προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΤΟ ΦΩΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ (The Light Will Stay On)

Άλλη μια νύχτα με βρίσκει εκεί ψηλά, στο ψηλότερο κτίριο της πόλης να παρατηρώ όλα όσα φαίνονται μόνο τη νύχτα, μόνο από ψηλά. Και ύστερα αποφασίζω να αποσυρθώ. Πριν οι δαίμονες ξυπνήσουν και όταν έρθει η ώρα να επιστρέψω, οι άγγελοι δεν έχουν φύγει ακόμα. Προλαβαίνω να μαζέψω όλες μου τις ανιστόρητες επιθυμίες και όλους τους ανομολόγητους φόβους μου. Κρατάω τα μυστικά μου καλά κλεισμένα και έχοντας ένα κίνητρο που κανείς ποτέ δε θα μάθει, τα πετάω στη φωτιά και τα κοιτώ να σιγοκαίνε. Δεν είναι ότι θέλω να τα σβήσω, δεν είναι ότι θέλω να τα διαγράψω, όμως θέλω να μείνουν για πάντα εδώ.

Αλλά μην το βλέπεις σαν μία εγωιστική κίνηση. Γιατί η φωτιά αυτή θα παραμείνει δυνατή πολύ αφότου φύγουμε. Η λάμψη θα συνεχίσει να υπάρχει. Έτσι σκέφτομαι μέχρι το επόμενο βράδυ όπου ξανά στο ψηλό κτίριο παρατηρώ τη σκοτεινή πόλη να φωτίζεται. Το φως διακόπτεται από σκόρπιες νυχτερίδες που τις χαζεύω καθώς πετούν εδώ κι εκεί άλλοτε με ορισμένη κατεύθυνση κι άλλοτε σα να χορεύουν έναν χορό που εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις. Τις βλέπεις παντού. Πάνω από σάπια δέντρα ή βρώμικους δρόμους, κοντά σε σπίτια ζεστά ή σε ανθρώπους του υποκόσμου. Πετούν σαν ενθουσιασμένες για κάτι και σίγουρα δε φοβούνται να πετάξουν, δε φοβούνται να ζήσουν, δε φοβούνται να χαθούν ή να πεθάνουν και έτσι μου δείχνουν τον δρόμο, γιατί κι εμείς πολύ αφότου φύγουμε, θα δεις πως τα φώτα θα παραμείνουν λαμπερά, θα εξακολουθούν να φωτίζουν την πόλη.

Ακόμα κι όταν έρθει εκείνη η μέρα, μη φοβηθείς, μη λυπηθείς. Έλα μόνο να με χαιρετίσεις για τελευταία φορά και ρίξε τρία δάκρυα για μένα. Το ένα θα είναι για τον καημό σου, το άλλο για τον ιδρώτα μας να φτάσουμε –έστω- ως εδώ και ένα ακόμη για όλα τα παράξενα που  ζήσαμε μαζί και ποτέ δε θα ξεχαστούν. Αν αμφιβάλλεις ποτέ, τότε κοίταξε το άψυχο κορμί μου. Θα δεις μια λάμψη, δες τη λάμψη. Είναι εκείνη που υπήρχε πάντα και πολύ αφότου φύγω, θα εξακολουθεί να υπάρχει γιατί στο υπόσχομαι, το φως θα παραμείνει :[