αναδρομές - Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΤΗΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 24 Απριλίου 2009
ΤΙΤΛΟΣ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ: Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΤΗΣ

Μια φορά σε έναν καιρό η βροχή ίσα που είχε κοπάσει. Είχαν ανοίξει οι ουρανοί τις περασμένες ώρες. Μόλις είχα βγει από το σπίτι και έμπαινα στο αυτοκίνητο. Πριν προλάβω να βάλω μπροστά τον είδα εκεί στην πυλωτή.
Ήταν ένας σκύλος μαύρου χρώματος με άσπρες κηλίδες στο τρίχωμά του. Μεσαίου μεγέθους και φανερά ταλαιπωρημένος από τις κακοτοπιές του δρόμου. Τα αδέσποτα σκυλιά στην περιοχή έχουν ενωθεί σα συμμορία και φροντίζουν να ακούγονται όπου τριγυρίζουν. Σκυλιά που δεν ανήκουν στη συμμορία τυγχάνουν τρομοκρατίας και περιθωριοποίησης.
Τον παρατήρησα χωρίς να κάνω καμία κίνηση. Δεν ήθελα να τον τρομάξω ή να τον αποσπάσω από ότι ήθελε να κάνει. Και εκείνος δε με είδε. Είμαι σίγουρος πως είχε πιο σοβαρά ζητήματα για να απασχοληθεί.
Βρεγμένος και κρύος πέρασε μέσα από τα αυτοκίνητα για να σταματήσει στην πίσω πόρτα, πάνω στο χαλάκι. Αφού μύρισε για λίγο το δάπεδο, γύρισε και με έκφραση τρόμου βρήκε τον κήπο, λίγο πιο πέρα. Πέρασε μέσα του και έκατσε για να ξαποστάσει. Άρχισε να γλείφει το γρασίδι για να δροσίσει την δίψα του και ξάπλωσε.
Για μένα ο χρόνος είχε κολλήσει και κοιτούσα αποχαυνωμένος. Όταν ο σκύλος έκλεισε τα μάτια, εγώ άνοιξα τη μηχανή και έφυγα. Ήμουν σίγουρος πως το βράδυ δε θα τον έβρισκα εδώ.
Η ζωή του σχεδόν προδιαγεγραμμένη. Θα περνούσε τις μέρες τρώγοντας σκουπίδια ή αποφάγια στα παρακείμενα ψητοπωλεία της περιοχής. Ευτυχώς η πείνα δε θα ήταν το βασικότερο του πρόβλημα.
Αν δε δεχόταν επίθεση απ’ την συμμορία θα έπρεπε να μάθει πώς να περνά το δρόμο απ’ τους «τυφλούς» οδηγούς και ύστερα το μόνο που θα έμενε ήταν να βρίσκει μια εφήμερη στέγη για τη νύχτα.
Ποτέ δε θα δεχόταν ένα χάδι στη ράχη του. Ένα παιχνιδιάρικο χούφτωμα στο προγούλι του (αχ! Πόσο τους αρέσει αυτό). Το βράδυ πραγματικά, έλειπε. Συνέχισε το ταξίδι του…