προβληματισμός τετάρτης - ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ… ΑΚΟΜΑ

Καληνωρίσματα. Το Υπουργείο Παιδείας εδώ στην Ελλάδα προωθεί τα τελευταία χρόνια, έννοιες όπως την Κοινωνία της Πληροφορίας η οποία αφορά όχι μόνο την εκπαίδευση αλλά κυρίως την κοινωνία. Τι είναι όμως η πληροφορία; Είναι μια σχετική έννοια; ή πολύ αυστηρά ορισμένη;

 

Λοιπόν αυτό εξαρτάται. Σε ειδικό αφιέρωμα στην επικοινωνία προσπαθώ να προσεγγίσω την πληροφορία σαν υπαρκτή έννοια. Ας δούμε συνοπτικά πως προκύπτει. Το πρώτο στάδιο θέλει την ύπαρξη επικοινωνίας. Επικοινωνία ανάμεσα σε οντότητες. Είτε πρόκειται για ομάδες, είτε για μεμονωμένους ανθρώπους. Από την επικοινωνία προκύπτουν δεδομένα. Απεριόριστα, ανεξέλεγκτα, κατά συρροή δεδομένα. Τώρα, η επεξεργασία των δεδομένων αυτών είναι το κλειδί στην μετέπειτα εξέλιξη στην προσπάθεια μετατροπής τους σε πληροφορία. Φανταστείτε την όλη διαδικασία σαν το κατάλληλο φιλτράρισμα, η “απόσταξη” του οποίου μας προσφέρει την πληροφορία. Δεν έχει να κάνει με το θέμα μας αλλά από την πληροφορία προκύπτει η γνώση!

 

Ας μείνουμε λοιπόν στην πληροφορία η οποία ανέκαθεν ήταν ένα αγαθό, όμως σήμερα κυκλοφορεί ανεξέλεγκτη παντού γύρω μας. Να σας πω ένα μυστικό; Όλοι θέλουν να ελέγξουν την ροή της πληροφορίας. Οι κυβερνήσεις, το ΝΑΤΟ, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, καθένας που μπορεί να ασκήσει επιρροή σε άλλους. Α, ξέχασα! Δεν είναι πια μυστικό, γιατί πρόσφατα η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, H. Clinton, παραδέχτηκε πως “χάνουμε τον πόλεμο της πληροφορίας” φέρνοντας ως παράδειγμα την πολύ καλή δουλειά που έκανε η κυβέρνηση –σε αυτό το θέμα- στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Ποια είναι η διαφορά από τότε και γενικά γιατί είναι τόσο δύσκολο να το πετύχει μια υπερδύναμη όπως οι ΗΠΑ; Η απάντηση κρύβεται σε αυτό το ανεξέλεγκτο που λέγαμε νωρίτερα. Δε θα αναφέρω διαρροές απόρρητων εγγράφων που κατά καιρούς αποκαλύπτονται. Η αλήθεια βρίσκεται μπροστά μας. Στις μηχανές αναζήτησης, στα blogs, στην αμεσότητα της επικοινωνίας χάρη στην τεχνολογία ή για να ξεκινήσουμε απ’ τα βασικά, στην περιέργεια του ανθρώπου να ξέρει τι κάνει ο συνάνθρωπός του!

 

Στον πόλεμο της πληροφορίας υπάρχουν υπερδυνάμεις που μπορούν να κατατροπώσουν τους αδύναμους, όπως σε έναν κανονικό πόλεμο. Είναι οι χώρες που ελέγχουν τα Μέσα Ενημέρωσης, αυτές που έχουν την οικονομική ευρωστία να επενδύσουν σε εφαρμογές που αναπτύσσουν την επικοινωνία και τη ροή της πληροφορίας (όπως το google) και πάει λέγοντας. Το αν εγώ έχω τα μέσα να βρω τη διεύθυνση και το τηλέφωνο μιας κοπέλας που φλερτάρω στο διαδίκτυο χωρίς εκείνη να μου τα έχει δώσει, δεν είναι παρά η επίδειξη δύναμης του ισχυρού σε αυτόν τον περιβόητο πόλεμο. Το δεύτερο μέρος του πολέμου αυτού, περιλαμβάνει τη χρήση της πληροφορίας, εφόσον το πρόβλημα της πρόσβασης σε αυτήν, έχει λυθεί. Γιατί, αν εγώ απλά κρατήσω τα στοιχεία της κοπέλας χωρίς να τα χρησιμοποιήσω, έχει καλώς. Αν όμως τα εκμεταλλευτώ για να τη συναντήσω παρά τη θέλησή της, τότε δε νομίζετε ότι μπορούμε να προσθέσουμε μια σειρά από νέους όρους, όπως η παραβίαση ιδιωτικού απορρήτου, παραβίαση ελευθεριών κ.α.; Τότε ο πόλεμος φίλοι μου, έχει θύματα…

 

Αν οι ΗΠΑ παραδέχονται ότι έχουν χάσει τον πόλεμο της πληροφορίας, αυτό πρέπει να μας φοβίζει περισσότερο κι αυτό διότι αναγκαζόμαστε να υποθέσουμε πως μια άλλη χώρα τον κερδίζει (ποια απ’ όλες τις υποψήφιες) ή πως καμιά δεν την κερδίζει και σε αυτήν την δεύτερη περίπτωση σκέφτομαι μια χειροβομβίδα που ίπταται χωρίς κανείς να ξέρει που θα σκάσει για να προφυλαχθεί αναλόγως.

 

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΓΙΝΕΤΕ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ :[