προβληματισμός πέμπτης - ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΗΣ Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Καληνωρίσματα. Μιλώντας κανείς σήμερα για την Παλαιστίνη μπορεί να αναφέρει αράδες ολόκληρες για πολιτικά λάθη που οδήγησαν σε πολλούς νεκρούς ή χαμένες ευκαιρίες που δεν βοήθησαν την ειρηνευτική διαδικασία με το εχθρικό Ισραήλ. Κι όμως στο πέρας της ιστορίας, η αιώνια μάχη μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ καλά κρατεί. Αν ακούσετε επίσημες πτυχές των δύο πλευρών θα σας βεβαιώσουν πως εργάζονται για την ειρήνη και θα καταλήξουν να κατηγορούν ο ένας τον άλλο.

 

Όμως όσο κι αν θεωρούμε –ως κοινή γνώμη- την Παλαιστίνη ως το θύμα της όλης υπόθεσης, ποια είναι τα εμπόδια που δεν αφήνουν το μικρό αυτό κράτος να διεκδικήσει με ασφάλεια ένα κομμάτι γης για τον λαό του; Η απάντηση είναι απογοητευτική. Αφενός η άλλη αιώνια κόντρα μεταξύ Χαμάς και Φατάχ. Οι δύο πολιτικές-στρατιωτικές πλευρές δεν κατάφεραν σχεδόν σε κανένα σημείο της ιστορίας, να συνεργαστούν με σκοπό να εμφανίσουν μια ενιαία εικόνα που θα μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις μια ειρηνική επίλυση σε πολιτικά γραφεία και όχι σε πολεμικά πεδία. Δυστυχώς έως αυτή τη στιγμή οι δύο πλευρές καταφέρνουν μόνο να φανατίζουν και να γαλουχούν πολεμικούς αγωνιστές που κατά καιρούς πραγματοποιούν επιθέσεις αυτοκτονίας και σκορπούν το θάνατο. Οι ισραηλινοί από την πλευρά τους βρίσκουν πολύ εύκολο να κατηγορούν την Χαμάς ως μία τρομοκρατική οργάνωση κι αυτό τους δίνει χρόνο και εντυπώσεις στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο.

 

Ουσιαστικά όσο η Παλαιστίνη δίνει αφορμές στο Ισραήλ να αμφισβητεί την διπλωματική και πολιτική της ικανότητα, τόσο η κατάσταση θα παραμένει στάσιμη. Το αντίδοτο σε αυτό, είναι η πρόσφατη προσπάθεια των παλαιστινίων να αιτηθούν ένταξη στον ΟΗΕ. Μέχρι σήμερα ένα τέτοιο αίτημα δεν έχει γίνει δεκτό ενώ ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ενίσχυε τη θέση της Παλαιστίνης στην διεθνή πολιτική σκηνή και εννοείται πως κάτι τέτοιο θα άνοιγε τον δρόμο για περαιτέρω συνομιλίες ασκώντας πίεση στο Ισραήλ για να εργαστεί σε μια κοινά αποδεκτά λύση.

 

Και ξέρετε κάτι; Μπορεί ο πόλεμος των δύο εθνών να μην έχει τελειώσει ποτέ, όμως δεν ισχύει το ίδιο και για τους πολίτες των δύο χωρών. Οι περισσότεροι θέλουν να λάβουν όλα ένα τέλος και ελεύθερα και ειρηνικά να μπορούν να ζουν κοντά ή μακριά από τα σύνορα χωρίς τον φόβο του ρατσισμού ή της ζωής τους από κάποια αδέσποτη οβίδα από τη μία ή την άλλη πλευρά.

 

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΔΩΣΕΤΕ ΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ :[