προβληματισμός παρασκευής - ΜΥΘΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - ΕΡΑΣΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ (μέρος 1/4)

Μια φορά σε έναν καιρό στο χειμωνιάτικο Ηράκλειο η βροχή πέφτει ακατάπαυστα και ο Νεκτάριος με την Σοφία χαζεύουν τις στάλες της όπως χτυπούν το τζάμι. Έχουν ζητήσει επίτηδες το συγκεκριμένο τραπέζι στο αγαπημένο τους εστιατόριο για να απολαμβάνουν την θέα. Αγκαλιασμένοι, άλλοτε ανταλλάζουν ζεστά φιλιά κι άλλοτε μπουκιές πίνοντας κόκκινο κρασί.
- “Τελευταίο. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω. Το πρωί θέλω να είμαι φρέσκος για να κάνω καλή εντύπωση. Στο είπα πως έρχονται οι ιδιοκτήτες από την Δανία για να μας ανακοινώσουν τη νέα διάρθρωση” δήλωσε σοβαρά ο Νεκτάριος.
- “Είμαι ήδη αρκετά ζαλισμένη. Έχεις μία τελευταία ‘υποχρέωση’ μόλις γυρίσουμε σπίτι και μετά σε αποδεσμεύω. Αύριο θα γιορτάσουμε την προαγωγή σου” απάντησε γεμάτη νόημα η Σοφία.
Πραγματικά, λίγο αργότερα οι δυο τους απόλαυσαν μια έντονη βραδιά.

Το επόμενο πρωί όμως ο Νεκτάριος ήταν πράγματι φρέσκος, ντυμένος όπως πάντα με το κουστούμι του και προπαντός νηφάλιος. Δεν πέρασε πολύ ώρα που κλήθηκε από το γραφείο του σε εκείνο του διευθυντή. Ήταν μια ομάδα έξι ατόμων που είχαν έρθει από το εξωτερικό. Ο ιδιοκτήτης με τον διευθυντή απουσίαζαν.
- “Εδώ και εφτά χρόνια είχαμε μια εξαίρετη συνεργασία. Έχουμε μείνει απόλυτα ευχαριστημένοι από την απόδοση και την αφοσίωση σας στην εταιρεία. Στο πλαίσιο των διαρθρωτικών αλλαγών της εταιρείας, προσαρμοζόμαστε στα νέα οικονομικά και δημοσιονομικά πρότυπα της χώρας και αναγκαζόμαστε να σας απολύσουμε” κατέληξε ο εκπρόσωπος με αμήχανο ύφος.
- “Απολύετε εμένα; Και που πήγε η καλή απόδοση και η αφοσίωση; Γιατί εγώ;” άρχισε να φωνάζει εκτός εαυτού ο Νεκτάριος.
- “Ξέρετε η εταιρεία αποφάσισε να εφαρμόσει κοινωνική πολιτική στο θέμα των απολύσεων κι έτσι έδωσε προτεραιότητα σε οικογενειάρχες με παιδιά” απάντησε απολογητικά ο εκπρόσωπος.
- “Μα τι λέτε; Είμαι παντρεμένος. Γιατί λέτε να παντρεύτηκα; Θα κάνουμε παιδί σύντομα”.
- “Λυπάμαι κύριε. Να ξέρετε πως έχουμε φέρει μαζί μας έναν σύμβουλο ψυχολογικής υποστήριξης. Σας προτείνω να τον συμβουλευτείτε”.

Ο Νεκτάριος μάζεψε τα πράγματα απ’ το πολυτελές του γραφείο και επέστρεψε σπίτι. Εκεί τον περίμενε η γυναίκα του που τον υποδέχτηκε με περισσή αγωνία για τα νέα από τον ιδιοκτήτη. Ο Νεκτάριος το σκεφτόταν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για να πει τελικά απογοητευμένος: “απέλυσαν πολλά άτομα. Στους υπόλοιπους έκαναν μείωση μισθού. Δεν είναι ότι περιμέναμε, αλλά θα το ξεπεράσουμε”. Η Σοφία τον αγκάλιασε και του χάιδεψε στοργικά τα μαλλιά.

Το πρώτο σοβαρό πλήγμα μετά τη νέα ζωή στην ανεργία, ήταν η απώλεια του εταιρικού και πολυτελέστατου αυτοκινήτου του Νεκτάριου ο οποίος βρήκε μερικές φτηνές δικαιολογίες για να δικαιολογήσει την απώλεια αυτή. Αρχικά ότι ήταν χαλασμένο, ύστερα ότι η εταιρεία το απέσυρε στα πλαίσια εταιρικών περικοπών. Ποτέ δε θα φανταζόταν πως θα ήταν η αιτία για το μεγαλύτερο πλήγμα του.

:[
διαβάστε το δεύτερο μέρος του Μύθου την επόμενη Παρασκευή στις 12:00