Καληνωρίσματα. Θα συμφωνήσετε μαζί μου πως η επερχόμενη δόση που αποτελεί την πέμπτη –αισίως- για την χώρα μας, ήταν η έως τώρα και πιο δραματική. Αυτή τη φορά έγινε λόγος για πολιτική συναίνεση μεταξύ των κομμάτων, για γρήγορες αποκρατικοποιήσεις και για νέα περισσότερα μέτρα.
Έχει πολύ ενδιαφέρον –πιστεύω- να σημειώσω πως το κείμενο αυτό υπογράφει κάποιος που όλο αυτό το διάστημα στηρίζει την προσπάθεια της κυβέρνησης, καθώς επίσης και τα νέα μέτρα που σε ένα βαθμό αποτελούν μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο ότι αυτή τη φορά θα εκφράσω τον προβληματισμό μου σε ότι αφορά τα κριτήρια που πρέπει επιτέλους να πληροί η Ελλάδα για να λαμβάνει τις δανειακές δόσεις.
Έχετε παρατηρήσει πως πριν από κάθε δόση ακουγόντουσαν και προτάσεις ή η αναγκαιότητα λήψεις όλο και νέων μέτρων; Μα, μήπως οι ίδιοι δεν καθόρισαν εξαρχής τα μέτρα που πήραμε την περίοδο που ξεκινήσαμε με την πρώτη δόση; Θα επιμείνω στα ερωτήματα μου, γιατί δε θυμάμαι ποτέ να είχε ειπωθεί πως τα μέτρα αυτά ήταν μόνο για την πρώτη δόση. Από την άλλη σκέφτομαι πως τα μέτρα είναι δεδομένα και απλά μας τα παρουσιάσουν λίγα-λίγα ώστε να γίνονται πιο εύκολα αποδεκτά (λέμε τώρα). Αυτό όμως που σίγουρα μας παρουσιάζουν ως γεγονός, είναι πως γίνεται μάχη διαπραγματεύσεων πριν από τη συμφωνία κάθε δόσης, άρα; Είναι όντως ανάγκη να συζητιούνται νέα μέτρα κάθε τόσο.
Την ίδια ώρα το ζήτημα της διαφθοράς δεν έχει λυθεί και ενώ γίνονται 
κινήσεις προς αυτό, δεν χαρακτηρίζονται με την ίδια αποφασιστικότητα το κράτος αποφασίζει μέτρα περικοπών και απόσυρσης κρατικών επενδύσεων. Παράλληλα οι ελεγκτικοί οργανισμοί δε λειτουργούν όπως θα έπρεπε με υπέροχο παράδειγμα τον ακόμα φρέσκο νόμου του καπνίσματος που κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ελέγξει αν εφαρμόζεται. Όμως αυτές τις μέρες ακούσαμε πολύ για αποκρατικοποιήσεις με τις οποίες (θα ασχοληθώ με ειδικό κείμενο προσεχώς) συμφωνώ και μαζί μου έχω το 80% των πολιτών σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα. Τώρα σε ότι αφορά την συναίνεση, χαίρομαι. Χαίρομαι που υπάρχουν και κριτήρια που δεν απαιτούν λεφτά, απλά ένα “ναι”. Ένα ναι όμως που τελικά αποδεικνύεται ακόμα πιο δύσκολο, καθώς πέφτει πάνω στο τείχος του εγωισμού των προέδρων των κομμάτων οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν τη σημαντικότητα του θέματος ρισκάροντας το πολιτικό τους κόστος.
κινήσεις προς αυτό, δεν χαρακτηρίζονται με την ίδια αποφασιστικότητα το κράτος αποφασίζει μέτρα περικοπών και απόσυρσης κρατικών επενδύσεων. Παράλληλα οι ελεγκτικοί οργανισμοί δε λειτουργούν όπως θα έπρεπε με υπέροχο παράδειγμα τον ακόμα φρέσκο νόμου του καπνίσματος που κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ελέγξει αν εφαρμόζεται. Όμως αυτές τις μέρες ακούσαμε πολύ για αποκρατικοποιήσεις με τις οποίες (θα ασχοληθώ με ειδικό κείμενο προσεχώς) συμφωνώ και μαζί μου έχω το 80% των πολιτών σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα. Τώρα σε ότι αφορά την συναίνεση, χαίρομαι. Χαίρομαι που υπάρχουν και κριτήρια που δεν απαιτούν λεφτά, απλά ένα “ναι”. Ένα ναι όμως που τελικά αποδεικνύεται ακόμα πιο δύσκολο, καθώς πέφτει πάνω στο τείχος του εγωισμού των προέδρων των κομμάτων οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν τη σημαντικότητα του θέματος ρισκάροντας το πολιτικό τους κόστος.
Θεωρώ γελοίο να πρέπει να διαπραγματευόμαστε με την τρόικα, νέα μέτρα για κάθε δόση του δανείου λες και είμαστε σκυλιά που για κάθε σωστή αποστολή μας δίνουν ένα κόκκαλο. Έχουμε κάνει και συνεχίζουμε να κάνουμε θυσίες που όμοιες της δεν συναντάς εύκολα στη σύγχρονη πολιτική ιστορία. Γι’ αυτό και μόνο απαιτώ σεβασμό πρώτα στην ελληνική κυβέρνηση και ύστερα στον ελληνικό λαό που της… γεύεται καθημερινά.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΑΝΑ ΔΟΣΗ :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το