Μια φορά σε έναν καιρό εκείνο το κρύο πρωινό η μέρα ξεκίνησε με τη βροχή να δυναμώνει ολοένα και περισσότερο. Η κίνηση στους δρόμους αυξάνεται, οι περαστικοί ελαττώνουν τις μετακινήσεις τους και περπατούν γρήγορα χωρίς να κοιτούν τους γύρω τους και αδέσποτες γάτες κουρνιάζουν κάτω από κάποιο σταθμευμένο αυτοκίνητο προστατεύοντας τη γούνα τους.
Για την Κατερίνα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά σήμερα. Σηκώθηκε με πολύ όρεξη γιατί απόψε το βράδυ θα συναντηθεί στη λέσχη χορού με την παρέα της από το χορευτικό και θα χαλαρώσουν με ωραία μουσική και χορό μέχρι να αντέχουν. Η αλήθεια είναι βέβαια πως η Κατερίνα ανυπομονεί να δει τον Στράτο, τον διευθυντή της λέσχης με τον οποίο διατηρούν μια ιδιόμορφη περιστασιακή ερωτική σχέση. Το μόνο που χωρίζει την Κατερίνα από την υπέροχη βραδιά της, είναι μία ακόμη μέρα στην βαρετή δουλειά της, στο γραφείο όπου εργάζεται ως γραμματέας.
Όπως κάθε πρωί βηματίζει γρήγορα προς τον σταθμό του μετρό. Η βροχή δεν την επηρεάζει. Είναι ελεύθερος άνθρωπος και η βροχή αισθάνεται πως την απελευθερώνει. Το νερό έχει κολλήσει στο φόρεμα στο σώμα της διαγράφοντας την καλλίγραμμη σιλουέτα της, όμως αυτή τη φορά βιάζεται περισσότερο γιατί άργησε για τη δουλειά. Ήθελε να είναι όσο το δυνατό καλύτερα περιποιημένη και έτοιμη για τη βραδινή συγκέντρωση.
Κατεβαίνει γρήγορα τα σκαλιά και προσπαθεί να προλάβει τον συρμό στον οποίο 
για λίγο κλείνουν οι πόρτες. Μισό λεπτό. Ένας άντρας στέκεται στη μέση της πόρτας υποφέροντας το στρίμωγμα της πόρτας και κάνει νόημα στη νεαρή καθυστερημένη να τρέξει κοντά του. Εκείνη μόλις που προλαβαίνει κι έτσι η μικρή τους περιπέτεια λήγει αίσια με τους δυο στο βαγόνι που έχει ξεκινήσει.
για λίγο κλείνουν οι πόρτες. Μισό λεπτό. Ένας άντρας στέκεται στη μέση της πόρτας υποφέροντας το στρίμωγμα της πόρτας και κάνει νόημα στη νεαρή καθυστερημένη να τρέξει κοντά του. Εκείνη μόλις που προλαβαίνει κι έτσι η μικρή τους περιπέτεια λήγει αίσια με τους δυο στο βαγόνι που έχει ξεκινήσει.
- “Σας ευχαριστώ πολύ. Ξέρετε έχω ήδη καθυστερήσει και τώρα με σώνετε” είπε λαχανιασμένη η Κατερίνα.
- “Έχω μπει πολλές φορές στη θέση σας και ξέρω τι εννοείτε. Μην το σκέφτεστε καθόλου” απάντησε ήρεμα ο νεαρός άντρας.
Μετά από λίγα λεπτά, εκείνος παρατήρησε την κάρτα μέλους της λέσχης χορού που εξείχε από την τσάντα της Κατερίνας και της είπε:
- “Χορεύετε”;
- “Λατρεύω τον χορό. Αισθάνομαι πως είμαι μία άλλη Κατερίνα” δήλωσε παθιασμένη και συνέχισε: “χορεύετε κι εσείς;”
- “Μπα, όχι. Ομολογώ πως δεν είμαι του χορού αν και θαυμάζω όσους χορεύουν. Α! Και είμαι ο Άγγελος. Πριν μου είπατε και το δικό σας όνομα και θεώρησα πρέπον να ξέρετε και το δικό μου” ολοκλήρωσε ευγενικά.
- “Εγώ πιστεύω πως θα αλλάξετε άποψη αν δείτε τον χορό από κοντά. Ελάτε στη λέσχη κάποια στιγμή, υπόσχομαι πως δε θα βαρεθείτε” πρότεινε με σιγουριά η Κατερίνα.
- “Πολύ ευχαρίστως. Όμως όχι απόψε. Βλέπετε σήμερα παίζουμε στο ‘καφέ Βεντέτα’. Είμαι μέλος ενός ερασιτεχνικού συγκροτήματος. Αν έχετε χρόνο μπορείτε να έρθετε απόψε. Υπόσχομαι να μην βαρεθείτε...” είπε χαμογελώντας.
- “Πολύ θα το ήθελα, αλλά απόψε είμαι δεσμευμένη” δήλωσε τυπικά εκείνη.
- “Το ξέρω” απάντησε ψιθυριστά αυτός.
- “Τι είπατε;”
- “Ε, εννοώ πως το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό μια όμορφη κοπέλα σαν εσάς να έχει σχέδια για Παρασκευή βράδυ” διόρθωσε ο Άγγελος.
- “Κάποια άλλη στιγμή σίγουρα όμως” συνέχισε παρηγορητικά. “Αλήθεια πως θα σας ξαναβρώ;”
- “Μα ακριβώς εδώ! Τρίτο βαγόνι, κάθε πρωί την ίδια ώρα”.
- “Γιατί συγκεκριμένα στο τρίτο βαγόνι” ρώτησε με απορία.
- “Όλοι τρέχουν στο πρώτο και το τελευταίο ή στα μεσαία. Εδώ στο τρίτο, αισθάνεσαι πάντα πιο απομονωμένος” της χαμογέλασε και κατέβηκε στην επόμενη στάση.
Ως το βράδυ η Κατερίνα σκεφτόταν συνεπαρμένη τον Άγγελο που την είχε εντυπωσιάσει. Όσο όμως η ώρα του χορού πλησίαζε, το μυαλό της επικεντρωνόταν μονάχα εκεί. Όταν έφτασε στη λέσχη ο Στράτος έλλειπε. Ρώτησε με αγωνία τους υπόλοιπους, όμως η απάντηση ήταν αρνητική. Απογοητευμένη έτρεξε για το σπίτι του. Είχε η ίδια κλειδιά καθώς πολύ συχνά έμενε σπίτι του, όμως όταν μπήκε μέσα, ο Στράτος ήταν στο κρεβάτι με μια άλλη γυναίκα.
Η Κατερίνα χωρίς να γίνει αντιληπτή, έφυγε σκεπτόμενη πως τελικά έπρεπε απόψε να είχε πάει στη συναυλία του Άγγελου. Επιστρέφοντας, διαπίστωσε πως ο σταθμός του μετρό που θα κατέβαινε ήταν κλειστός κι έτσι πήρε ταξί. Όταν ρώτησε τον οδηγό για πληροφορίες σχετικά με τον σταθμό του μετρό εκείνος της απάντησε πως το πρωί ένας μεθυσμένος έριξε στις ράγες του τρένου μια νεαρή κοπέλα με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της. Η ως τώρα απογοητευμένη Κατερίνα αναθάρρησε. Θα μπορούσε να ήταν αυτή αν δεν είχε προλάβει το τρένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το