Καληνωρίσματα. Μπορώ να ανακαλέσω πάμπολλες περιπτώσεις όπου άνθρωποι της ιστορίας (ή της μυθοπλασίας) έφτασαν στην υπέρτατη υπέρβαση, ξεπέρασαν τα όρια για να φτάσουν στην επίτευξη του αδύνατου. Κατάφεραν να εμψυχώσουν με τις πράξεις τους όλους εμάς τους υπόλοιπους ή και να δώσουν έναν νέο ορισμό στην προσπάθεια και την αντοχή.
Αντοχή έγραψα; Μάλιστα, πολύ καλά διότι η αντοχή θα μας απασχολήσει στον σημερινό προβληματισμό. Μπορεί όπως έγραψα 
παραπάνω, να υπάρχουν άνθρωποι που ξεπέρασαν τα όρια, όμως όπως όλοι, έχουν κι αυτοί συγκεκριμένες αντοχές. Ας μην μιλήσουμε για εκείνους όμως. Ας μιλήσουμε για όλους εμάς, τους ήρωες της καθημερινότητας που δίνουμε μια συνεχόμενη μάχη με την πραγματικότητα. Δουλεύουμε πολλές ώρες, αντιμετωπίζουμε δύσκολους πελάτες, ξεπερνάμε τις ημέρες ασθένειας μας, δίνουμε τα πάντα για την οικογένεια ή το ταίρι μας και όλα αυτά δεν τελειώνουν σε ένα δίωρο σαν μια κινηματογραφική ταινία, αλλά συμβαίνουν ξανά και ξανά, κάθε μέρα που ξημερώνει.
παραπάνω, να υπάρχουν άνθρωποι που ξεπέρασαν τα όρια, όμως όπως όλοι, έχουν κι αυτοί συγκεκριμένες αντοχές. Ας μην μιλήσουμε για εκείνους όμως. Ας μιλήσουμε για όλους εμάς, τους ήρωες της καθημερινότητας που δίνουμε μια συνεχόμενη μάχη με την πραγματικότητα. Δουλεύουμε πολλές ώρες, αντιμετωπίζουμε δύσκολους πελάτες, ξεπερνάμε τις ημέρες ασθένειας μας, δίνουμε τα πάντα για την οικογένεια ή το ταίρι μας και όλα αυτά δεν τελειώνουν σε ένα δίωρο σαν μια κινηματογραφική ταινία, αλλά συμβαίνουν ξανά και ξανά, κάθε μέρα που ξημερώνει.
Είναι μετρήσιμη η αντοχή του ανθρώπου; Δεν ξέρω, μπορεί. Έτσι κι αλλιώς το κείμενο δεν είναι επιστημονικό. Αυτό που με ενδιαφέρει να ξεκαθαρίσω είναι εκείνη η κόκκινη γραμμή πέρα από την οποία, απλά δε γίνεται παραπάνω, απλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Σίγουρα δεν ακούγεται καθόλου κινηματογραφικό ή ηρωικό –αν θέλετε- είναι όμως ανθρώπινο. Πηγαίνεις μια μέρα στη δουλειά και βλέπεις πως οι αρμοδιότητες σου έχουν πληθύνει και προσπαθείς να τις επιτελέσεις στο διάστημα που έχεις στη διάθεση σου και ύστερα γυρνάς σπίτι προσπαθώντας να κάνεις όσα ακριβώς έκανες ως τώρα, όμως οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείπουν. Προσπαθείς να καταλάβεις τι φταίει.
Αλήθεια τι επηρεάζει τις αντοχές; Σκέφτομαι ως πρώτο την ηλικία και σίγουρα με το πέρασμα των χρόνων οι αντοχές μειώνονται και ύστερα σκέφτομαι την υγεία. Η υγεία πρέπει να είναι βιολογική ασφαλώς και αυτό είναι φυσικό, όμως πρέπει να είναι και ψυχική. Η καλή ψυχολογία ισούται με περισσότερες δυνάμεις. Η διατροφή, ο προγραμματισμός και ο καταμερισμός εργασιών, όλα συμβάλλουν στην επίτευξη των υποχρεώσεων του ανθρώπου και ίσως στον περιορισμό της κούρασης.
Εγώ όμως θα σας θυμίσω και πάλι εκείνη την κόκκινη γραμμή. Πέρα από την οποία ξεκινά η κόπωση, η κατάπτωση. Το σημείο που δεν μπορείς να συνεχίσεις, το σημείο που όσο κι αν έχεις όρεξη να προσπαθήσεις το σώμα σου σε προδίδει και απλά μπαίνει βίαια μια τελεία.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΟΡΙΑ :[
Το σίγουρο είναι ένα: οταν αυτό που κάνεις σε ευχαριστει και είναι αυτό που θέλεις να κάνεις στη ζωή σου, τότε η κούραση-όσο μεγάλη κι αν είναι-μετατρέπεται σε ικανοποίηση. Η ψυχολογία είναι το παν. Οταν αυτή είναι στα εντελώς κάτω, τότε και τίποτα να μην κάνεις, κουράζεσαι και μπορει να φτάσεις στα όρια.
ΑπάντησηΔιαγραφή:[ biobaxes
ΑπάντησηΔιαγραφήθα συμφωνήσω. όμως σε αυτές τις περιπτώσεις απλά παρατείνονται οι αντοχές. Τεντώνεται η γραμμή η οποία καθορίζει τα όρια μας.
Πίστεψε με όμως, υπάρχουν άνθρωποι που στιγμές δεν μπορούν να φτάσουν τον στόχο τους -όσο κι αν το θέλουν- επειδή αυτή η κόκκινη γραμμή δεν πάει παραπάνω :[
άδειασε το μυαλό από σκεψεις, πάρε μια βαθιά ανάσα και προχώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφή:[ patroula
ΑπάντησηΔιαγραφήγενική συμβουλή ή ειδικά προσαρμοσμένη για μένα :[
το κείμενο αναφέρεται σε σένα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξίζει να πούμε πως τα όρια δεν είναι σταθερά, κάθε φορά που τα φτάνει κανείς, είναι δυνατόν να μπορεί να τα υπερβεί την επόμενη φορά, καθώς κάθε προσπάθεια είναι εξάσκηση. Οι επιδόσεις ενώ μπορούν να βελτιωθούν, το όριο που δεν ξεπερνιέται την δεδομένη στιγμή είναι πάντα παρόν. Ειλικρινά, ξεπέρασα τα όρια σε σημείο κατάρευσης πάμπολλες φορές, δεν τολμώ να μιλήσω για τα όρια μου όμως, είναι λες κι αν μιλήσω γι αυτά θα πετρώσουν και άλλο δεν θα κάνουν παραπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Κοίτα να δεις πλάκα ο πολυλογάς που δηλώνω και σιωπή)
: )))
:[ patroula
ΑπάντησηΔιαγραφήσε όλους ελπίζω :[
:[ Αχιλλέας
ναι, σίγουρα τα όρια είναι ευμετάβλητα ανάλογα με τις διάφορες συνθήκες που επικρατούν την κάθε φορά :[