Καληνωρίσματα. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, όμως είμαι από αυτούς τους τύπους που τους αρέσει να τα έχουν όλα υπό έλεγχο. Σας το λέω από τώρα πως αυτό επιδρά άλλοτε θετικά στους άλλους προσδίδοντας το αίσθημα ασφάλειας κι άλλοτε αρνητικά, καταπιέζοντάς τους.
Στις διαπροσωπικές σχέσεις όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Υπάρχουν στιγμές και καταστάσεις που όχι απλά δεν μπορείς να προβλέψεις ή να ελέγξεις, αλλά και οι συνέπειες τους μπορεί να είναι εξαιρετικά απρόοπτες. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σημαντικό να μπορεί κανείς να εφαρμόσει τεχνικές διαχείρισης κρίσεων και γενικά να είναι πρακτικός άνθρωπος ώστε να μπορεί να βρει εναλλακτικές λύσεις στο όποιο ζήτημα.
Το θέμα γίνεται ακόμα χειρότερο όταν ένας από τους πρωταγωνιστές είναι ένα παιδί. Ο συναισθηματικός κόσμος του παιδιού είναι υπερβολικά ευάλωτος και εύθραυστος. Έτσι, μια απρόοπτη κατάσταση μπορεί να επιδράσει ανεξέλεγκτα σε ένα παιδάκι. Σκεφτείτε τον χωρισμό των γονιών που είναι πλέον συχνό φαινόμενο. Κανείς ποτέ δεν ξέρει πως μπορεί να επιδράσει σε ένα παιδί. Ακόμα, φανταστείτε αυτό το παιδί να πρέπει να ταξιδεύει συχνά για να περνά χρόνο με τον έναν ή τον άλλο γονέα. Οι περιπτώσεις είναι πολλές και περιέχουν φυσικά και τα συχνά φαινόμενα τις παιδικής κακοποίησης (παιδική πορνογραφία, βία κλπ.), εκείνο που όμως δεν μπορούμε να μελετήσουμε εκ των προτέρων είναι η αντίδραση του παιδιού. Παιδιά που κλείνονται στον εαυτό τους ή γίνονται υπερβολικά ευάλωτα στους ξένους, στους θορύβους, ακόμα και σε καθημερινά πράγματα.
Είναι η καταστροφή του παιδιού; Ή υπάρχουν κρυμμένα αρκετά ψυχικά αποθέματα ώστε να επανακάμψει αργότερα στη ζωή του; Ούτε αυτό μπορούμε να το απαντήσουμε, καθότι μην ξεχνάμε πως φαινομενικά ¨κανονικοί” άνθρωποι κρύβουν συχνά παιδικά απωθημένα τα οποία κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως θα ξεσπάσουν σε ανύποπτο χρόνο στο μέλλον. Οι εγκληματολόγοι αναφέρουν συχνά πως στην συντριπτική τους πλειοψηφία πίσω από τα απρόοπτα εγκλήματα που διαπράττονται από άτομα υπεράνω πάσης υποψίας, κρύβεται κάποιο παιδικό τραύμα που υποβόσκει στον άνθρωπο. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ας μην ξεχνάμε πως τα παιδιά δεν έχουν την ικανότητα και την εμπειρία να διαχειρίζονται τα διάφορα συμβάντα στη ζωή τους με την ωριμότητα που θα έκανε κάποιος ενήλικας. Έτσι, ένα χαρμόσυνο γεγονός μπορεί να συνδυαστεί με εκρήξεις ενθουσιασμού, ένα δυσάρεστο όμως πέρα από το συνηθέστερο ξέσπασμα λυγμών και κατήφειας, μπορεί να αποθηκευτεί βαθιά μέσα στην ψυχή του παιδιού.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να αντιληφθεί ο καθένας, γονιός και μη, την τεράστια ευθύνη που έχουμε όλοι μας απέναντι σε αυτά τα παιδιά που αύριο θα καθορίζουν τις τύχες αυτού του κόσμου. Η ζωή είναι δανεική και καλό να θυμόμαστε πως η μόνη ουσιαστική κληρονομιά που αφήνουμε, είναι αυτά τα παιδιά.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΡΟΟΠΤΩΝ ΒΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το