προβληματισμός πέμπτης - ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Καληνωρίσματα. Την περασμένη Κυριακή ή μάλλον των ημερών που προηγήθηκαν αυτής, γίναμε μάρτυρες μιας απίστευτης επιθετικής προπαγάνδας από όλα τα μέσα (δημοσιογραφικά, ιστολόγια κ.α.) τα οποία καλλιέργησαν ένα κλίμα τρόμου στους πολίτες σχετικά με την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου.

Τελικά οι μεν υποστηριχτές του, δηλαδή οι βουλευτές που το ψήφισαν υποστήριζαν πως το δίλημμα είναι απλό και απειλητικό: ή το μνημόνιο ή πτώχευση και έξοδο από το ευρώ. Όλοι οι υπόλοιποι, τα χιλιάδες κόσμου που διαδήλωναν τελικά την Κυριακή και μερικοί ακόμα βουλευτές που δεν ψήφισαν από ιδεολογία ή αντίδραση, μετέφρασαν το μνημόνιο ως την τελευταία πράξη της ελληνικής υποδούλωσης και διάλυσης της μεσαίας τάξης. Η ιστορία έδειξε πως το μνημόνιο ψηφίστηκε, είναι γεγονός. Το ποιες ακριβώς θα είναι οι συνέπειες (του) θα το δείξει προφανώς, επίσης η ιστορία, όμως έχει ενδιαφέρον πριν η ιστορία επαληθευτεί εν καιρώ,  να παραθέσω μερικές σκέψεις πάνω στην σημαντική(;) αυτή ημέρα.

Τι θα θυμόμαστε περισσότερο από όλα; Μα φυσικά τα επεισόδια! Κανέναν νόμο, καμία μείωση στον κατώτατο μισθό, απολύσεις στο δημόσιο κλπ. Απλά, την δράση των κουκουλοφόρων οι οποίοι απλά έκαψαν ότι περισσότερο πρόλαβαν σε μία νύχτα από το κέντρο της Αθήνας.

Μακριά όμως από θεατρινισμούς, το Μνημόνιο περιλαμβάνει μια σειρά από νόμους που δε θα καταστρέψουν την Ελλάδα –κακώς υπάρχει αυτή η αίσθηση- αλλά ως συμπλήρωμα όλων των υπόλοιπων μέτρων/αλλαγών των δύο προηγούμενων ετών, θα γονατίσουν τους έλληνες. Είναι μια σειρά από νόμοι που δεν ωφελούν σε τίποτα τους πολίτες, απλά διασώζουν το κράτος από τη χρεωκοπία. Λιγότεροι υπάλληλοι να πληρώνει κάθε μήνα, περισσότερες εισφορές στους εργαζομένους, χαμηλότερους μισθούς στους νέο-προσληφθέντες και μερικά ακόμα. Αποτέλεσμα; Λιγότερα έξοδα για το κράτος, περισσότερα έσοδα για το κράτος, δηλαδή: Κράτος-Πολίτης, σημειώσατε, “1”. Τι καλό μπορεί να είναι αυτό για τον πολίτη; Προφανώς τίποτα καλό. Κι όμως. Αυτό δεν είναι αλήθεια, διότι αν τελικά η χώρα οδηγούνταν σε πτώχευση οι τότε συνέπειες θα ήταν μάλλον απερίγραπτες για τον σημερινό μέσο έλληνα. Παύση καταβολής των συντάξεων και της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων, αδυναμία χρηματοδότησης των τραπεζών, φραγή όλων των εισαγωγών και εξαγωγών (για ένα εύλογο χρονικό διάστημα) και ένα νόμισμα τόσο υποτιμημένο που κανείς έλληνας δε θα μπορούσε να σταθεί στο εξωτερικό για οποιαδήποτε συναλλαγή. Πρακτικά αυτά θα σήμαιναν όχι ουρές εκατοντάδων για συσσίτια, αλλά πλήθη χιλιάδων χωρίς καμία πρόσβαση σε τροφή ή βασικά αγαθά όπως το πετρέλαιο. Θα σήμαινε άνοδο των τιμών και μηδενισμό των εσόδων. Θα σήμαινε αναρχία και συνεχή πλιάτσικα σε καταστήματα με είδη πρώτης ανάγκης. Χάος! Αν λοιπόν το μνημόνιο στ’ αλήθεια μας γλίτωσε απ’ την πτώχευση, τότε… ζήτω το Μνημόνιο!

Όμως ως εδώ είναι η μισή πραγματικότητα. Διότι τα νέα μέτρα, σε συνδυασμό με όλα τα προηγούμενα οδηγούν τους έλληνες πολίτες με μαθηματική ακρίβεια σε μιαν άλλη, εσωτερική πτώχευση. Ουσιαστικά ήδη γινόμαστε γνώστες περιπτώσεων στις οποίες δανειζόμενοι χάνουν τα σπίτια τους και μένουν στους δρόμους, χάνουν τη δουλειά τους και ουσιαστικά δεν μπορούν να καταβάλλουν όλους αυτούς τους νέους και παλιούς (αυξημένους) φόρους. Με άλλα λόγια ακόμα κι αυτοί που θέλουν, δε θα μπορούν να αποδώσουν στο κράτος τα όσα το μνημόνιο (ένα και δύο) υπαγορεύει. Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν τι γίνεται; Η απάντηση έρχεται από ένα “τρίτο μνημόνιο” που πρέπει σύντομα να παρουσιάσει η όποια κυβέρνηση θα είναι στην εξουσία τους επόμενους μήνες και αφορά την ανάπτυξη της Ελλάδας. Γιατί είπαμε: Τα νέα μέτρα μας γλιτώνουν από την χρεωκοπία, δεν μας δίνουν όμως μεσοπρόθεσμες ελπίδες ανάπτυξης.

Και αλήθεια; Πως κάνεις ανάπτυξη; Η απάντηση δεν πρέπει να είναι τόσο δύσκολη όσο η κωλυσιεργία των πολιτικών δείχνει.

• Άνοιγμα των επαγγελμάτων θα ισούται με αύξηση του ανταγωνισμού. Δηλαδή, περισσότερες θέσεις εργασίας, μείωση της ανεργίας. Μικρότεροι μισθοί μεν, αλλά δουλειές. Επιτέλους δουλειές! Και τι σημαίνει ανταγωνισμός; Ελάτε τώρα… Μα, ωφελημένος καταναλωτής φυσικά!
• Αποκρατικοποιήσεις. Έχω γράψει ξανά πως τα μόνα δημόσια έργα που θαυμάζω στην Ελλάδα, είναι η Αττική οδός, το μετρό και το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος και ξέρετε τι κοινό έχουν όλα αυτά; Διαχειρίζονται όλα από ιδιώτες! Τυχαίο; Δε νομίζω, διότι ο ιδιώτης ζει από την επιχείρηση του. Αν αυτή δε λειτουργεί σωστά, ο νόμος της αγοράς λέει πως θα καταρρεύσει. Αν λοιπόν ξαφνικά δούμε τις γνωστές “αγαπημένες” μας δημόσιες υπηρεσίες να καταλήγουν σε ιδιώτες θα αρχίσουμε να αποκτούμε (μ’ αυτές) μια σχέση περισσότερο απαιτητική. Από τις άθλιες ως τώρα υπηρεσίες, μέχρι τους εκνευριστικούς υπαλλήλους που τις απαρτίζουν σήμερα. Άλλωστε μιας που το φιλότιμο χάθηκε, ήρθε η ώρα όλοι οι νυν και πρώην δημόσιοι υπάλληλοι να αρχίζουν να φοβούνται για τη θέση τους (λέγε με άρση μονιμότητας) και να βελτιώνουν την απόδοση τους για να την κρατήσουν.
• Ενθάρρυνση των ξένων επενδύσεων. Ήρθε επιτέλους η ώρα να προσκαλέσουμε όλους αυτούς τους άραβες, κινέζους, αμερικανούς, γερμανούς και πάει λέγοντας που κατά καιρούς ζητούσαν εκτάσεις για ξενοδοχειακά συγκροτήματα, πρώην αεροδρόμια για να φτιάξουν μητροπολιτικά πάρκα, χώματα για να φτιάξουν εμπορικά λιμάνια, ομάδες για να επενδύσουν στον αθλητισμό, ακόμα και μια γωνιά απ’ τα μνημεία μας για να κάνουν λήψεις για τεράστιες κινηματογραφικές υπερπαραγωγές και στο παρελθόν τους διώχναμε λόγω κάποιου νόμου που απαγόρευε αυτά και άλλα πολλά, με αποτέλεσμα εκείνοι να στρέφονται στην τουρκία, τα Σκόπια, την Αλβανία κλπ. Αποτέλεσμα; Όχι μόνο να χάνουμε το ξένο ζεστό χρήμα που θα μπορούσε να καταλήγει στην Ελλαδίτσα μας, αλλά να χάνουμε ακόμα και τις εντόπιες επιχειρήσεις που μετακομίζουν σε κάτι Βουλγαρίες, Ρουμανίες κλπ.
• Αναπτυξιακά προγράμματα. Με λίγα λεφτά μπορείς να δώσεις επιπλέον κίνητρα σε νέους να ανοίξουν επιχειρήσεις στην περιφέρεια. Η Αθήνα και τα μεγάλα αστικά κέντρα είναι πλέον κορεσμένα. Όλοι το λένε μα κανείς δεν το τολμά. Αναφέρομαι στην ανάγκη επιστροφής στις μικρότερες πόλεις της χώρας που ερημώνουν όχι γιατί οι νέοι φεύγουν για την Αθήνα, αλλά επειδή δεν υπάρχει τίποτα εκεί για να τους κρατήσει.
• Εκμετάλλευση του ελληνικού πλούτου. Είτε λέγεται πετρέλαιο, είτε φυσικό αέριο στην Κρήτη ή το Ιόνιο, είτε λέγεται ήλιος και άνεμος ο οποίος παρουσιάζει τεράστια ζήτηση για επενδύσεις εκατομμυρίων με κάτοπτρα (βλέπε εναλλακτικές πηγές ενέργειας), ήρθε η ώρα να τον εκμεταλλευτεί το κράτος υπέρ του κράτους. Δεν ξέρω αν το ζήτημα παραμένει στην αφάνεια εξαιτίας συμφερόντων, όμως δε με ενδιαφέρει. Απαιτώ όπως η αφαίμαξη που πραγματοποιείται στην τσέπη μου, να πραγματοποιηθεί και στην γη μου.

• Τιμωρία στους υπαίτιους. Άλλωστε αυτή έχει ορθώς, ήδη ξεκινήσει. Μεγαλοοφειλέτες καταλήγουν στης φυλακής τα σίδερα και άλλοι πληρώνουν ωραιότατα πρόστιμα υπέρ του ελληνικού δημοσίου για να παραμείνουν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Πολύ καλά ως εδώ, όμως παράνομοι δεν είναι μόνο οι πολίτες. Είναι και οι πολιτικοί, οι δημόσιοι… άρχοντες που καταχράστηκαν το δημόσιο και τους ψηφοφόρους τους. Όπως σωστά τιμωρείτε τους πολίτες, τιμωρήστε και τους εαυτούς σας. Ξέρουμε πως δε θα εξαντλήσετε την αυστηρότητα σας στους εαυτούς σας, όμως δείξτε πως έχετε ένα ίχνος αυτοκριτικής και ρίξτε μας στάχτη στα μάτια, τιμωρώντας μερικούς από εσάς που από το 1974 ζείτε εις βάρος της χώρας.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Αν ξεκινήσεις με τέτοια προγράμματα, κανείς δε θα δίνει σημασία στο μνημόνιο. Αν καταφέρεις να προσφέρεις στον έλληνα τη δυνατότητα να εργαστεί και να δημιουργήσει, θα ενθουσιαστεί και πάλι θα κερδίσει την αισιοδοξία του για αυτή τη χώρα. Όπως το 1974, όπως το 2004. Αυτή τη φορά η Ελλάδα έχει τη χρυσή ευκαιρία να επανιδρύσει το κράτος. Πολλοί λένε πως δεν τους αρέσει η σημερινή κατάσταση, όμως αλήθεια σε ποιον άρεσε η κατάσταση του χθες; Ποιος είναι τόσο υποκριτής που να υποστηρίξει ότι του άρεσε η Ελλάδα του λαδώματος, της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής, των πελατειακών σχέσεων και του βύσματος; Η Ελλάδα δηλαδή, που προκάλεσε την έλευση των μνημονίων!

Ξεκινάμε από την αρχή και κατά συνείδηση δέχομαι την υπερψήφιση του Μνημονίου, όμως έχω μια σειρά από απαιτήσεις που θέλω να το συνοδεύσουν. Αποδείξτε ότι η Ελλάδα ανήκει στους έλληνες και δεν κρύβεται μονάχα από την Ευρώπη και την πτώχευση. Φτιάξτε την Ελλάδα από την αρχή και η ιστορία θα σας ανταμείψει.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ :[