Καληνωρίσματα. Αν ψάξετε να βρείτε τις σχέσεις μεταξύ Ευρώπης και Κίνας, θα πάτε όχι πολύ πίσω, αλλά αρκετά πίσω ώστε να αξίζει τον κόπο να μιλήσετε γι’ αυτό. Το 1975 η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας συνόψισαν σύμφωνο συναλλαγών και έκτοτε η Ευρώπη αποτελεί τον κυριότερο αγοραστή κινεζικών προϊόντων.
Τι προσφέρει σε αντάλλαγμα η Κίνα; Λίγα πράγματα. Είναι αλήθεια πως το χαοτικό τεράστιο κράτος της Ασίας μπορεί να περηφανεύεται για την αυτάρκεια του σε σημείο που να αισθάνεται απελπιστικά μόνο. Έχει σημασία αυτό που σημειώνω γιατί αυτή η μοναξιά είναι ακριβώς ο παράγοντας που δεν αφήνει την Κίνα να αναπτυχθεί ανάλογα με τις δυνάμεις της. Έτσι, κάθε ευκαιρία να αναμιχθεί στα της –περισσότερο φίλης- Ευρώπης και της Αμερικής, είναι πολύ σημαντική για τους κινέζους. Τα παραδείγματα είναι από ασήμαντα ως απλά περιττά. Δείτε απλά μια προώθηση κρητικού λαδιού στην κινεζική αγορά, ένα μουσικό συγκρότημα που περιοδεύει στην Ασία ή το άνοιγμα μιας πολυεθνικής αλυσίδας ρούχων σε κινέζικη πόλη.
Αυτά όμως δεν είναι αρκετά. Η Κίνα αποσκοπεί στην άμεση ανάμιξη στην 
Ευρώπη και αν πρέπει να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη, δεν έχει κανένα πρόβλημα. Φανταστείτε έναν ζάμπλουτο εφοπλιστή με πολλά χρήματα για να ξοδέψει σε ένα εστιατόριο, αλλά να μην μπορεί επειδή είναι άσχημος και δεν του επιτρέπουν την είσοδο! Καλά, δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα. Οι κινέζοι όμως αναζητούν επενδυτικές ευκαιρίες στην Ευρώπη και τώρα που η ανάγκη απειλεί σχεδόν κάθε κράτος-μέλος, η διαδικασία διευκολύνεται. Δείτε λιμάνια που πωλούνται σε κινεζικές εταιρείες, επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά ή δημιουργία νέων κτιριακών συγκροτημάτων σε τουριστικές περιοχές. Το επιστέγασμα της όλης αυτής προσπάθειας, έγινε προ καιρού σε μία επίσημη συνάντηση του κινέζου πρωθυπουργού και της γερμανίδας προέδρου. “Η Κίνα έχει βοηθήσει την Ευρώπη σε διαφορετικές εποχές. Με άλλα λόγια, όταν η Ευρώπη αντιμετωπίζει δυσκολίες, θα τείνουμε χείρα βοηθείας από μακριά. […] Σίγουρα θα αγοράσουμε, ανάλογα με τις ανάγκες τμήμα των κρατικών χρεών” ήταν τα (συγκινητικά) λόγια του προέδρου και ίσως για πρώτη φορά η κινεζική είσοδο στην Ευρώπη δεν είναι απλά ευπρόσδεκτη αλλά και αναγκαία. Προσωπικά μου ακούγεται σαν σανίδα σωτηρίας.
Ευρώπη και αν πρέπει να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη, δεν έχει κανένα πρόβλημα. Φανταστείτε έναν ζάμπλουτο εφοπλιστή με πολλά χρήματα για να ξοδέψει σε ένα εστιατόριο, αλλά να μην μπορεί επειδή είναι άσχημος και δεν του επιτρέπουν την είσοδο! Καλά, δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα. Οι κινέζοι όμως αναζητούν επενδυτικές ευκαιρίες στην Ευρώπη και τώρα που η ανάγκη απειλεί σχεδόν κάθε κράτος-μέλος, η διαδικασία διευκολύνεται. Δείτε λιμάνια που πωλούνται σε κινεζικές εταιρείες, επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά ή δημιουργία νέων κτιριακών συγκροτημάτων σε τουριστικές περιοχές. Το επιστέγασμα της όλης αυτής προσπάθειας, έγινε προ καιρού σε μία επίσημη συνάντηση του κινέζου πρωθυπουργού και της γερμανίδας προέδρου. “Η Κίνα έχει βοηθήσει την Ευρώπη σε διαφορετικές εποχές. Με άλλα λόγια, όταν η Ευρώπη αντιμετωπίζει δυσκολίες, θα τείνουμε χείρα βοηθείας από μακριά. […] Σίγουρα θα αγοράσουμε, ανάλογα με τις ανάγκες τμήμα των κρατικών χρεών” ήταν τα (συγκινητικά) λόγια του προέδρου και ίσως για πρώτη φορά η κινεζική είσοδο στην Ευρώπη δεν είναι απλά ευπρόσδεκτη αλλά και αναγκαία. Προσωπικά μου ακούγεται σαν σανίδα σωτηρίας.
Δεν έχουμε λόγο να ευχαριστούμε τους “καλούς” κινέζους. Μας χρωστάμε. Γιατί η δική μας, ευρωπαϊκή αγορά, εδώ και δεκαετίες στηρίζει την κινεζική οικονομία και τα προϊόντα της και εκμοντερνίζει έναν λαό της ανατολής προσφέροντας του την ευκαιρία να ζήσει μια πιο δυτική life style ζωή, όπως διακαώς επιθυμεί τόσα χρόνια. Να η ευκαιρία. Για όλους μας!
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΚΙΝΕΖΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ :[
Look around you- your electronics, your cookware, all sorts of things, they all have a certain thing in common...they were made in China. Unbeknownst to most western peoples, this massive amount of items, which is also growing every day, not only deprives our people of jobs, but it is manufactured under the most heinous conditions of forced slave labor, including brtual child labor.
ΑπάντησηΔιαγραφήAll major companies are either owned and/or operated by jews. This is a fact. The jews do not care [as most of you know] HOW they make their money. They profit from illnesses, ruining the health, both physical and psychological of millions, so more are dependent upon their exorbitant medical fees just to stay alive, and that is just one.
www.exposingchristianity.com
ΑπάντησηΔιαγραφή