Μια φορά σε έναν καιρό στο παγωμένο Ηράκλειο, η υγρασία ξέσκιζε τη σάρκα των αδέσποτων γατών και η βροχή αλλοίωνε την ομορφιά τη γούνας των σκύλων. Οι άνθρωποι έτρεχαν από δω κι από κει ψάχνοντας για ένα σημείο να προφυλαχθούν και κάπου εκεί ανάμεσα ήταν η Ρεγγίνα. Αυτή, είναι η ιστορία της.
Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου ως παιδί. Πέρα από το τραγικό συμβάν που συνέβη όταν ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία δεν έχω αναμνήσεις με εμένα να παίζω με τα αδέρφια μου ή τους γονείς μου να μου κάνουν τούρτα γενεθλίων. Θυμάμαι όμως όλα όσα παρατηρούσα και πάντοτε μου άρεσε να παρατηρώ γύρω μου. Θυμάμαι τον κόσμο να βγαίνει στους δρόμους για να πολεμήσει. Αίματα, κραυγές, δυνατά βήματα αντρών στο χώμα. Θυμάμαι και χαρές. Ανθρώπους να πανηγυρίζουν για την επιτυχία κάποιου πολιτικού, για κάποιο σπουδαίο αθλητικό επίτευγμα ή απλά επειδή άλλαζε ο χρόνος.
Θυμάμαι τους ανθρώπους με τους οποίους συνυπήρξα. Άλλοτε ήσυχοι και σοβαροί, άλλοτε έξω καρδιά και με πολλές φασαρίες στον κύκλο τους. Αν έκανα κάτι εγώ; Σίγουρα ναι. Ίσως να μην έπρεπε ή ίσως να υπερέβαλλα, άλλα πάντοτε ήμουν εκεί να διορθώνω τα κακώς κείμενα.
Όπως τότε που η Κέλυ με τους γονείς της είχαν μετακομίσει σπίτι μας. 
Ήταν πολύ αγαπημένη οικογένεια ή τουλάχιστον έτσι έδειχναν. Πολλές φορές παίζαμε στη σοφίτα με κάτι πολύ ωραίες κούκλες που είχε η Κέλυ. Το άσχημο ήταν όταν η μητέρα της έμπαινε απότομα μέσα για να φωνάξει την Κέλυ. Συνήθως την ανάγκαζε να κάνει διάφορες δουλειές όπως να μαγειρεύει, να σκουπίζει και άλλα τέτοια. Ποτέ δεν άρεσε στην Κέλυ να αφήνει το παιχνίδι με τις κούκλες και φυσικά δεν άρεσε και σε μένα να μένω μόνη πίσω. Αν λίγες μόνο φλόγες απ’ το τζάκι έπεφταν σ’ εκείνο το τεράστιο ξύλινο έπιπλο που η Κέλυ αναγκαζόταν να ξεσκονίζει κάθε μέρα, δε θα είχε μια δουλειά λιγότερη; Το έκανα, όμως μάλλον κάποιο απρόοπτο συνέβη και η Κέλυ με τους γονείς της αναγκάστηκαν να φύγουν.
Ήταν πολύ αγαπημένη οικογένεια ή τουλάχιστον έτσι έδειχναν. Πολλές φορές παίζαμε στη σοφίτα με κάτι πολύ ωραίες κούκλες που είχε η Κέλυ. Το άσχημο ήταν όταν η μητέρα της έμπαινε απότομα μέσα για να φωνάξει την Κέλυ. Συνήθως την ανάγκαζε να κάνει διάφορες δουλειές όπως να μαγειρεύει, να σκουπίζει και άλλα τέτοια. Ποτέ δεν άρεσε στην Κέλυ να αφήνει το παιχνίδι με τις κούκλες και φυσικά δεν άρεσε και σε μένα να μένω μόνη πίσω. Αν λίγες μόνο φλόγες απ’ το τζάκι έπεφταν σ’ εκείνο το τεράστιο ξύλινο έπιπλο που η Κέλυ αναγκαζόταν να ξεσκονίζει κάθε μέρα, δε θα είχε μια δουλειά λιγότερη; Το έκανα, όμως μάλλον κάποιο απρόοπτο συνέβη και η Κέλυ με τους γονείς της αναγκάστηκαν να φύγουν.
Δεν πέτυχα τον στόχο, όμως ήμουν και πάλι μόνη τώρα, όμως θα ήταν για πάντα έτσι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το