αναδρομές - ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ: Η ΚΟΠΕΛΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ


ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 03 Απριλίου 2009
ΤΙΤΛΟΣ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ: Η ΚΟΠΕΛΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ

Μια φορά σε έναν καιρό… Σσσσσςς! (Θα μιλάμε χαμηλά, εντάξει;) μια φορά λοιπόν ήταν μια γλυκιά κοπέλα ντυμένη στα κόκκινα. Δουλειά της ήταν να ομορφαίνει και τις άλλες γυναίκες, ε… και άντρες και πάντα το έκανε με χαμόγελο και όρεξη.
Κόκκινο φόρεμα, κόκκινα παπούτσια. Χρειαζόταν μια όμορφη αντίθεση και την είχε στα λαμπερά της μαύρα μαλλιά και τα φωτεινά της βαθιά μάτια. Είχε μια πολύ ευαίσθητη ψυχή και προσπαθούσε να την προφυλάξει έχοντας ως ασπίδα την καλή της την παρέα και το αγαπημένο της λαγουδάκι που την συντρόφευε πάντα!
Είχε ένα άτρωτο σημείο, εκεί που μπορούσε κανείς να μελετήσει για να τη μάθει κι αυτό ήταν η φωνή της. Χαμηλόφωνη και αισθησιακή, γλυκιά και εύθραυστη. Αν της μιλούσες δυνατά, ένοιωθες την ηρεμία της, αν ήσουν σε μέρος με φασαρία ένοιωθες τύψεις που την έφθειρες.
Κι όμως εκείνη έκρυβε τις ασπίδες της πολλές φορές και ένοιωθε μόνη. Μόνη και κουρασμένη. Ίσως χρειαζόταν μια αλλαγή. Όχι ότι βαριόταν ποτέ. Φρόντιζε γι’ αυτό με τα πολλά της ταξίδια.
Μια εδώ και μια εκεί, είχε πόρτες ανοιχτές πάντα. Σε κάθε πόλη, σε κάθε γωνιά της χώρας. Άλλες ήταν επιφανειακές και μισάνοιχτες κι άλλες ορθάνοιχτες και μόνιμες.
Ποτέ δεν ήξερε αν σε κάποια από αυτές, θα έβρισκε το λιμάνι που ζητούσε, εκείνο που το χαμόγελο της και τα λαμπερά της μάτια έφτιαχναν με τη φαντασία. Να! το έβλεπα τώρα μέσα από την καύτρα του τσιγάρου της: συνδύαζε τα χρώματα του κόκκινου του φορέματος και του μαύρου των μαλλιών της και γινόταν ένα πορτοκαλί του ηλιοβασιλέματος*.
Δε θα μπορούσε ποτέ να είχε ανθρώπους κακούς δίπλα της. Το χαμόγελο και οι γλυκές εκφράσεις στο πρόσωπο της φανέρωναν το πιο ευχάριστο άτομο της παρέας.
Μέσα στα ταξίδια της γνώρισε τόπους και έφτιαξε βάσεις για γερές φιλίες. Μέχρι να ερχόταν η μέρα που θα αγκυροβολούσε κάπου για πάντα όπως της άξιζε, η κοπέλα με τα κόκκινα συνέχισε με το αγαπημένο της λαγουδάκι.