προβληματισμός τετάρτης - ΤΟ ΝΕΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΞΕΧΡΕΩΜΑ

Καληνωρίσματα. Είναι περιττό να συμπεριλάβω στην εισαγωγή μου την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας καθώς λίγο-πολύ τα αποκαρδιωτικά νούμερα και δεδομένα είναι γνωστά (πλέον) σε όλους τους έλληνες. Εκείνο που αξίζει όμως να σημειώσουμε είναι πως η κατάσταση της οικονομικής κρίσης είναι ιδιαίτερα οξυμένη σε πολλά ακόμα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πιο “εύκαιρο” παράδειγμα αυτό της Ιταλίας.

Ελπίζω να μην σας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση τη στιγμή που οι διεθνείς οικονομικοί οίκοι συνεχώς υποβαθμίζουν τράπεζες από χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, ακόμα και η Γερμανία! Φυσικά οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους όταν ανακοινώθηκε πως η ανάπτυξη του ΑΕΠ ενισχύθηκε μόλις κατά 0,2% σε σχέση με πέρσι και να είστε σίγουροι πως σε αυτό δεν φταίνε κράτη όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία (μόνο). Τα μέτρα λιτότητας που οι χώρες της ευρωζώνης στο σύνολο τους έχουν πάρει, επιβεβαιώνουν του λόγου του αληθές. Μην αγνοείται τα προχθεσινά δυσβάσταχτα μέτρα λιτότητας που ανακοινώθηκαν στην Γαλλία. Φυσικά τα μέτρα λιτότητας αποσκοπούν για τις μεν χώρες που παραπαίουν –όπως η Ελλάδα- στη μείωση του δημοσιοοικονομικού ελλείμματος και για τις δε περισσότερο ανεπτυγμένες που βρίσκονται μακριά από άμεσο κίνδυνο, στην προληπτική πολιτική που απλά θέλει να προλάβει δυσμενείς καταστάσεις.

Ο αντίκτυπος όμως που αποφέρουν τέτοιου είδους μέτρα είναι προφανής, τουλάχιστον για εμάς τους έλληνες. Κλείσιμο επιχειρήσεων, ανεργία, αδυναμία αποπληρωμής υποχρεώσεων, περικοπές δαπανών, δραματική μείωση επενδύσεων και πολλά ακόμα. Από αυτά όμως αξίζει να σταθούμε περισσότερο στο τελευταίο, γιατί ακόμα κι αν δεν φαίνεται εκ πρώτης όψης, είναι το σημαντικότερο. Η θυσία των επενδύσεων στο βωμό της αμυντικής οικονομικής πολιτικής λιτότητας έχει άμεσο αντίκτυπο στην ανάπτυξη των ευρωπαϊκών χωρών και κατά συνέπεια της Ευρώπης της ίδιας. Συνέπειες; Πτώση στα χρηματιστήρια, φθορά της ποιότητας ζωής των πολιτών. Α μη γελιόμαστε. Η ουσία της πολιτικής, της διεθνής οικονομίας είναι πάντα η ανάπτυξη. Όταν αυτή δεν έχει καλούς ρυθμούς σε ποσοστιαία βάση σημαίνει πως η ομάδα δεν “τραβάει” και ο προπονητής θέλει άλλαγμα, άντε το σύστημα που αγωνίζονται οι παίκτες. Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι υπονοώ για την εκάστοτε κυβέρνηση και τις αντίστοιχες πολιτικές που εφαρμόζει.

Στην αντίπερα όχθη έχουμε το δεδομένο πρόβλημα (έτσι όπως τα κάναμε..) της μείωσης του χρέους που η κάθε χώρα κουβαλάει. Το χρέος πρέπει πάντα να βρίσκεται σε στενά όρια και να είναι ελεγχόμενο, όταν όμως δεν υπάρχει ανάπτυξη, τότε διογκώνεται χωρίς καμία ουσιαστική προοπτικής μείωσης του. Ασφαλώς και πρέπει να εφαρμόζονται πολιτικές έστω με σκληρά μέτρα, που θα διασφαλίζουν την μείωση του χρέους έτσι ώστε εν καιρώ να γίνει βιώσιμο, όμως πως αυτό μπορεί να επιτευχθεί χωρίς ικανοποιητικό ρυθμό ανάπτυξης; Η ίδια η πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του μπαμπούλα των κυβερνήσεων, η κυρία Κριστίν Λαγκάρντ δήλωσε πως «Η δημοσιονομική εξισορρόπηση θα πρέπει να επιλύσει μία δύσκολη εξίσωση και να μην είναι ούτε υπερβολικά ταχεία, ούτε υπερβολικά αργή [….] Ας μην επιτρέψουμε στη δημοσιονομική ανάσχεση να μπλοκάρει την παγκόσμια ανάκαμψη». Εν μέσος πλην σαφώς παραδέχεται και επιβεβαιώνει πως δεν πρέπει το κυνήγι του χρέους να αποτρέψει τις προσπάθειες για ανάπτυξη.

Δεν μακρηγορώ άλλο. Ευελπιστώ πως έχετε προβληματιστεί μαζί μου για σήμερα. Θέλω απλά να θυμίσω τα λόγια του έλληνα πρωθυπουργού πως η Ελλάδα πρέπει να λάβει τα αναγκαία μέτρα για να ξεκινήσει ύστερα πρόγραμμα επενδύσεων με ξένα κεφάλαια. Και τέλος, θέλω να υπενθυμίσω λόγια δικά μέσα από το yannidakis, στο οποίο πάντα στήριζα τα μέτρα της κυβέρνησης με μία και μόνο προϋπόθεση: αφού παρθούν να ξεκινήσουν αυτά τα διάσημα προγράμματα επενδύσεων. Έκτοτε νέα μέτρα και νέα μέτρα έχουν παρθεί. Που είναι όμως τα προγράμματα ανάπτυξης; Η διορία τελείωσε κύριε Παπανδρέου και τώρα αναλαμβάνει μια νέα κυβέρνηση που θα επωμιστεί το βάρος αυτών των αναγκαίων αλλαγών.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΙΣΟΣΤΑΘΜΙΣΕΤΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ :[