αναδρομές - ΖΩΝΤΑΣ ΜΕ ΖΩΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 22 Μαΐου 2009
ΤΙΤΛΟΣ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ: ΖΩΝΤΑΣ ΜΕ ΖΩΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Μια φορά σε έναν καιρό ένας περιποιημένος νεαρός μόλις εισήλθε στο καινούριο δωμάτιο που είχε έρθει στην πόλη.
«Με λένε Σάκη. Είμαι τριανταενός ετών και κατοικώ στην Αθήνα. Έχω τελειώσει Διοικητικά στο ΤΕΙ και δουλεύω σε ένα γραφείο μεσιτών.
Καλά είναι, απλά με βάζουν και κάθομαι κοντά στις δέκα ώρες κάθε μέρα για ούτε 800€ το μήνα. Τα απογεύματα πάω και βοηθάω στο μανάβικο του πατέρα μου. ‘Ντάξει βαριέμαι, αλλά ποιος ακούει τη γκρίνια του όταν δεν πηγαίνω!
Όταν τελείωσα το ΤΕΙ ήθελα να μείνω μόνος μου, όμως τα λεφτά δεν έφταναν. Ήταν τότε που ο πατέρας μου ήθελε να πάρει καινούριο ψυγείο για το μανάβικο και τσόνταρα κι εγώ.
Τώρα λοιπόν μένω με τους γονείς μου. Καλά είναι, αλλά όλο μαλώνουμε. Γυρνάω το βράδυ σπίτι και προκειμένου να ακούω φασαρίες, κάθομαι στο κομπιούτερ και ανοίγω και την τηλεόραση στο δωμάτιο και αράζω. Εκεί τη βγάζω μέχρι αργά το βράδυ. Βλέπω τις σειρούλες μου, κάνω τσατ και με καμιά γκόμενα και περνάει η ώρα.
Καμιά φορά βέβαια κανονίζω καφεδιά με τα φιλαράκια και τη βγάζουμε εκεί στην πλατεία να τσεκάρουμε τι μωρά παίζει. Η κορυφή βέβαια είναι Παρασκευές και Σάββατα που βγαίνουμε στα κλαμπ και κερνάμε σφηνάκια τις γκόμενες. Καλά μεταξύ μας, τρώμε άκυρο, αλλά περνάει η ώρα.
Τώρα μάζεψα λεφτά και θα πάω να πάρω το δίπλωμα. Χαμός θα γίνεται κάθε βράδυ στην παραλιακή!
Κάποια στιγμή ίσως και να φύγω απ’ το σπίτι. Τους βαρέθηκα πια. Αλλά δεν παίζει πολύ χρήμα και μεταξύ μας, ψιλοβαριέμαι κιόλας. ‘Νταξει κάνω όνειρα για μόνος, αλλά ακόμα νωρίς είναι. Θα δούμε. Περιμένω απάντηση από έναν φίλο του πατέρα μου που δουλεύει στο υπουργείο για μια θέση στο δημόσιο. Άμα κάτσει αυτό το ξανασυζητάμε.
Πρέπει να φύγω. Πάω να φάω. Έχει κάνει παστίτσιο σήμερα».
Φταίει το κράτος για τα 800€. Δε φταίνε οι γονείς για τις υπόλοιπες λέξεις του Σάκη;