προβληματισμός τετάρτης - ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΝΟ ΔΙΔΑΞΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Καληνωρίσματα. Προ ημερών η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία ανέστειλε τις απεργιακές κινητοποιήσεις της, μετά από 48 ώρες απεργίας και αιφνιδίασε ευχάριστα την κοινή γνώμη που περίμενε πως η σκληρή στάση των εργαζομένων στα λιμάνια θα συνεχιστεί με την συνέχιση των απεργιών για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ακόμα και πριν ξεκινήσει η συγκεκριμένη απεργία, την φήμη της είχαν ξεπεράσει οι αντιδράσεις πολλών κοινωνικών ομάδων του τόπου, με κυριότερους τους αγρότες, οι οποίοι ιδιαίτερα στην Κρήτη, διαμαρτυρήθηκαν πως επειδή κάποιοι αποφασίζουν να κλείσουν τα λιμάνια και να κόψουν την Ελλάδα στη μέση, εκείνοι κινδυνεύουν να καταστραφούν ιδιαίτερα μέσα σε μια περίοδο που τα έσοδα τους έχουν πληγεί λόγω της γενικότερης κατάστασης. Για πρώτη φορά η κοινωνική κατακραυγή για μία απεργία που δεν είχε καν ξεκινήσει, ήταν πολύ μεγάλη και στέλνει ένα σαφές μήνυμα και σε άλλους κλάδους, όπως είναι αντίστοιχα οι ίδιοι οι γεωργοί που παραδοσιακά την άνοιξη κλείνουν την εθνική οδό. Κάποτε η απεργία μεταφραζόταν στην θυσία μερικών μεροκάματων και στην ταλαιπωρία των υπολοίπων. Σήμερα δεν είναι όλα τόσο απλά. Τα διαφυγόντα κέρδη πλέον επηρεάζουν νοικοκυριά, τα λεφτά δεν υπάρχουν κι έτσι κανείς δεν θα δέχεται με ευκολία μια απεργία.

Η κοινωνική κατακραυγή λοιπόν, λύγισε τους λιμενεργάτες οι οποίοι “έσπασαν” την απεργία τους και άνοιξαν τα λιμάνια πριν τα αιτήματα για τα οποία απεργούν αποτελέσουν την αιτία να αντιστρέψουν το κλίμα και να έχουν απέναντι τους τον λαό. Γιατί αλήθεια, ποιός θα υποστήριζε τα αιτήματα τους –όσο δίκαια κι αν ήταν- όταν η απεργία τους προκαλούσε τόσο μεγάλες ζημιές;

Από την άλλη λέγεται πως οι συνδικαλιστές που πρόσκεινται στα δύο μεγάλα κόμματα, επηρέασαν τα συμβούλια ώστε να δοθεί γρήγορο τέλος στην απεργία. Κι αυτό το σενάριο δεν ακούγεται καθόλου παράλογο αν σκεφτεί κανείς πως πλησιάζουν εκλογές και κανένα κόμμα δε θέλει να παρουσιάσει μία νέα σύγκρουση με τα συμφέροντα του απλού λαού. Άλλωστε η πολιτική είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την απεργία, όταν στην Κρήτη η Παπαρήγα και η Μπακογιάννη διασταύρωσαν τα ξίφη τους με φόντο ακριβώς αυτήν την απεργία. Η μεν γενική γραμματέας του κουμουνιστικού κόμματος δηλώνει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί πως πρέπει να ξεσηκωθούμε, να εξεγερθούμε και άλλα τέτοια “αγωνιστικά”, χωρίς να μας προτείνει όμως συγκεκριμένες λύσεις και βιώσιμα εναλλακτικά πλάνα. Αντίθετα υποκινεί βίαιες αντιδράσεις από τις οποίες έχουμε χορτάσει και ψυχολογικά και κοινωνικά. Η Μπακογιάννη την επέκρινε και ζήτησε ανοιχτά λιμάνια για να μην πληγεί το εμπόριο και οι κρητικοί παραγωγοί. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Έτσι ή αλλιώς, τα λιμάνια άνοιξαν και έστω φαινομενικά, στους απεργούς πρυτάνευσε η λογική του κοινού καλού. Και ίσως μέσα από αυτήν τους την κίνηση να δώσουν ένα παράδειγμα σε όλους μας για το πως πρέπει να λειτουργήσει από δω και πέρα το πολύπαθο αυτό κράτος και οι πολίτες του: με γνώμονα το κοινό καλό και όχι το προσωπικό συμφέρον.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ :[