η βράβευση της καλύτερης καταχώρησης για την ημέρα που πέρασε στον χώρο των ιστολογίων
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΣΕΩΝ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ
από protagon
Η δύναμη μέσα μας
Πήρα την πεντάχρονη κόρη μου μια βόλτα στην πλατεία της Αγ. Παρασκευής. Στους δρόμους απλωμένα τα σκουπίδια, αφημένα στον αέρα και τις διαθέσεις του. Η κόρη μου κρατούσε ένα σκουπιδάκι. Έπρεπε να βρούμε έναν κάδο και να το πετάξουμε -τριγύρω πλήρης αποσύνθεση. Περιμέναμε το φανάρι για να περάσουμε. Ανάβοντας το πράσινο των πεζών ένας "μάγκας έλληνας" έκανε αναστροφή περνώντας με ταχύτητα μπροστά μας-έπρεπε να σταματήσουμε για να μην τραυματιστούμε, κι εγώ έπρεπε να συνεχίσω να τονίζω και να εξηγώ στην κόρη μου τι σημαίνει κόκκινο για τα αυτοκίνητα και πράσινο για τους πεζούς.
Ζούμε σε μια χώρα που δεν έχει ελπίδα συλλογικής σωτηρίας. Η κρίση δεν είναι οικονομική, αλλά κοινωνική. Είναι η απάθεια προς αυτά που γίνονταν τόσα χρόνια και όχι η απάθεια σε όσα γίνονται τώρα. Όσες οικονομικές ρυθμίσεις ή αλχημείες κι αν γίνουν, το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι μια κοινωνία έμαθε να λειτουργεί επί 30 χρόνια με αρρωστημένα πρότυπα: την χωρίς κόπο απόκτηση αγαθών, την έλλειψη σεβασμού, τον ωχαδελφισμό, την αναξιοκρατία, την ημιμάθεια και την ανοχή προς όλα τα προηγούμενα-ως δεδομένα. Όλα αυτά καλυμμένα από ένα λεπτό στρώμα (με πάχος όσο μιας πιστωτικής κάρτας) ψεύτικου και μη υγιούς πλουτισμού. Η κοινωνία που χάνει όλα όσα είχε και έμαθε σε αυτά, δεν μπορεί να κινητοποιηθεί προς κάτι νέο που θα ανατρέψει την ίδια.
Δεν περιμένω από κανέναν πολιτικό, συνδικαλιστή, βουλευτή (και πρώην τέτοιον) να δώσει λύση, γιατί αυτόματα θα αυτοαναιρεθεί και γιατί δεν έχει μάθει να ζει με άλλο μοντέλο. Δεν περιμένω από τον "ελληνάρα" να σταματήσει να πετά σκουπίδια στους δρόμους, να ανεβαίνει στα πεζοδρόμια με τα αυτοκίνητα ή να παραβιάζει το κόκκινο. Δεν θα το κάνει η δική του γενιά.
Μέσα στα χειρότερα που έρχονται οφείλουμε να φέρουμε στην επιφάνεια ο καθένας τις δικές του μεγάλες δυνάμεις-αρχές, αντοχές και πρότυπα. Δεν θα τα καταφέρουμε διαφορετικά, όχι ως κράτος ή έθνος ή οτιδήποτε τέτοιο αλλά ως μια κοινότητα. Οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής μας ΔΕΝ είναι κράτη ή χώρες, αλλά είμαστε ΕΜΕΙΣ, ο καθένας χωριστά και:
- η παιδεία μας
- η γνώση μας
- ο πολιτισμός μας που υπάρχει σε τέχνες, βιβλία, μουσικές, ταινίες
- η επαφή με τη γη και τη φύση μας
Γύρισα από τη βόλτα με την κόρη μου και κοίταξα ξανά μέσα μου. Πρέπει να αναζητήσουμε τις μεγάλες μας δυνάμεις. Αν δεν τις βρούμε, δεν θα επιβιώσουμε.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis.
Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το