ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως
Όταν ο περνάει ο καιρός βλέπω τα πράγματα πιο καθαρά. Σκέφτομαι αυτή τη δυνατή σχέση που είχαμε. Τι δυνατά συναισθήματα! Ακόμα θυμάμαι το σκίρτημα της καρδιάς μου κάθε φορά που με πλησίαζες, κάθε φορά που μιλούσαμε ή κατέληγες στην αγκαλιά μου. Τότε πίστευα πως θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί ως το τέλος. Τι ανόητος, Θεέ μου! Ζούσα έναν έρωτα και ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξεως. Με το πέρασμα του χρόνου και όταν το σκίρτημα δεν υπήρχε πια, δεν έβρισκα κάτι ιδιαίτερο στην παρέα ή τα αναγκαστικά φιλιά σου. Είναι όμως κι αυτή μια συνήθεια που δύσκολα μπορείς να χαλάσεις ξέροντας πως όλοι θα ρωτούν γιατί το έκανες ή πως όντως έχεις κάνει λάθος.
Κάποια στιγμή όμως έρχεται η στιγμή που ο χρόνος και τα γεγονότα κυλούν υπέρ σου και κάποιο γεγονός κάνει τόσο προφανές πως δεν υπάρχει μέλλον που και οι δυο το παραδεχτήκαμε συγχρόνως. Κι όταν μου είπες πως μπορούμε να μείνουμε φίλοι, κατάλαβα πως κι εσύ το είχες πολύ δουλεμένο το σκηνικό και ξενέρωσα ανεπανόρθωτα, έστω κι αν μέσα μου ήθελα να έρθει αυτή η μέρα.
Ο χωρισμός ήρθε σα να μην υπήρχε άλλη επιλογή. Όμως εσύ πέρασες στο άλλο άκρο και με διέγραψες παντοτινά από οπουδήποτε υπήρχα κάποτε. Άρχισες να ζεις σαν να μην υπήρξε ποτέ οτιδήποτε άλλο και διέκοψες την αγάπη σου σε μένα σαν το ηλεκτρικό στο σπίτι μου. Μου φέρθηκες σαν έναν κοινό ξένο και αυτό ήταν πολύ σκληρό. Δεν ήταν ανάγκη να φτάσεις στο άλλο άκρο του χωρισμού. Κάθε φορά που έστελνες την Τασία να μαζέψει κάτι που είχες ξεχάσει σπίτι, η καρδιά μου αιμορραγούσε κι όταν σε πήρα τηλέφωνο να στο πω είδα πως είχες αλλάξει αριθμό! Φανταζόμουν πως άξιζα κάτι καλύτερο… όμως εσύ κι εγώ πλέον, είμαστε σαν δυο τυχαίοι γνωστοί.
Και περνάω νύχτες στο κρεβάτι στριφογυρνώντας, προσπαθώντας να χωνέψω την αντίδρασή σου. Είναι άραγε ένα ξέσπασμα; Μα τόσο πολύ σε καταπίεζα και αλήθεια, τόσο πολύ γινόταν το δικό μου; Νόμιζα πως με θαύμαζες και όχι πως με ακολουθούσες με το ζόρι. Ύστερα θυμάμαι πως είχα υποσχεθεί να κρατήσω τη σχέση μας ότι κι αν γίνει. Μήπως τελικά αυτό σε πείραξε; Κι αλήθεια; Έχει νόημα να το σκέφτομαι πια; Αφού πλέον είμαστε δυο τυχαίοι γνωστοί :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το