προβληματισμός παρασκευής - ΜΥΘΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΕΜΜΟΝΕΣ (μέρος 2/4)

Η Αντιγόνη μετακόμισε στην Πάτρα και σύντομα προσηλώθηκε στις σπουδές της. Αυτό βέβαια δεν την εμπόδισε να συνεχίζει μερικές από τις κακές της συνήθειες. Ο Γιώργος είχε φροντίσει να την προμηθεύσει με αρκετή ποσότητα ναρκωτικών μέχρι να επιστρέψει στο χωριό, ενώ παράλληλα συνέχιζαν συχνά να μιλούν στο τηλέφωνο. Μπορεί η ζωή στην Πάτρα και οι σπουδές της να ήταν μια καλή αφορμή για να ξεφύγει από την απογοήτευση του παιδικού της έρωτα, όμως τίποτα δεν την βοήθησε όσο εκείνο το σαββατόβραδο που είχε μείνει μόνη στο σπίτι.

 

Ήταν ένα παγωμένο βράδυ του χειμώνα. Η Αντιγόνη εκλιπαρούσε τον Γιώργο να έρθει στην Πάτρα για το Σαββατοκύριακο. Είχε ανάγκη από την... σκόνη του, είχε ανάγκη από αυτόν. Αυτός προσπάθησε να βρει διάφορες προφάσεις προκειμένου να την αποφύγει, όμως η αλήθεια φάνηκε λίγο αργότερα, όταν έλαβε ένα μήνυμα στο κινητό της: ‘είμαι με την αγαπημένη μου. Μην μας ενοχλήσεις άλλο. Περνάω πολύ καλά μαζί της’. Η Αντιγόνη σχεδόν έχασε τις αισθήσεις της. Ήξερε πως το μήνυμα δεν μπορεί να το έχει γράψει αυτός, αλλά εκείνη. Η οποιαδήποτε εκείνη ήταν απόψε μαζί του. Τελικά οι φήμες που ακούγονταν από το χωριό πως έβγαινε με κάποια άλλη, ήταν αλήθεια.

 

Η Αντιγόνη σκούπισε γρήγορα τα δάκρυά της, ντύθηκε με ότι πιο προκλητικό μπορούσε να βρει στην ντουλάπα της, κοιτάχθηκε στον καθρέφτη δίνοντας θάρρος στο είδωλό της και έφυγε για τα μπουζούκια. Εκεί θα μπορούσε να εκτονωθεί στο ποτό. Άλλωστε δεν της είχε μείνει κάτι άλλο. Πραγματικά, φτάνοντας έδειξε αμέσως τις διαθέσεις της. Έκατσε στη μπάρα, παρήγγειλε τα πρώτα ποτά και κατά διαστήματα τραγουδούσε δυνατά ρίχνοντας κλεφτές ματιές το κινητό της που ποτέ δεν χτύπησε. Σε λιγότερες από δύο ώρες είχε μεθύσει για τα καλά. Μάλλον που της είχαν τελειώσει τα χρήματα και έμεινε απλά να τραγουδάει. Άλλοι την κορόιδευαν και κάποιοι την προσέγγισαν κερνώντας την ένα ποτό. Δεν χάλασε σε κανέναν το χατίρι. Άλλους τους ικανοποίησε στις τουαλέτες, άλλους στην αποθήκη κι έναν τελευταίο, φεύγοντας, έξω, στο δρόμο.

 

Το επόμενο πρωί μαζί με την ζαλάδα αντίκρισε και μια Αντιγόνη άγνωστη ως τώρα για εκείνη. Σκισμένα ρούχα, εσώρουχα άφαντα, μακιγιάζ πασαλειμμένο στο πρόσωπο από ιδρώτα και δάκρυα. Αυτό ήταν. ‘Έπρεπε να αλλάξει για πάντα. Για όλα έφταιγε ο Γιώργος, ο παιδικός της έρωτας, μα τώρα ήταν μια γυναίκα και είχε ανάγκη για μια νέα αρχή. Το πρώτο βήμα ήταν να προσηλωθεί στις σπουδές της. Εκεί γνώρισε τον Νίκο. Ο Νίκος ήταν το δεύτερο βήμα. Όμορφος, έξυπνος, δραστήριος. Της μιλούσε για πράγματα που της άρεσαν κι άλλα που τα βαριόταν. Σίγουρα όμως εντυπωσιαζόταν από εκείνον και προσπάθησε να του κρύψει το παρελθόν της, βγάζοντας μια Αντιγόνη ρομαντική, ήσυχη, σοβαρή. Εκείνος τις νύχτες της έδειχνε τα αστέρια κι εκείνη αισθανόταν πως ταξίδευε σε αυτά. Η σχέση τους κυλούσε υπέροχα. Ερωτευμένη, η Αντιγόνη είχε βρει την ηρεμία που της άξιζε.

 

Όχι για πολύ όμως. Το επόμενο καλοκαίρι, γύρισε στο χωριό για τις διακοπές από το πανεπιστήμιο και οι μέρες περνούσαν δύσκολα. Δεν ήθελε να βγαίνει από το σπίτι και πολύ περισσότερο δεν ήθελε να συμμετέχει σε κοινωνικές εκδηλώσεις του χωριού. Οι πιέσεις όμως από την παρέα και τις φίλες της ήταν πολλές και σε ένα πανηγύρι του χωριού αποφάσισε να συμμετέχει. Εκείνο το βράδυ ήταν αναπόφευκτο να μην συναντήσει τον Γιώργο. Προσπάθησε να μην τον κοιτάει, όμως εκείνος την κοιτούσε επίμονα για ώρα μέχρι που αποφάσισε να πάει δίπλα της και να της μιλήσει. Οι φίλες της διακριτικά αποσύρθηκαν στην... πίστα.

- “Σε έχω πληγώσει πολύ. Το ξέρω. Δεν είμαι ο φοβερός τύπος που έχεις στο μυαλό σου. Είμαι ένας άντρας με αδυναμίες και αυτές με πρόδωσαν. Δεν έχω σταματήσει να σε σκέφτομαι. Δεν ξέρεις πόσες φορές ήθελα να σε βρω, αλλά όλο σκέφτομαι ότι δεν σου αξίζω” μονολογούσε μετανοιωμένος.

- “Έχεις δίκιο. Δεν μου αξίζεις. Ο Νίκος με τον οποίο είμαστε μαζί εδώ και μήνες, είναι ένα καταπληκτικό παιδί που μου προσφέρει όσα εσύ δεν κατάφερες ποτέ” απαντούσε με σιγουριά εκείνη.

- “Χαίρομαι για σένα. Ειλικρινά. Ζηλεύω, αλλά χαίρομαι. Οι άνθρωποι αλλάζουν...” της είπε με νόημα και επέστρεψε στην παρέα του.

Η Αντιγόνη δεν σταμάτησε να τον κοιτάει την ίδια ώρα που αυτός την κοιτούσε πεταχτά. Μετά από ώρα σηκώθηκε και προχώρησε προς το παρακείμενο δάσος, κοιτώντας την. Αυτή μαγνητισμένη από το βλέμμα του, τον ακολούθησε.

- “Μου έχεις λείψει και σου έχω λείψει κι εγώ. Το ξέρω” της ψιθύρισε.

- “Ήρθα για να μου εξηγήσεις τι εννοείς ότι οι άνθρωποι αλλάζουν. Εννοούσες εμένα ή εσένα;”

- “Δεν έχει σημασία, εφόσον τώρα είμαστε μαζί, εδώ” απάντησε και τη φίλησε παθιασμένα ανάμεσα στα δέντρα.

Εκείνη ανταποκρίθηκε και σε λίγα λεπτά βρέθηκαν γυμνοί στο χώμα να κάνουν παθιασμένο έρωτα.

 

Το ίδιο σκηνικό ακολούθησε για πολύ καιρό ακόμα μέσα στο καλοκαίρι. Όμως μια μέρα του Αυγούστου, λίγο πριν η Αντιγόνη επιστρέψει στην Πάτρα για να συνεχίσει το επόμενο εξάμηνο και να βρεθεί ξανά με τον Νίκο, διαπίστωσε μεγάλη καθυστέρηση. Σύντομα έκανε εξετάσεις. Η Αντιγόνη ήταν έγκυος. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις ήταν ανάμικτα. Δεν πρόλαβε να νοιώσει θετικά ή αρνητικά αφού κυριεύτηκε από πανικό. Έτρεξε στον Γιώργο. Έπρεπε να ξέρει. Ο Γιώργος της απάντησε πολύ απότομα: “Μην κάνεις καμιά βλακεία και το κρατήσεις. Δεν είμαστε για τέτοια πράγματα. Τι θα πουν οι γονείς σου. Ξέχασε το”. Η Αντιγόνη δεν είναι πως ήθελε να το κρατήσει, όμως η κάθετη απάντηση του, την στεναχώρησε.

 

Πράγματι, έκανε έκτρωση σε λίγες μέρες και σε μερικές ακόμα επέστρεψε στην Πάτρα. Εκεί ο Νίκος την περίμενε ενθουσιασμένος, όμως εκείνη περνούσε κατάθλιψη και παραμελούσε τον Νίκο. Τίποτα δεν ήταν ίδιο ξανά. Ίσως δεν ήταν μόνο ο Γιώργος το πρόβλημα. Ήταν όλοι οι άντρες. Τώρα ένοιωθε για πρώτη φορά μίσος.

 

:[
διαβάστε το τρίτο μέρος του Μύθου την ερχόμενη Παρασκευή στις 12:00