Καληνωρίσματα. Πολύς λόγος γίνεται για την ανεργία στην Ελλάδα. Επισήμως η στατιστική αρχή ανέβασε τον πήχη της ανεργίας στο 21,7% το οποίο αν αναλογιστεί κανείς την οικονομική κρίση και τα νέα δυσβάσταχτα μέτρα, δεν είναι τόσο τραγικό, ειδικά με δεδομένο ότι σε χώρες όπως για παράδειγμα η Ισπανία, είναι μεγαλύτερο!
Σημαντικό στοιχείο βέβαια είναι και το ότι αυτό το 21,7% μπορεί να είναι λίγο πλασματικό. Βλέπετε υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι εγγεγραμμένοι στις λίστες ανέργων. Αυτό αυξάνει το ποσοστό ανεργίας. Από την άλλη υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι οι οποίοι δουλεύουν χωρίς ένσημα μετά από καταναγκαστικές συμφωνίες με τους ανήμπορους εργοδότες. Εργάζονται, αμείβονται όμως ανήκουν στις λίστες των ανέργων. Αυτό πάλι, ρίχνει το ποσοστό. Ποια είναι η αλήθεια;
Είναι εκείνη που βλέπουμε μπροστά μας, στην καθημερινότητα μας από το περιβάλλον και τη γειτονιά μας. Έτσι κι εγώ για χάριν ευκολίας υιοθετώ αυτό το ψυχρό 21,7% το οποίο όμως δεν είναι ούτε οικογένειες που δεν έχουν να φάνε, ούτε άνεργοι που κοιμούνται σε παγκάκια. Και για να γίνω ακόμα πιο ρεαλιστής, μιλάμε για το ένα πέμπτο των ελλήνων. Θα επιμείνω στην ανάλυση του αριθμού: Σε πέντε άτομα ο ένας είναι άνεργος. Δεν είναι τραγικό;
Η εύκολη δικαιολογία είναι η οικονομική κρίση και το υπαρκτό πρόβλημα 
της λήψης των μέτρων που αναγκάζουν τους επιχειρηματίες να απολύουν ή να πτωχεύουν, δημιουργώντας λαοθάλασσες ανέργων που διαδηλώνουν χωρίς καμία προοπτική. Όμως δεν είναι αυτό. Όχι μόνο. Η αιτία είναι ευρύτερη. Είναι πολιτική. Αν σας βολεύει, είναι παγκόσμια. Η παγκόσμια πολιτική μας έχει οδηγήσει σε αυτό το αποτέλεσμα και ως είθισται εδώ στην Ελλάδα, έχουμε την τάση να μεγαλοποιούμε τα πράγματα ακόμα κι αν αυτά οδηγούν σε δυσάρεστες συνέπειες. Πελατειακές σχέσεις, διόγκωση του δημόσιου τομέα, παγίωση του μονοπωλίου, υπερδανεισμός, ξενομανία και οι γνωστές λοιπές λανθασμένες πολιτικές που ακολούθησαν στην κατοχύρωση της δημοκρατίας πριν σχεδόν σαράντα ολόκληρα χρόνια, ξεσπά σήμερα. Σε μόλις τρία χρόνια.
της λήψης των μέτρων που αναγκάζουν τους επιχειρηματίες να απολύουν ή να πτωχεύουν, δημιουργώντας λαοθάλασσες ανέργων που διαδηλώνουν χωρίς καμία προοπτική. Όμως δεν είναι αυτό. Όχι μόνο. Η αιτία είναι ευρύτερη. Είναι πολιτική. Αν σας βολεύει, είναι παγκόσμια. Η παγκόσμια πολιτική μας έχει οδηγήσει σε αυτό το αποτέλεσμα και ως είθισται εδώ στην Ελλάδα, έχουμε την τάση να μεγαλοποιούμε τα πράγματα ακόμα κι αν αυτά οδηγούν σε δυσάρεστες συνέπειες. Πελατειακές σχέσεις, διόγκωση του δημόσιου τομέα, παγίωση του μονοπωλίου, υπερδανεισμός, ξενομανία και οι γνωστές λοιπές λανθασμένες πολιτικές που ακολούθησαν στην κατοχύρωση της δημοκρατίας πριν σχεδόν σαράντα ολόκληρα χρόνια, ξεσπά σήμερα. Σε μόλις τρία χρόνια.
Η γνώμη μου είναι πως δεν φταίνε όσοι παίρνουν σήμερα μέτρα για να σώσουν την Ελλάδα από την χρεωκοπία. Δεν φταίει η αυξημένη φορολογία ή μείωση των μισθών. Αν θέλετε να αναζητήσετε τους υπαίτιους (και να τους τιμωρήσετε) για την ανεργία σήμερα, βρείτε τους στην πρόσφατη ιστορία. Είναι όλοι εκείνοι που ψήφιζαν τα τότε νομοσχέδια και διαχειριζόντουσαν την οικονομία και τους πόρους του κράτους από το 1974 έως το 2008. Αυτούς να ψάξετε…
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΠΩΣ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το