βpάβευση τετάρτης ~ ανθρώπινη ἔκφραση καὶ στολίδια


η βράβευση της καλύτερης καταχώρησης για την ημέρα που πέρασε στον χώρο των ιστολογίων
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΣΕΩΝ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ
από ΕΠΊ ΠΑΝΤΌΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΎ

Ἀνθρώπινη ἔκφραση καὶ στολίδια

Ὁ φίλος yannidakis έκανε ἀνάρτηση γιὰ τοὺς τρόπους ἔκφρασης, ὅπως πχ τὰ τατουάζ.
Ἀνέκαθεν οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦνταν μὲ τὸ στόλισμα τοῦ σώματός τους κάνοντας οὐλές, τατουάζ, φορώντας περίεργα ροῦχα, κάνοντας περίεργα κουρέματα καὶ βάφοντας τὸ δέρμα τους μὲ χρώματα.
Κάποτε μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ εἶχαν κάποια χρησιμότητα. Ἕνα πολεμιστὴς βαμμένος μὲ ἔντονα χρώματα ἢ ἔχοντας μία περίεργη κόμμωση, «διαφήμιζε» τὴν παρουσία του στὸν ἐχθρὸ καλώντας τὸν ἔτσι σὲ ἀναμέτρηση: «Ἐδῶ εἶμαι, τολμᾶς νὰ μὲ ἀντιμετωπίσεις;». Οἱ ὑπόλοιποι κρύβονταν στὸ πλῆθος προτιμώντας τὴν ἀσφάλεια τῆς ἀφάνειας. Ὁρίστε μερικὰ ἁπλὰ παραδείγματα:
-Οἱ Μαορὶ ἔκαναν περίπλοκα καὶ ὀδυνηρότατα τατουὰζ στὸ σῶμα τους, γιὰ νὰ ἀποδείξουν ὅτι ἔγιναν ἄνδρες, ἀφοῦ ἕνας ἄνδρας μπορεῖ νὰ ἀντέξει τὸν πόνο ἀλλὰ καὶ τὸν φόβο τοῦ πόνου. Ἐπιπλέον τὸ τατουὰζ ἔδειχνε τὴν ἀνδρεία του στοὺς πιθανοὺς ἀντίπαλους.
-Διάφορες φυλὲς ὑποβάλλουν τοὺς ἔφηβους σὲ ἕνα εἶδος μύησης, μὲ χαράγματα στὸ σῶμα, μαστιγώματα, δηλητηριώδη μυρμήγκια καὶ ἄλλες τεχνικὲς ποὺ προκαλοῦν ἀφόρητο πόνο στοὺς ἐπίδοξους νέους «ἐνήλικες». Οἱ τελετὲς αὐτὲς εἶναι ἀπαραίτητες (σύμφωνα μὲ τὶς πεποιθήσεις τῆς φυλῆς) γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι ὁ ἔφηβος μπορεῖ νὰ ἀντέξει τὶς ὑποχρεώσεις ποὺ ἐπιβάλλει ἡ ζωὴ ἑνὸς ἐνήλικα.
-Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἀξιωματικοὶ φοροῦσαν «φανταχτερά» σημάδια τῆς ἰδιότητάς τους. Πχ οἱ Σπαρτιάτες βαθμοφόροι φοροῦσαν τὸ χαρακτηριστικὸ ἀντεστραμμένο λοφίο, τὸ ὁποῖο φανέρωνε αὐτομάτως τὴν ταυτότητά τους στὸν ἀντίπαλο. Καὶ ὅπως ὅλοι ξέρετε ὅλοι «κυνηγᾶνε» νὰ χτυπήσουν τοὺς ἀξιωματικούς, τόσο γιὰ λόγους γοήτρου, ὅσο καὶ γιὰ πρακτικοὺς λόγους.
-Στὶς 25 Ὀκτωβρίου 1415, στὴν ἱστορικὴ μάχη τοῦ Ἀζινκούρ, μπορεῖ ὁ στρατὸς τοῦ Ἐρρίκου Ἐ' νὰ ἦταν κατὰ πολὺ μικρότερος (κάπου πέντε φορές) τοῦ γαλλικοῦ ἀλλὰ εἶχε ἕνα πλεονέκτημα ποὺ συνέβαλε στὴν θριαμβευτικὴ νίκη. Οἱ ἀναλυτὲς μιλοῦν γιὰ τὸ ἀγγλικὸ μακρὺ τόξο ἢ τὴν βαριὰ πανοπλία τῶν Γάλλων ποὺ τοὺς δυσκόλευε σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ λασπωμένο χῶμα. Ἀλλὰ ἡ πραγματικότητα εἶναι ἄλλη: τὸ πλεονέκτημα τῶν Ἄγγλων ἦταν ὁ βασιλιὰς ποὺ φόρεσε τὸ χρυσὸ στέμμα του. Ἔτσι ἔγινε στόχος γιὰ ὁλόκληρο τὸν γαλλικὸ στρατό, ἀφοῦ ἐπιπλέον πολεμοῦσε καὶ αὐτὸς μαζὶ μὲ τοὺς ὁπλίτες του. Ἔτσι αὐτοὶ συνεπαρμένοι δὲν «ἄντεξαν» νὰ φοβηθοῦν καὶ συνέτριψαν τοὺς Γάλλους.
Σήμερα δὲν ὑπάρχει πιὰ τέτοιου εἴδους «ἀνάγκη». Κανένας δὲν σοῦ ζητάει νὰ ἀποδείξεις ὅτι εἶσαι ἄνδρας. Μόνο οἱ ἀνεγκέφαλοι νεαροὶ (μὲ τὴν βοήθεια τῆς διαφήμισης) ἀρχίζουν νὰ πίνουν καὶ νὰ καπνίζουν γιὰ νὰ ἀποδείξουν ὅτι «μεγάλωσαν».
Ἡ μοναδικὴ «ἀνάγκη» ἡ ὁποία ὑφίσταται πλέον εἶναι αὐτὴ τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς μόδας.
Τὰ περίεργα κουρέματα, τὰ καρφιὰ στὸ πρόσωπο, τὰ τατουάζ, τὰ πάνκ-ντυσίματα, τὰ μαλλιὰ τὰ βαμμένα μὲ λαμπερὰ χρώματα κλπ
Κάθε τεχνητὴ διαμόρφωση τοῦ ἀνθρώπινου σώματος (ἀκόμα καὶ τὸ γυναικεῖο μακιγιάζ) δὲν εἶναι παρὰ μία ἐκδήλωση ἄκρατου ἐγωισμοῦ.
Δὲν ἔχει σημασία ἂν εἶσαι ἠλίθιος, ἀγράμματος, ἄνεργος, χοντρός, βοδι-μπιλντερᾶς, φτωχὸς ἢ πλούσιος, ἄσημος ἢ διάσημος. Βάζεις ἕνα τατουὰζ καὶ αὐτόματα ΝΟΜΙΖΕΙΣ ὅτι ἔγινες κάτι.
Οἱ ἄνθρωποι (λόγω μόδας) πάντα πιθηκίζουν ξένα πρότυπα.
Γιὰ τοὺς Μαορὶ ἕνα τατουὰζ μπορεῖ νὰ εἶναι δεῖγμα ἀνδρισμοῦ, ἀφοῦ γιὰ νὰ τὸ κάνουν ὑποφέρουν ἄγρια. Ὅμως γιὰ ἕναν ὑπέρβαρο ἕλληνα βουτυρομπεμπὲ μὲ σωσίβιο στὴν μέση, τὰ χαζὰ ἀμερικανοφερμένα τατουὰζ μὲ δράκους, νεκροκεφαλὲς καὶ μαργαρίτες, καὶ τὸ διαμαντάκι στὸ αὐτὶ δὲν εἶναι παρὰ ἕνα πιστοποιητικὸ χαζομάρας.
Ὅσοι ἀντιδράσουν στὰ λεγόμενά μου ἴσως νὰ εἶναι πολὺ μοντέρνοι.
Ἐγὼ ὅμως προτιμῶ νὰ εἶμαι «ὀπισθοδρομικός».
Ἔτσι, τὰ μοναδικὰ σημάδια ποὺ μπορῶ νὰ δεχτῶ ἐπάνω στὸ ἀνθρώπινο σῶμα εἶναι τὸ σημάδι ἀπὸ μία ἐγχείρηση ἢ ἕνα ἀτύχημα καὶ τὸ σημάδι ἀπὸ τραυματισμὸ στὸν πόλεμο (γιὰ ὅσους εἶχαν τὴν ἀτυχία καὶ συνάντησαντον συγκεκριμένο κύριο).
Τὸ πρῶτο εἶναι ἁπλῶς κάτι φυσικό. Ἕνα κάψιμο, ἕνα βαθὺ κόψιμο ἢ μία ἐγχείρηση θὰ ἀφήσουν ἕνα ἀποδεκτὰ φυσικὸ σημάδι.
Τὸ δεύτερο εἶναι ἕνα σημάδι τιμῆς.
Δυστυχῶς ὅμως ἀπὸ τὰ σημάδια ποὺ βλέπω, δὲν ξεχωρίζουν παρὰ τὰ σημάδια τῆς μόδας.
Καὶ γιὰ νὰ μὴν παρεξηγούμαστε τὰ τατουὰζ δὲν μοῦ ἀρέσουν ΟΥΤΕ ἐπάνω σὲ ὡραία σώματα.
Συγχωρέστε τὴν βλακεία μου, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνω σὲ τί θὰ γίνει ὀμορφότερη ἢ καὶ πιὸ ἑλκυστικὴ μία ὡραῖα γυναίκα ποὺ θὰ ἔχει μία πεταλουδίτσα στὸν ὦμο ἢ κάποιο ἄλλο σαχλὸ σχέδιο στὰ νεφρά της.
Συγχωρέστε τὴν βλακεία μου, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνω σὲ τί θὰ γίνει ὀμορφότερος ἢ πιὸ ἑλκυστικὸς ἕνας ἀθλητὴς ποὺ ἔχει «βάψει» μὲ σχέδια τὸ μισὸ σῶμα του.
Συγχωρέστε τὴν βλακεία μου, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνω σὲ τί θὰ γίνει καλύτερος ὁ σὲφ-ταπετσαρία (μίας τηλεοπτικῆς ἐκπομπῆς μαγειρικῆς) ὁ ὁποῖος ἔχει τὰ χέρια σχεδὸν μαῦρο ἀπὸ τὰ τατουὰζ καὶ διδάσκει μαγειρικὴ (καὶ ἐπιπλέον βλακεία) σὲ πιτσιρίκια. Μήπως θὰ φτιάξει πιὸ νόστιμα φαγητά; Μήπως θὰ ἀποκτήσει ἔμπνευση γιὰ νέες συνταγές;
Συγχωρέστε τὴν βλακεία μου, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνω σὲ τί θὰ γίνει ὀμορφότερη ἢ καὶ πιὸ ἑλκυστικὴ μία δεκαπεντάχρονη, ἡ ὁποία δὲν ἱκανοποιεῖται ἀπὸ τὴν φρεσκάδα καὶ τὴν σφριγηλότητα τῆς ἡλικίας της καὶ σοβαντίζεται μὲ «τόνους» μακιγιὰζ μετατρεπόμενη σὲ μικρο-μέγαλη ἑταίρα.
Συγχωρέστε τὴν βλακεία μου, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνω ὅλο αὐτὸ τὸ ὑπερβολικὸ στόλισμα ποὺ ἐνῶ ὁ μόνος του στόχος εἶναι νὰ καλύψει τὴν ἀβυσσαλέα κενότητα τῶν ἀνθρώπων, τὸ μόνο ποὺ καταφέρνει τελικὰ εἶναι νὰ τὴν ἐπιδεικνύει.
Παντοῦ καὶ πάντοτε -ὅλα αὐτὰ τὰ τεχνητὰ φτιασίδια- τὰ θεωρῶ ἀφύσικη παρεμβολὴ στὴν θαυμάσια ἐργασία τῆς Φύσης καὶ προσβολὴ στὴν συνειδητὴ φαντασία τῆς Δημιουργίας.

  οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. 
Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας