προβληματισμός τρίτης ~ TO TΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΟΧΛΟΥ

Καληνωρίσματα. Το είδαμε να συμβαίνει πολλές φορές στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τελευταία την σφαγή σε κινηματογράφο όπου νεαρός σκότωσε εν ψυχρώ δώδεκα άτομα και τραυμάτισε δεκάδες, το είδαμε και στη Νορβηγία από τον άνθρωπο που σκότωσε δεκάδες άτομα σε παραθεριστικό θέρετρο πολύ πρόσφατα και το βλέπουμε πολύ συχνά στην Ανατολή και όχι μόνο μέσα από τρομοκρατικές ενέργειες. Ο θάνατος είναι πολύ κοντά και τόσο μακριά.

Ο τυχαίος θάνατος αθώων οφείλεται άλλοτε σε ψυχολογικά προβλήματα του θύτη κι άλλοτε σε πολιτικά ή σε θρησκευτικά μηνύματα του δολοφόνου. Δεν μιλάμε για βεντέτες, δεν αναφερόμαστε σε ληστείες ή απαγωγές. Μιλάμε για μια τυχαία ημέρα, σε ένα τυχαίο δημόσιο σημείο μιας τυχαίας πόλης, όπου ο καθένας μας μπορεί να πέσει θύμα μιας εκ των δύο παραπάνω “δράσεων”. Κινηματογράφοι, πλατείες, μέσα μαζικής μεταφοράς, επιχειρήσεις, οργανισμοί σε ώρες αιχμής, σε στιγμές ειδικού ενδιαφέροντος, με τουρίστες και γενικά υπό οποιασδήποτε τυχαίες συνθήκες. Η ζωή πραγματικά δεν είναι πια στο χέρι μας. Και αυτό τι σημαίνει; Πρέπει να φοβόμαστε να κυκλοφορούμε στον δρόμο; Να αποφεύγουμε τις μαζικές εκδηλώσεις; Να είμαστε καχύποπτοι με το παραμικρό; Να σταματήσουμε να… ζούμε; Η πιο απλή απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό, είναι πως αν είναι η ώρα σου, θα σε βρει όπου κι αν είσαι.

Όμως, τι κάνει η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση αυτού του κόσμου για να μειώσει τις πιθανότητες ενός τέτοιου γεγονότος; Ή μάλλον, τι μπορεί να κάνει; Να περνάει από υπέρυθρες ακτίνες και ανιχνευτές μετάλλων κάθε επισκέπτη στο εμπορικό κέντρο, νοσοκομείο, μέσο μεταφοράς και μαζικής εστίασης; Θα το δεχτούμε έστω γνωρίζοντας πως πρόκειται για την ασφάλεια μας; Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης όπως ο έλεγχος πώλησης όπλων, όχι πως αυτό θα εμπόδιζε τους εκατοντάδες που αγοράζουν παράνομα… Η εγκληματικότητα παρουσιάζει τόσο μεγάλη ευρύτητα ποικιλίας που μόνο ένας καλός συγγραφέας θα μπορούσε να προσεγγίσει τις σκέψεις των εγκληματιών. Όχι πάντως η αστυνομία!

Το ερώτημα λοιπόν παραμένει: Μπορούμε να αισθανόμαστε ασφαλείς σε περιοχές μεγάλης συγκέντρωσης πλήθους; Η απάντηση είναι προσωπική για τον καθένα. Κάποιοι μπορεί να φοβούνται πολύ για τη ζωή τους και κάποιοι άλλοι να θέλουν να αισθάνονται ελεύθεροι και χωρίς επιπλέον περιορισμούς για την ζωή τους. Ποιούς να αδικήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΑΝ ΕΣΕΙΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΣΕ ΣΗΜΕΙΑ ΟΧΛΑΓΩΓΙΑΣ :[