Καληνωρίσματα. Σε όλη μας την ζωή είχαμε σαν δεδομένο πως η Ελλάδα ήταν η βασική εκπρόσωπος της δημοκρατίας μιας που από εκεί προήλθε. Τελικά, εδώ και μερικά χρόνια έχουμε οι ίδιοι την τάση να το αμφισβητούμε για τη χώρα μας. Μήπως η έννοια της δημοκρατίας είναι υποκειμενική; Κι αν όχι πως καθορίζεται;
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα με το οποίο είμαι σίγουρος πως όλοι θα συμφωνήσετε είναι αυτό που συνέβη στην Ελβετία όταν οι πολίτες 
κλήθηκαν να ψηφήσουν σε δημοψήφισμα για το αν θα έδιναν στον εαυτό τους βάση νομολογίας περισσότερες ημέρες κανονικής άδειας αναθεωρώντας τον εργατικό κανονισμό. Οι πολίτες ψήφισαν και προς έκπληξη όλων (μας) αποφάσισαν πως όχι, δεν επιθυμούν περαιτέρω ημέρες κανονικής άδειας! Την ίδια ώρα ένα από τα ερωτήματα στα οποία κλήθηκαν να απαντήσουν αφορούσε τη δημιουργία κουτιών για ιερόδουλες. Οι ψηφοφόροι ψήφισαν υπέρ της δημιουργίας τους κι έτσι έδωσαν λύση για δύο ζητήματα που αφορούν τους ίδιους. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος φανερώνει μία αξιοζήλευτη ωριμότητα εκ μέρους των πολιτών.
κλήθηκαν να ψηφήσουν σε δημοψήφισμα για το αν θα έδιναν στον εαυτό τους βάση νομολογίας περισσότερες ημέρες κανονικής άδειας αναθεωρώντας τον εργατικό κανονισμό. Οι πολίτες ψήφισαν και προς έκπληξη όλων (μας) αποφάσισαν πως όχι, δεν επιθυμούν περαιτέρω ημέρες κανονικής άδειας! Την ίδια ώρα ένα από τα ερωτήματα στα οποία κλήθηκαν να απαντήσουν αφορούσε τη δημιουργία κουτιών για ιερόδουλες. Οι ψηφοφόροι ψήφισαν υπέρ της δημιουργίας τους κι έτσι έδωσαν λύση για δύο ζητήματα που αφορούν τους ίδιους. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος φανερώνει μία αξιοζήλευτη ωριμότητα εκ μέρους των πολιτών.
Και ακριβώς σε αυτήν την ωριμότητα θα ήθελα να σταθώ. Σε ποια χώρα του κόσμου –και κατά βάθος εννοώ την Ελλάδα- οι πολίτες θα αποφάσιζαν παρομοίως; Όλοι δε θα “έτρεχαν” να αποφασίσουν περισσότερες άδειες, λιγότερα ωράρια και μεγαλύτερους μισθούς; Ξεχνάτε πως το δημοψήφισμα που είχε προτείνει ο Παπανδρέου το 2011 καλύφτηκε άρον-άρον με την παραίτηση του υπό τον φόβο του αποτελέσματος που οι εν βρασμώ έλληνες θα μπορούσαν να πάρουν, αγνοώντας πως εκτός ενιαίου νομίσματος (θυμίζω πως το δημοψήφισμα θα αφορούσε το αν θα θέλαμε να είμαστε εντός ή εκτός ευρώ) η Ελλάδα θα γνώριζε καταστροφική χρεωκοπία και ποιος αλήθεια έπαιρνε ένα τέτοιο ρίσκο;
Επιστρέφω λοιπόν στην ωριμότητα και την συνδέω με την δημοκρατία. Πόσο ώριμοι είναι οι πολίτες ώστε να μπορούν να αποφασίζουν με γνώμονα το κοινό καλό και όχι το προσωπικό τους συμφέρον; Χωρίς οι ελλιπείς τους γνώσεις να προσβάλλουν την διπλωματία της χώρας ή την εξωτερική πολιτική. Είναι μία δημοκρατία που μπορούμε να ρισκάρουμε για να αναλάβουμε; Είναι μία δύναμη που αξίζουμε να έχουμε; Καθορίστε τη δημοκρατία του πολίτη!
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το