Μια φορά σε έναν καιρό η μέρα είχε μόλις διανύσει τα πρώτα της βήματα στη μικρή πόλη της Σητείας και ο ήλιος ξανασυναντούσε τη θάλασσα στο γραφικό λιμανάκι με τις ήσυχες βαρκούλες που περίμεναν καρτερικά τον καπετάνιο για την επόμενη ψαριά. Ο κόσμος σιγά-σιγά γεμίζει τους δρόμους, τις πλατείες, τα καφενεία και κάπου εκεί ανάμεσα, μία μικρή κοπέλα σηκώνεται από το ζεστό κρεβάτι της τεντώνοντας χαμογελαστά τα χέρια και το κορμί της.
Είναι η Έλενα που μόλις άνοιξε τα μάτια της σε αυτήν την υπέροχη μέρα, ακούγοντας στο βάθος τη φωνή της μητέρας της να την καλεί για πρωινό. Η Έλενα είναι μια πολύ όμορφη και περιποιημένη κοπέλα με ξανθά μακριά μαλλιά και γαλαζοπράσινα μάτια. Γρήγορα θα κατέβει τις σκάλες με τις ‘αρκουδοπαντόφλες’ της όπως ο πατέρας της, τις αποκαλεί λόγω του σχεδίου τους και θα κατευθυνθεί στους γονείς της μοιράζοντάς τους από ένα φιλί. Σήμερα θα πάρουν το πρωινό τους στην μεγάλη 
Τα βράδια όμως η Έλενα χαράζει νέους ορίζοντες. Όταν ο πατέρας της γυρίζει από τη δουλεία, η Έλενα τον περιμένει για να κάνουν την καθιερωμένη βόλτα τους. Ώσπου τα πρώτα αστέρια εμφανιστούν, πατέρας και κόρη έχουν βρει τη θέση τους σε ένα ιδιαίτερο σημείο της πόλης. Άλλοτε στην άκρη του μόλου στο γραφικό λιμανάκι, άλλοτε πάνω στις πέτρες του ενετικού κάστρου της πόλης, συχνά σε κάποιο ύψωμα, εκεί κοντά στο αεροδρόμιο ή ακόμα και σε κάποιο απόμερο σημείο, λίγο έξω απ’ την πόλη. Ο πατέρας της Έλενας της μαθαίνει εκείνα που δεν γράφει κανένα σχολικό βιβλίο. Της μιλάει για τη ζωή “εκεί έξω” όπως λέει με νόημα. Της εξηγεί πως δεν υπάρχουν στ’ αλήθεια πρίγκιπες όπως στα παραμύθια, πως έξω από τη βεράντα της μαμάς ο κόσμος είναι βρώμικος, πως ο κάθε άνθρωπος δεν χαμογελά στ’ αλήθεια αλλά με σκοπό το κέρδος και το συμφέρον. Της εξηγεί πως κάθε άνθρωπος στη ζωή του θα δοκιμαστεί απ’ τον Θεό και τότε δεν πρέπει μήτε την πίστη του να χάσει, μήτε να λυγίσει, μα να έχει το κουράγιο να ξανασηκωθεί καθώς αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα ζωής. Η Έλενα είναι διψασμένη για αυτές τις στιγμές που μοιράζεται με τον πατέρα της κι έτσι είναι απόλυτα προσηλωμένη στα λόγια του. Κάθε βράδυ μια νυχτερίδα πετάει τριγύρω τους ξαφνικά και τότε μαζί αποφασίζουν να γυρίσουν πίσω. “Πάμε μικρή μου πριγκίπισσα. Αύριο ένα καινούριο ταξίδι μας περιμένει”.
Απόψε η Έλενα σηκώθηκε γρήγορα απ’ το τραπέζι του δείπνου και έφυγε νωρίς για το πολύχρωμο και πλούσιο σε σχέδια δωμάτιο της. Ξάπλωσε στο ζεστό κρεβάτι της κι άρχισε να επεξεργάζεται όλα τα λόγια του πατέρα της. Από τη μια ένοιωθε μεγάλη περιέργεια και συνάμα φόβο για εκείνο τον άγνωστο κόσμο στον οποίο την ξεναγούσε ο πατέρας της κι απ’ την άλλη επέστρεφε στην ασφάλεια της θαλπωρής που της πρόσφερε η μαμά της. Σε μια τέτοια εναλλαγή προς την ασφάλεια, αποκοιμήθηκε. Η περιέργεια όμως δε θα έφευγε τόσο εύκολα…
:[
διαβάστε το επόμενο μέρος του Μύθου, την ερχόμενη Παρασκευή στις 12:00
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το