προβληματισμός τρίτης - ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Καληνωρίσματα. “Οικονομική κρίση”. Μία φράση τόσο οικεία στην καθημερινότητα μας που πριν χρόνια θα μας ξένιζε το γεγονός της χρηστικότητας της! Εδώ, μόνο στο yannidakis, άπειρα κείμενα έχουν γραφεί για την έξοδο απ’ την οικονομική κρίση, τα αίτια της, τους υπευθύνους, τα θετικά-τα αρνητικά της, την επίδραση στις ανάγκες, στην καθημερινότητα του ανθρώπου και πάει λέγοντας. Άλλωστε παντού γύρω μας, όλοι κι εμείς μαζί, μιλάμε για αυτήν την καταραμένη οικονομική κρίση!

Αυτό όμως αποδεικνύει και το πόσο εγωιστικά όντα είμαστε. Ναι, γιατί αν εμείς καλούμαστε να πληρώνουμε (ή να μην πληρωνόμαστε) από τα νέα μέτρα που την συνοδεύουν, τότε μάθετε πως υπάρχει εκεί έξω ένα τεράστιο κοινό που δεν μπορεί να ξεσπάσει όπως εμείς, δεν μπορεί να αποφασίσει για το αν θα πληρώσει ή όχι το χαράτσι, αν θα διαδηλώσει ή θα μουτζώσει στην Βουλή ή αν ανοίξει ή κλείσει την τηλεόραση που βομβαρδίζει συνεχώς με σενάρια τρόμου. Αναφέρομαι στη νέα γενιά. Τα παιδιά μας. Τους ανθρώπους αυτής της κοινωνίας που (ακόμα) δεν κάνουν κουμάντο στην χώρα, δεν κάνουν κουμάντο καν στον εαυτό τους, ακριβώς επειδή όλοι εμείς οι γονιοί, οι θείοι, οι παππούδες, αποφασίζουμε τι είναι “σωστό” για το κάθε παιδί.

Και τι πραγματικά είναι σωστό για τα παιδιά μας; Η έκθεση τους σε αυτόν τον οχετό πληροφοριών –συχνά λανθασμένων- και η εκδήλωση της αγανάκτησης και των φοβιών μας προς το πολιτικό σύστημα, την διάρθρωση της κοινωνίας και την πλήρη απαξίωση των θεσμών και παραδόσεων μας; Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Τα παιδιά βλέπουν τους ανθρώπους που αγαπάνε, τους ανθρώπους πρότυπα στους οποίους θέλουν να μοιάσουν, να γκρινιάζουν, να βρίζουν, να πίνουν και να καπνίζουν αναστενάζοντας. Αυτή είναι η εικόνα του σημερινού ενήλικα στα μάτια του σημερινού παιδιού. Και προφανώς δεν υπαινίσσομαι πως αδίκως ο χιλιοταλαιπωρημένος έλληνας αντιδρά έτσι στα δεινά που καθημερινά τον βρίσκουν, όμως ας δούμε λίγο πως μεγαλώνουμε την νέα γενιά, τη γενιά στην οποία εξάλλου εναποθέτουμε τις ελπίδες μας.

Παιδιά που σύντομα θα απαξιούν για κάθε είδος κοινωνικής τάσης που το κράτος και οι θεσμοί επιτάσσουν. Θα προσβάλλουν κάθε έννοια συνέπειας και νομοτέλειας. Θα μεγαλώσουν καπνιστές, αλκοολικοί, μίζεροι, αρνητικοί στο καθετί. Και το χειρότερο; Θα μεγαλώσουν χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδες, χωρίς προοπτικές. Και εδώ είναι το “σημείο κλειδί”. Μην κάνετε το λάθος να αποποιηθείτε των ευθυνών σας. Προφανώς και η αιτία για όλα αυτά έρχεται από τα όργανα εξουσίας, όμως η αφορμή θα είστε πάντα εσείς. Οι γονείς. Οι άνθρωποι που επηρεάζουν τη ζωή των παιδιών όσο κανείς άλλος. Ίσως ήσασταν λανθασμένος χειριστής των οικονομικών στο νοικοκυριό σας, μην γίνεται και κακός διαχειριστής της διαπαιδαγώγησης των παιδιών σας. Αυτό φυσικά δεν περιλαμβάνει ένα διαρκές ψέμα. Κανείς δεν προτείνει να αποκρύψουμε από τα παιδιά μας την αλήθεια. Όμως η σωστή διαχείριση περιλαμβάνει τον τρόπο που θα το παρουσιάσουμε στα παιδιά μας.

Οι μελέτες αναφέρουν παιδιά εσωστρεφή, με προβλήματα κοινωνικότητας, ακόμα και αυτοκτονίες κατά την εφηβική ηλικία. Σε αυτό δεν φταίει καμία οικονομική κρίση. Φταίει ο καυγάς που βάλατε στη γυναίκα σας για τα λεφτά, φταίει η ακραία αντίδραση σας σε μία ακόμη αρνητική είδηση, φταίει η περιφρόνηση του παιδιού σας όταν αυτό σας είχε ανάγκη όντας βυθισμένος στα προβλήματά σας. Μην δώσετε τροφή στα νούμερα των ερευνών αυτών. Μη γίνεται κι εσείς ένα στατιστικό στοιχείο. Μην συμπαρασύρετε σε αυτό το μέλλον των παιδιών σας.

Όπως όλα δείχνουν, θα είναι πολύ δύσκολο να αφήσουμε στα παιδιά μας, περιουσία, λεφτά, έναν ακριβό τρόπο ζωής. Θα είναι δύσκολο να τους δείξουμε το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη ή να τα μεγαλώσουμε με συνδρομητική τηλεόραση με το καλύτερο υπολογιστή στο γραφείο τους. Όμως προλαβαίνουμε να σώσουμε τον ψυχικό τους κόσμο. Προλαβαίνουμε να εμψυχώσουμε και να ενθαρρύνουμε τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Όταν έρθει η ώρα να προσπαθήσουν για αυτά, ας παλέψουν κόντρα στα δεδομένα με καλή ψυχολογία.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΕΝΑΠΟΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ :[