως τουλάχιστον κατά 50% –για να μην επεκταθώ στην περίοδο 2005-2009- το κόμμα του ευθύνεται για την παρούσα κατάσταση. Επίσης ξέρει πάρα πολύ καλά πως αν κάπως κάπου κάποτε γινόταν πρωθυπουργός της Ελλάδος, θα ακολουθούσε ακριβώς την ίδια πορεία προς τη σωτηρία με μέσο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως χείρα βοήθειας απ’ την χρεωκοπία. Ο κύριος Σαμαράς γνωρίζει επίσης πολύ καλά πως τυχόν σκληρά μέτρα εναντίον πρώην και νυν βουλευτών, δε θα εξέθεταν μονάχα το ΠΑΣΟΚ αλλά και τους δικούς του βουλευτές. Τελικά ξέρει πως η Νέα Δημοκρατία είναι ένα καμένο χαρτί και χρησιμοποιεί τον αρνητισμό, αφενός για να βλάψει πολιτικά το ΠΑΣΟΚ και αφετέρου για να μην λάβει την παραμικρή ευθύνη, το ελάχιστο παραμικρό κόστος στις ιστορικές εξελίξεις που συμβαίνουν στην Ελλάδα.
συνεργασία, όχι σε εκλογές, όχι σε κυβέρνηση συνασπισμού, όχι στην ψήφιση νέων μέτρων, όχι στη συμμετοχή της Ελλάδας στις επιχειρήσεις στη Λιβύη, όχι, όχι, όχι. Η πληθώρα των “όχι” μου θυμίζουν την πολιτική φιλοσοφία που εδώ και δεκαετίες ακολουθεί το ΚΚΕ. Ένας αρνητισμός χωρίς καμία ουσία. Ο κύριος Σαμαράς όμως είναι πιο έξυπνος από αυτό. Ξέρει πολύ καλά πως τουλάχιστον κατά 50% –για να μην επεκταθώ στην περίοδο 2005-2009- το κόμμα του ευθύνεται για την παρούσα κατάσταση. Επίσης ξέρει πάρα πολύ καλά πως αν κάπως κάπου κάποτε γινόταν πρωθυπουργός της Ελλάδος, θα ακολουθούσε ακριβώς την ίδια πορεία προς τη σωτηρία με μέσο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως χείρα βοήθειας απ’ την χρεωκοπία. Ο κύριος Σαμαράς γνωρίζει επίσης πολύ καλά πως τυχόν σκληρά μέτρα εναντίον πρώην και νυν βουλευτών, δε θα εξέθεταν μονάχα το ΠΑΣΟΚ αλλά και τους δικούς του βουλευτές. Τελικά ξέρει πως η Νέα Δημοκρατία είναι ένα καμένο χαρτί και χρησιμοποιεί τον αρνητισμό, αφενός για να βλάψει πολιτικά το ΠΑΣΟΚ και αφετέρου για να μην λάβει την παραμικρή ευθύνη, το ελάχιστο παραμικρό κόστος στις ιστορικές εξελίξεις που συμβαίνουν στην Ελλάδα.
Αν δε, στην πορεία καταφέρει υπό συνθήκες να ευνοηθεί κερδίζοντας τις προσεχείς εκλογές, τότε θα έχει ικανοποιήσει του βίτσιο του για να γίνει ηγέτης της δύσμοιρης αυτής χώρας, ακόμα κι αν βρέθηκε ο Καρατζαφέρης να τον “ξεσκεπάσει” λέγοντας για αυτόν πως το μόνο που επιθυμεί είναι η “καρέκλα”. Στοιχηματίζω πως ο Σαμαράς είναι αρκετά έξυπνος για να καταλάβει πως ηγείται ενός κόμματος καμένου από το παρελθόν του, όμως φαίνεται πως προκειμένου να εμπλουτίσει την βιογραφία του είναι διατεθειμένος να διεκδικήσει τις πιο ανατρεπτικές εκλογές, όπως αυτές θα είναι το 2013.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΑΣ ΑΦΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ :[
Αχ βρε Γιαννιδάκη, γιατί με στενοχωρείς έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί ένα τόσο αγαπητό μπλόγκ να γίνεται τόσο πολιτικοποιημένο και να παίρνει χρώμα;
Όχι πως οι πολιτικές σου τάσεις δεν φαίνονταν μέχρι τώρα, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν τόσο έντονο...
Δεν μου αρέσουν τα έντονα χρώματα. Το ξέρεις πόσο σ'αγαπάω, μην με διώχνεις με το ζόρι :(
Και για να γίνω πιο σαφής και να μην παρεξηγηθώ: Δεν είμαι υπέρ του Σαμαρά. Μάλλον αριστερίζω θα έλεγα, αλλά όχι προσκείμενη σε κάποιο συγκεκριμένο κόμα. Και απλά, οι φανατισμοί δεν μου αρέσουν και με εκνευρίζουν μάλιστα.
Για να αναφερθώ τώρα και στην ανάρτηση:
Δεν θα διαφωνήσω σε πολλά μαζί σου. Μόνο σε δύο πραγματάκια: 1)Βίτσιο κάθε αρχηγού κόμματος είναι η καρέκλα, και όχι μόνο του Σαμαρά! 2)Για την παρούσα κατάσταση της χώρας, αρνούμαι πισματικά να συμφωνήσω μαζί σου οτι ευθύνεται η ΝΔ και τα 5,5 χρόνια προ Γ. Παπανδρέου (όπως μας διαλαλεί εδώ και 1,5 χρόνο συνεχώς ο προθυπουργός μας. Αλήθεια, πραγματικά νομίζει οτι τον πιστεύουμε;;;). Θα έλεγα πως καταπέλτης ήταν τα τελευταία 30 χρόνια, που η ηγεσία της χώρας ήταν στα χέρια των 2 γνωστών οικογενειών.
:[ biobaxes
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι που τόσο εύκολα θα απαντήσω στις 2 πρώτες παραγράφους του σχολίου σου, απλά και μόνο διευκρινίζοντας τα σημεία που εντόπισες στην τρίτη.
Το κείμενο αφορά τη Νέα Δημοκρατία και όχι την γενική πολιτική σκηνή. Έτσι όταν αναφέρομαι στην "καρέκλα" για τον Σαμαρά, το κάνω επειδή το κείμενο αναφέρεται στο συγκεκριμένο κόμμα. Σε καμία περίπτωση δεν αποκλείω το κόμμα του ΠΑΣΟΚ ή της Αριστεράς από την ίδια... μοίρα. Άλλωστε δύο χρόνια πριν στα κείμενα μου έγραφα συχνά κείμενα κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης που τότε ήταν το ΠΑΣΟΚ, όπως πριν λίγους μήνες είχα επιτεθεί στα κόμματα της Αριστεράς.
Στο δεύτερο σημείο που εντοπίζεις, γράφω ξεκάθαρα πως το κόμμα του (ΝΔ) ευθύνεται κατά 50% για την κατάσταση στη χώρα μας, εννοώντας πως για το υπόλοιπο 50% ευθύνεται το άλλο κόμμα που κυβερνά, δλδ το ΠΑΣΟΚ. Απλά δίνω μια έμφαση στην συγκεκριμένη 5ετία που θεωρώ ιδιαίτερα καταστροφική.
Τέλος, δεν κρύβω σε καμία περίπτωση τις πολιτικές και κομματικές μου πεποιθήσεις και ούτε πρεσβεύω πως οι προβληματισμοί μου είναι αντικειμενικοί καθώς ως blogger, γράφω πάντα τη γνώμη μου και αυτή ακριβώς η ειλικρίνεια είναι που έχει κάνει τη σελίδα προσφιλή στους αναγνώστες της, όπως εσένα -ελπίζω-
Σημαντική στιγμή για μένα ήταν η βράβευση του ιστολογίου του "ακτιβιστή" ενός καθαρά αριστερού και αντίθετου στην κυβέρνηση, ιστολογίου, το οποίο και με ευχαρίστησε δημόσια, αναγνωρίζοντας μου αυτήν την διαφοροποίηση :[