προβληματισμός πέμπτης - ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ ΠΟΛΛΟΥΣ

Καληνωρίσματα. Η λαϊκή παροιμία λέει πως ‘ενός κακού, μύρια έπονται’ και σας βεβαιώνω πως είναι απόλυτα ακριβής. Ας εφαρμόσουμε την παροιμία στον πρόσφατο πόλεμο της Λιβύης, στον οποίο θεωρητικά συμμετείχαν Λίβυοι εναντίων Λίβυων, αλλά ουσιαστικά αφρικανοί, ευρωπαίοι και αμερικανοί είχαν καθοριστικό ρόλο στον πιο ενδιαφέροντα εμφύλιο της νέας δεκαετίας.

Το αποτέλεσμα είναι δεδομένο και μη αμφισβητήσιμο. Οι αντάρτες κατάφεραν να νικήσουν τον στρατό του Καντάφι και να κάνουν τον ίδιο να τραπεί σε άτακτη φυγή (αν είναι ακόμα ζωντανός). Όμως για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν νίκησε ο δυνατός τον αδύναμο ή στην καλύτερη περίπτωση, δεν επικράτησε κάποιος εκ των ίσων. Οι αντάρτες είχαν στολή με σαγιονάρες και βερμούδες και οι μισθοφόροι (από όλη την Αφρική, την Ευρώπη και την Ελλάδα) και άρτια εκπαιδευμένοι πολεμιστές του Καντάφι, πλήρη πολεμικό εξοπλισμό και άρματα μάχης. Τότε; Έχουμε μια ακόμη περίπτωση Δαυίδ και Γολιάθ; Μπορεί, αλλά αυτή τη φορά ο θεός ήταν το ΝΑΤΟ και οι χιλιάδες επιθέσεις που πραγματοποίησε σε καίριους στόχους εναντίον των “κανταφικών” δυνάμεων. Ο… άνωθεν αποδεκατισμός και η συχνή αποστολή σύγχρονων όπλων από τη Δύση (ΝΑΤΟ) είχε το σημερινό αποτέλεσμα για το οποίο κακά τα ψέματα, όλοι πανηγυρίζουν(-με). Άντε, αφαιρέστε τις εκατοντάδες παράπλευρες απώλειες από τις “ουπς, λάθος” επιθέσεις του ΝΑΤΟ. Ο Καντάφι όμως είναι ο κακός και έχασε!

Πανηγυρίζουμε είπαμε; Όχι. Διότι τώρα αρχίζει το πραγματικό παιχνίδι. Οι μέχρι πρότινος διοικητές των ανταρτών καλούνται να διευθύνουν ένα κράτος και μεταξύ μας, δεν ορκίζομαι πως ξέρουν όλοι τους γραφή κι ανάγνωση. Αυτοί οι κύριοι καλούνται να φέρουν την τάξη στο εξουθενωμένο έθνος, δικαιοσύνη στους υποστηρικτές τους και τους άλλους που υποστήριζαν τον Καντάφι, μα πάνω απ’ όλα πρέπει να βρουν την χρυσή τομή στην διαχείριση του φυσικού πλούτου της χώρας. Πιστεύατε πως η πολεμική βοήθεια ύψους ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων έγινε για καθαρά ιδεολογικούς και ανθρωπιστικούς λόγους; Ελάτε τώρα! Η Λιβύη έχει σημαντική γεωστρατηγική θέση (κάτι σαν την Κρήτη ένα πράγμα), αποτελεί σπουδαία πηγή πετρελαίου που φυσικά εξάγεται, καθώς και γκαζιού που γίνεται ανάρπαστο στη Ευρώπη. Οι συμφωνίες εκμετάλλευσης του Καντάφι θα σπάσουν και θα δημιουργηθούν νέες με το νέο καθεστώς και… φυσικά όλους τους καλούς συμμάχους που έσπευσαν να “βοηθήσουν” υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ. Οι αμερικανοί (όπου γάμος και χαρά…), οι γάλλοι, οι άγγλοι, οι ιταλοί και κάτι ψιλά οι έλληνες. Και τι καλό που θα είναι να ευνοηθούν λίγο οι έλληνες, όταν πριν μερικούς μήνες που ξεκίνησε όλο αυτό, φώναζα πως πρέπει να συμμετέχει η Ελλάδα σε αυτήν την επίθεση και οι τότε “ειρηνιστές” δήλωναν ‘κατά’ λες και προστάτευαν τον μέγιστο ειρηνιστή Καντάφι (μη χε-…). Ποιοι χάνουν; Αυτοί που βρέθηκαν απέναντι στις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, όπως οι ρώσοι και οι κινέζοι. Και τέλος σας παρουσιάζω άλλη μια μικρή κατηγορία που αποτελείται από τους ψωμολυσσάρες τούρκους που πρώτα το έπαιζαν ειρηνιστές (ενώ επιχειρούσαν πολεμικά εναντίον των κούρδων και των ιρακινών) και τώρα που όλα τελείωσαν είναι πρόθυμοι (!) να αναλάβουν πρωτοβουλίες υπέρ της ειρήνης στην περιοχή!!!

Ο πόλεμος στη Λιβύη τελείωσε, όμως τα προβλήματα μόλις τώρα αρχίζουν. Οι Λίβυοι είναι άθλιοι διπλωμάτες –τι λέω;- δεν είναι καν πολιτικοί και το πιο πιθανό είναι πως θα τους φάνε… διπλωματικό λάχανο οι φίλοι δυτικοί ώστε να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα που απέκτησαν συμμετέχοντας στην “απελευθέρωση του λαού της Λιβύης”. Τώρα αν μείνει κάνα κόκκαλο για την Ελλάδα, έχει καλώς.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ :[