καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

σημερινή προσθήκη στην λίστα των βραβεύσεων τσι μέρας
από e-diVa

"Η Τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο" [και στο web]
Ένα δεύτερο βιβλίο που κατόρθωσα να διαβάσω φέτος το καλοκαίρι, πριν ξεκινήσει το βάσανο της Java [βρίσκομαι στην 3η ημέρα μελέτης και ήδη βλέπω τον κόσμο με άλλο μάτι], ήταν το "Η Τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο" του Άρτουρ Σοπενχάουερ - Εκδόσεις Πατάκη.
Το διάβασα σε τρεις ημέρες και η έκπληξη μου μεγάλωνε σε κάθε σελίδα εφόσον αυτή αναδείκνυε όλο και πιο γνώριμα περιστατικά από το διαδικτυακό μου engagement.
Ό,τι διάβασα στην Τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο, το έχω βιώσει σε ποσοστό 80% στο Twitter, Facebook & Blog [περισσότερο όμως στο Twitter όπου οι ρυθμοί απόκρισης είναι καταιγιστικοί].
Κάθε είδους αντίδραση, διαφωνία, επίθεση μπορεί να εντοπιστεί και με τον καιρό να αναγνωριστεί μέσα στα social network καθιστώντας μας όλους , αν όχι δεινούς ρήτορες, τουλάχιστον ικανούς να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας χωρίς να ηττηθούμε κατά κράτος και τόσες πολλές φορές.
Άλλωστε, ειδικά στο Twitter, συμβαίνει το εξής οξύμωρο: ενώ δεν είναι ο πλέον κατάλληλος χώρος συζητήσεων κι ενώ ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων δε μπορούν να παρακολουθήσουν κάθε ανταλλαγή reply , παρόλα αυτά η έκθεση είναι πολύ μεγαλύτερη διότι η είδηση διαδίδεται πολύ γρηγορότερα.
Το βιβλίο Η Τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο, εξηγεί στην ουσία, γιατί οι πολιτικοί δίνουν συχνά άσχετες με την ερώτηση , απαντήσεις, γιατί εμμένουν σε κλισέ εκφράσεις φληναφημάτων αλλά και γιατί πολλοί άνθρωποι στο διαδίκτυο μέσα από την άγνοια ή και το ταλέντο τους στην α-νοησία εμμένουν σε πανομοιότυπες απόπειρες επιβολής άποψης.
Εριστική διαλεκτική, είναι η τέχνη της αντιπαράθεσης, δηλαδή η τέχνη του να λογομαχεί κανείς με τέτοιο τρόπο ώστε να υπερασπίζεται τις θέσεις του είτε έχει δίκιο είτε άδικο.
[Ο Αριστοτέλης κάνει πράγματι διάκριση ανάμεσα σε α) τη λογική ως τη θεωρία ή τη μέθοδο για να καταλήγει κανείς σε αληθή συμπεράσματα, και β) τη διαλεκτική, ως τη μέθοδο για να φτάνει κανείς σε αποδεκτά συμπεράσματα, τα οποία δεν προϋποτίθενται καθ'εαυτά ως αληθή ή αναληθή]
...
Ωστόσο, ακόμα κι όταν κάποιος έχει την αλήθεια με το μέρος του, χρειάζεται τη διαλεκτική προκειμένου να την υπερασπιστεί και να την υποστηρίξει.
...
Η επιστήμη της διαλεκτικής, κατά μία έννοια, ασχολείται πρωτίστως με την καταγραφή και την ανάλυση των ανέντιμων στρατηγικών, προκειμένου να μπορεί κανείς να τις αναγνωρίσει και να τις αποκρούσει σε μία πραγματική αντιπαράθεση.
Αυτό άλλωστε είναι που διαχωρίζει το Communication Art από το Communication Fart [μαγκιά κ*ανιά] η οποία συχνά στηρίζεται στην επιλογή του Τελευταίου Τεχνάσματος κατά Σοπενχάουερ : "ένα τελευταίο τέχνασμα είναι να επιχειρήσετε προσωπική επίθεση, να γίνετε προσβλητικός κι αγενής μόλις αντιληφθείτε πως δε θα βρείτε το δίκιο σας... Πρόκειται για ένα δημοφιλές τέχνασμα, αφού ο καθένας μπορεί να το χρησιμοποιήσει ...Και τώρα το ερώτημα είναι πώς μπορεί να αμυνθεί η άλλη πλευρά. Διότι αν καταφύγει στην ίδια πρακτική, η κατάληξη θα είναι γρονθοκοπήματα είτε αγωγή για συκοφαντία... Δείχνοντας σε κάποιον με ήρεμο τρόπο ότι έχει άδικο ..τον πικραίνετε περισσότερο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι δεν υπάρχει σπουδαιότερη χαρά για κάποιον από την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του, ενώ κανένα τραύμα δεν είναι πιο οδυνηρό από αυτό που καταφέρεται σε αυτήν"...Όμως, δεν έχουν όλοι την ικανότητα να τηρήσουν μια τέτοια στάση"
Συστήνω το βιβλίο ανεπιφύλακτα σε όσους εκθέτουν άποψη στο διαδίκτυο ακόμα και αν δεν είναι διατεθειμένοι να την υπερασπιστούν , διότι η διαδραστικότητα , η δυνατότητα δηλαδή απόκρισης είναι αναπόφευκτο πως θα οδηγήσει στην ανάγκη υπεράσπισης ή άμυνας [παραφράζοντας τη γνωστή έκφραση θα έλεγα: "Κόμπλεξ υπάρχουν" ]


οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια