ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΣΕΩΝ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ
από ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ ΠΙΑΝΟΥΜΕ
ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΥΡΙΕ ΜΟΥΡΙΝΙΟ...
Συγνώμη κύριε Μουρίνιο αλλά δεν αρκεί πλέον να παίρνεις τις ευθύνες και να προστατεύεις τους ποδοσφαιριστές σου. Είσαι δεύτερη χρονιά στη Ρεάλ, η ομάδα είναι εντελώς δικιά σου. Εσύ έχεις διαλέξει ποιοι ήρθαν, ποιοι μείναν, ποιοι έφυγαν. Εσύ κάθε μέρα πλάθεις το χαρακτήρα τους όπως έκανες τόσες φορές στο παρελθόν σε Ίντερ, Τσέλσι, Πόρτο. Δε γίνεται σε κάθε ντέρμπι με τους απέναντι να παρουσιάζουν οι παίχτες σου αυτή την εικόνα αλάνας. Κλωτσιές, μπουνιές, χαστούκια εν ψυχρώ. Κυνηγοί της κόκκινης κάρτας και των ποδιών των συναδέλφων τους.
Συγνώμη κύριε Μουρίνιο αλλά αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Δεν είναι το ποδόσφαιρο που θέλουμε απ' τις ομάδες σου. Δε γίνεται δεύτερο σερί ντέρμπι να προηγείσαι πριν καν ζεσταθούν οι αντίπαλοι κι αντίς να τους ρίχνεις στο καναβάτσο, να χάνεις τα αυγά και τα πασχάλια. Και μην ακούσω "δεν παίζεται η Μπαρτσελόνα". Ρώτα τους ποδοσφαιριστές της Χετάφε, της Μπιλμπάο, της Εσπανιόλ, της Μπέτις να δεις ότι φέτος παίζονται και παραπαίζονται. Δε γίνεται να μην μπορεί να σε κοιτάξει στα μάτια καμιά άλλη ομάδα, να μην μπορεί να σταματήσει τις επιθέσεις σου, να μην αντέχει το πρέσινγκ σου ούτε η Σεβίλλη, ούτε η Μάλαγα, ούτε η Βαλένθια και να χάνεις αμαχητί απ' τους Καταλανούς. Γιατί;
Κύριε Μουρίνιο, η ψυχική υγεία της Ρεάλ χρήζει ιατρικής παρακολούθησης. Το κόμπλεξ κατωτερότητας που παρουσιάζει στη θέα των μπλε-κόκκινων μου θυμίζει αυτό του ΠΑΟΚ απέναντι στον Άρη στο μπάσκετ του '80 ή ακόμη καλύτερα αυτό του Ολυμπιακού απέναντι στον μπασκετικό Παναθηναϊκό της τελευταίας δεκαετίας. Οι ήττες έρχονται απ' τα αποδυτήρια. "Με ποιον παίζουμε απόψε; Α... χάνουμε δηλαδή!"... Δεν έχουν άλλη προπόνηση ανάγκη οι ποδοσφαιριστές σου, άλλη τακτική. Είναι φανερό στα εκτός κλάσικο ματς ότι τα έχουν κατανοήσει όλα. Παρουσιάζονται ιδιαιετέρως ελκυστικοί ως τη στιγμή της κρίσης. Κι εκεί τα σκατώνουν. Τα κάνουν πάνω τους. Τρέμουν στην ιδέα του αντιπάλου, όχι τον αντίπαλο! Συγνώμη αλλά είναι εμφανές: ψυχίατρο έχει ανάγκη η Ρεάλ. Και δεν αστειεύομαι. Σοβαρολογώ.
Τέλος, κύριε Μουρίνιο, θα ήταν γελοίο, σχεδόν κρύο ανέκδοτο, να σου κάνω εγώ κριτική σε θέματα τακτικής. Αλλά ρε γαμώτο, "ποιος Κοεντράο; γιατί στον πάγκο ο Μαρτσέλο; ποιος Άλντιντοπ δεξί μπακ; πόσο ακόμη θα λέγεται ποδοσφαιριστής ο Πέπε; τι κόλλημα αυτό φέτος με τον ελάχιστο, τον αδερφό του Σιμάο, τον Ντιαρά;"....
Αυτά. Κύριε Μουρίνιο. Πιστεύω σε εσάς όσο σε κανέναν άλλον προπονητή. Νομίζω ότι η Ρεάλ θα πάρει σχετικά εύκολα το πρωτάθλημα φέτος γιατί την κάνατε ομάδα μετά από σχεδόν μια δεκαετία που ξαναήταν τέτοια. Ίσως να κατακτήσει και το Τσάμπιονς Λίγκ αν της πάνε όλες οι διασταυρώσεις καλά (με καταλαβαίνεις έτσι;). Ωστόσο το θεματάκι με την Μπαρτσελόνα το έχετε χάσει. Κι αυτό είναι οριστικό και αμετάκλητο. Ακόμη κι αν κάνετε την ανατροπή σε μια βδομάδα. Που δε θα την κάνετε!
ΥΓ. Κρίμα που στα καλύτερά σας προπονητικά χρόνια έχετε απέναντί σας την καλύτερη ομάδα της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Απ' την άλλη ευτυχώς. Ευτυχώς για εμάς. Είστε ό μόνος λόγος που έχει ενδιαφέρον το πρωτάθλημα Ισπανίας και το Τσάμπιονς Λιγκ. Μας κάνετε να αμφιβάλλουμε μήπως στο τέλος βρείτε ένα κόλπο και δεν τα καταφέρουν οι Καταλανοί. Αλλιώς θα ζούσαμε μονότονα και πληκτικά την παντοκρατορία της Μπαρτσελόνα. Είναι ένα καλό παιχνίδι της ιστορίας ότι σας έστειλε ταυτόχρονα στο ποδοσφαιρικό στερέωμα! Γι' αυτό και η κριτική μου παραπάνω. Γιατί αρνούμαι να βλέπω την ομάδα σας να μη χάνει τουλάχιστον αξιοπρεπώς.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis.
Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
 |
| μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το