ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΣΕΩΝ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ
από protagon.gr
Οι εκλογές των αποφασισμένων
Οι εκλογές φαίνεται ότι κλείδωσαν για τις 29 Απριλίου ή για τις 6 Μαίου. Μαζί, όμως, κλείδωσε και το δίλημμα: τι να ψηφίσω; Όχι ότι το συγκεκριμένο δίλημμα είναι καινούριο. Έχουν προηγηθεί οι εκλογές του καναπέ, όπου κανείς δεν ενδιαφερόταν τόσο για το αποτέλεσμα ώστε να σηκωθεί από τον καναπέ του σαλονιού του για να ψηφίσει, οι εκλογές της αποχής, οι εκλογές της διαμαρτυρίας κλπ. Αυτές, λέει, θα είναι οι εκλογές των αναποφάσιστων. Λογικό. Το αντίθετο θα ήταν παράλογο. Τι να ψηφίσει κανείς σε μία υπό κατάρρευση χώρα όταν έφθασαν να διεκδικούν την ψήφο μας πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι, ανακυκλώνοντας τους εαυτούς τους σε ένα παιχνίδι κολοκυθιάς, αλλάζοντας αρχηγούς ή ιδρύοντας νέα κόμματα με φθαρμένα υλικά; Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Ε, και τι έγινε;
Σε όλες τις χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν τα σκληρά προγράμματα του ΔΝΤ, το πολιτικό προσωπικό της χώρας ανανεώθηκε σχεδόν πλήρως. Οι παλιοί πήγαν σπίτι τους και έδωσαν τη θέση τους σε άλλα σχήματα. Μόνο στην Ελλάδα επιμένουν να εξακολουθούν να πολιτεύονται όσοι μας κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια και οδήγησαν τον τόπο στον γκρεμό. Σε μία κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά βαθύτατα πολιτική.
Η χρεοκοπία της χώρας θα έπρεπε λοιπόν να οδηγήσει αυτόματα και στην χρεοκοπία των πολιτικών κομμάτων; Πιθανότατα, αν και κάτι τέτοιο φαντάζει ανέφικτο όσο δεν ξεπηδά κάποια αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Διότι αν και όλο και πιο πολλοί ονειρεύονται μία βουλή που να μην υπάρχει κανένα από τα παλιά κόμματα – ή από τα πρόσωπα που βλέπουμε σήμερα – αυτή η αγωνία δεν φαίνεται να μετουσιώνεται προς το παρόν σε κάτι καινούριο στην Ελλάδα, όπως, για παράδειγμα, συνέβη στην Αργεντινή και στην Τουρκία το 2001. Τότε που ο πρώην πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο ντε Λα Ρούα αναγκαζόταν να διαφύγει με το ελικόπτερο από τη στέγη του προεδρικού μεγάρου. Ή, στην Τουρκία, όταν τα τρία κόμματα συνεργασίας της κυβέρνησης που προσέφυγε στο ΔΝΤ (του Μπουλέντ Ετζεβίτ, του Τουργούτ Οζάλ και του Σουλεϊμαν Ντεμιρέλ) κυριολεκτικά διαλύθηκαν και άφησαν ανοικτό το πεδίο στον νεοεμφανιζόμενο ισλαμιστή Ρετζέπ Νταγίπ Ερντογάν. Για τα καλύτερα ή για τα χειρότερα.
Αν αυτές οι εκλογές είναι οι εκλογές των αναποφάσιστων, θα ήθελα οι μεθεπόμενες να είναι οι εκλογές των αποφασισμένων. Των αποφασισμένων για καινούρια πράγματα, καινούρια πρόσωπα, καινούριες ιδέες και καινούριες πρακτικές – κυρίως πρακτικές.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis.
Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΣΕΩΝ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ
από protagon.gr
Οι εκλογές των αποφασισμένων
Οι εκλογές φαίνεται ότι κλείδωσαν για τις 29 Απριλίου ή για τις 6 Μαίου. Μαζί, όμως, κλείδωσε και το δίλημμα: τι να ψηφίσω; Όχι ότι το συγκεκριμένο δίλημμα είναι καινούριο. Έχουν προηγηθεί οι εκλογές του καναπέ, όπου κανείς δεν ενδιαφερόταν τόσο για το αποτέλεσμα ώστε να σηκωθεί από τον καναπέ του σαλονιού του για να ψηφίσει, οι εκλογές της αποχής, οι εκλογές της διαμαρτυρίας κλπ. Αυτές, λέει, θα είναι οι εκλογές των αναποφάσιστων. Λογικό. Το αντίθετο θα ήταν παράλογο. Τι να ψηφίσει κανείς σε μία υπό κατάρρευση χώρα όταν έφθασαν να διεκδικούν την ψήφο μας πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι, ανακυκλώνοντας τους εαυτούς τους σε ένα παιχνίδι κολοκυθιάς, αλλάζοντας αρχηγούς ή ιδρύοντας νέα κόμματα με φθαρμένα υλικά; Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Ε, και τι έγινε;
Σε όλες τις χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν τα σκληρά προγράμματα του ΔΝΤ, το πολιτικό προσωπικό της χώρας ανανεώθηκε σχεδόν πλήρως. Οι παλιοί πήγαν σπίτι τους και έδωσαν τη θέση τους σε άλλα σχήματα. Μόνο στην Ελλάδα επιμένουν να εξακολουθούν να πολιτεύονται όσοι μας κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια και οδήγησαν τον τόπο στον γκρεμό. Σε μία κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά βαθύτατα πολιτική.
Η χρεοκοπία της χώρας θα έπρεπε λοιπόν να οδηγήσει αυτόματα και στην χρεοκοπία των πολιτικών κομμάτων; Πιθανότατα, αν και κάτι τέτοιο φαντάζει ανέφικτο όσο δεν ξεπηδά κάποια αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Διότι αν και όλο και πιο πολλοί ονειρεύονται μία βουλή που να μην υπάρχει κανένα από τα παλιά κόμματα – ή από τα πρόσωπα που βλέπουμε σήμερα – αυτή η αγωνία δεν φαίνεται να μετουσιώνεται προς το παρόν σε κάτι καινούριο στην Ελλάδα, όπως, για παράδειγμα, συνέβη στην Αργεντινή και στην Τουρκία το 2001. Τότε που ο πρώην πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο ντε Λα Ρούα αναγκαζόταν να διαφύγει με το ελικόπτερο από τη στέγη του προεδρικού μεγάρου. Ή, στην Τουρκία, όταν τα τρία κόμματα συνεργασίας της κυβέρνησης που προσέφυγε στο ΔΝΤ (του Μπουλέντ Ετζεβίτ, του Τουργούτ Οζάλ και του Σουλεϊμαν Ντεμιρέλ) κυριολεκτικά διαλύθηκαν και άφησαν ανοικτό το πεδίο στον νεοεμφανιζόμενο ισλαμιστή Ρετζέπ Νταγίπ Ερντογάν. Για τα καλύτερα ή για τα χειρότερα.
Αν αυτές οι εκλογές είναι οι εκλογές των αναποφάσιστων, θα ήθελα οι μεθεπόμενες να είναι οι εκλογές των αποφασισμένων. Των αποφασισμένων για καινούρια πράγματα, καινούρια πρόσωπα, καινούριες ιδέες και καινούριες πρακτικές – κυρίως πρακτικές.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis.
Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το