η βράβευση της καλύτερης καταχώρησης για την ημέρα που πέρασε στον χώρο των ιστολογίων
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΣΕΩΝ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ
από ΗΓΓΙΚΕΝ
Η γλώσσα ως μέσο αντίληψης της πραγματικότητας
Μια φορά πήγα στο Άγιον Όρος σε κάποιον γνωστό διορατικό γέροντα...
...μαζί με κάποιον γνωστό μου ο οποίος αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα, περιμένοντας, προσωπικά, να μας μιλήσει με διόραση και να επηρρεάσει τον γνωστό μου όπως είχε συμβεί και με μένα καιρό πριν...
Ο γέροντας δεν μας είπε σχεδόν τίποτε, παρά μόνο ευχόταν συνέχεια.
Φύγαμε, ελαφρώς απογοητευμένοι και ανηφορήσαμε για τις Καρυές. Στο δρόμο, σταματήσαμε έξω από κάποιο κελλί για να ρωτήσουμε έναν μοναχό πώς θα πηγαίναμε στο κελλί κάποιου άλλου γέροντα. Ο μοναχός μόλις μας είδε μας κάλεσε να περάσουμε για να μας κεράσει - είχαμε γίνει και μούσκεμα από την ανηφόρα, Αύγουστος γαρ...
Εκεί αφού είχαμε την ευλογία και λάβαμε την ευχή από τον ετοιμοθάνατο γέροντα του κελλιού, ήρθε ο δεύτερος τη τάξη μοναχός του κελλιού να πιούμε την ρακή μας. Ήταν εύσωμος, χαρούμενος και είχε δύο έξυπνα και σπινθηροβόλα μάτια.
«Τι λέει παιδιά;» μας ρώτησε.
«Πέθανα μέχρι να φτάσω ως εδώ...» είπε ο γνωστός μου.
«Εγώ ζωντανό σε βλέπω» του απάντησε ο πανέξυπνος μοναχός.
«Τι "ζωντανός" μου βγήκε η γλώσσα πάτερ» ξαναείπε ο γνωστός μου.
«Εγώ δεν βλέπω καμιά γλώσσα έξω» του είπε πάλι ο μοναχός.
«Μου κόπηκαν τα γόνατα...» ξαναγκρίναιξε ο γνωστός μου τα ψυχολογικά του οποίου ήταν ανανεμειγμένα με οξεία τεμπελίτιδα....
«Εγώ δεν τα βλέπω κομμένα τα πόδια σου» του ανταπάντησε ο μοναχός εντελώς φυσικά.
Κάπως έτσι συνεχίστηκε ο διάλογος για κανένα μισάωρο και ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα στο Άγιον Όρος και δεν είχε σχέση ούτε με διοράσεις, ούτε με προοράσεις. Αυτό που αντιλήφθηκα ήταν ότι ο πανέξυπνος μοναχός με τον τρόπο του προσπάθησε να κάνει τον γνωστό μου να καταλάβει ότι όλο το πρόβλημά του ήταν η διαστρέβλωση της πραγματικότητας με τον τρόπο που εκφραζόταν και το οποίο τον έφτασε σε σημείο να έχει ψυχολογικά προβλήματα ή αν θέλετε προσπάθησε να υποδείξει την υπερβολή του γνωστού μου, στην έκφραση ως σύμπτωμα του προβλήματός του ώστε αντίστροφα να επιδράσει στο πραγματικό πρόβλημα.
Από τότε πέρασε καιρός και τα τελευταία χρόνια άρχισα να συνειδητοποιώ την σημαντικότητα της κυριολεκτικότητας στον τρόπο έκφρασης και του πόσο σημαντικό είναι στην αντίληψη που έχουμε για την πραγματικότητα.
Αυτό βοηθά ανυπολόγιστα και στην διεργασία κάθαρσής μας από τα πάθη. Το πρώτο στάδιο για την εξάλειψη ενός πάθους είναι η αναγνώριση οπότε η σωστή αντίληψη της κατάστασης συντελεί στην σωστή διάγνωση.
Ο τρόπος που εκφραζόμαστε δείχνει το πως αντιλαμβανόμαστε και τα πράγματα. Αντίστροφα, νομίζω η κυριολεξία στην έκφραση μας βοηθά ώστε να μην διαστρεβλώνεται η αντίληψη της πραγματικότητας, κάτι που νομίζω πως είναι προϋπόθεση για την πορεία προς την ολοκλήρωσή μας.
* Συγχωρήστε με που πιάστηκα με ένα θέμα που ξεπερνάει το πνευματικό μου μπόι - εξέφρασα κάποιες σκέψεις και μόνο. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν πνευματικοί πατέρες που έχουν μιλήσει για το θέμα και χρήσιμο είναι εάν ξέρει κάποιος να μας παραπέμψει σε αυτούς
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis.
Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το