MYΘΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ η πόλη που δεν αναστήθηκε ποτέ

Μια φορά σε έναν καιρό η Ελλάδα διένυε ένα νέο μονοπάτι της ιστορίας της. Τα τελευταία νομοθετήματα της κυβέρνησης με πολλά κίνητρα για νέες επενδύσεις, κατέστησαν την χώρα ιδανικό τόπο για το ξένο κεφάλαιο που θα ήθελε να δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά. Πολλοί ρώσοι και άραβες εξέφρασαν ενδιαφέρον να επενδύσουν στην χώρα είτε ως επιχειρηματικοί όμιλοι είτε ως ιδιώτες. Ξαφνικά η Ελλάδα γέμισε με πολυτελή ξενοδοχεία, εργοστάσια ή ακόμα και ξερονήσια που μετατράπηκαν σε πολυτελή συγκροτήματα κατοικιών. Τα χρήματα έβγαλαν γρήγορα από την δύσκολη θέση την Ελλάδα κι έτσι όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Οι άδειες για τέτοιες επενδύσεις ήταν πολύ εύκολο πια να δοθούν, οπότε κάθε διάσημος μεγιστάνας που σεβόταν τον εαυτό του, είχε περιουσία και στην Ελλάδα.

Τα νέα δεδομένα στην Ελλάδα μόλις που κατάφεραν να διασώσουν την ήρεμη ζωή σε πολλές περιοχές της, όπως στο Στεφανοβίκειο, μία μικρή κωμόπολη βόρεια του Βόλου όπου οι κάτοικοι απασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία. Αυτό το πρωί οι περισσότεροι απουσιάζουν στα βοσκοτόπια τους και ελάχιστοι βρίσκονται στο καφενείο της πλατείας, εκεί που ο κυρ. Νίκος συνηθίζει να πίνει τον καφέ του, πριν επιστρέψουν οι χωρικοί που μάλλον αποφεύγει για να μην χρειάζεται να αναλώνεται σε περιττές συζητήσεις όπως λέει. Ο κυρ. Νίκος είναι ένας μεσήλικας αδύνατος τύπος, μετρίου αναστήματος με πλούσια γκρίζα μαλλιά. Ζει μόνος του και γράφει βιβλία. Οι ντόπιοι λένε πως υπήρξε ένας πετυχημένος καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, όμως άφησε την έδρα του για να γράφει. Το Στεφανοβίκειο είναι το απόλυτο μέρος για να βρει κανείς την ηρεμία που απαιτεί η συγγραφή.

Όχι όμως σήμερα το πρωί που ο πιτσιρικάς που μοιράζει τις εφημερίδες έφτασε στο καφενείο ξεφωνίζοντας ενθουσιασμένος: “Έρχεται ο ρώσος. Θα γίνουμε κι εμείς πλούσιοι! Έρχεται ο ρώσος”! Ο κυρ. Νίκος πήρε αμίλητος την εφημερίδα και λίγο πριν φύγει ο νεαρός, τον σταμάτησε:

- “Ποιος ρώσος; Δεν γράφει κάτι στους τίτλους η εφημερίδα. Τι είναι αυτά που λες”;

- “Δεν προλάβανε ακόμα να τα γράψουν. Ένας πολύ πλούσιος ρώσος θα έρθει στο χωριό μας και θα φτιάξει ξενοδοχείο για τους ξένους. Το άκουσα που το έλεγαν στο πρακτορείο που μοιράζανε τις φυλλάδες. Σας το λέω αλήθεια κύριε Νομικέ” απάντησε λαχανιασμένος. Ο Νομικός σταμάτησε να τον προσέχει πριν αυτός ολοκληρώσει την φράση του και άρχισε να διαβάζει απολαμβάνοντας τον καφέ του και εισπνέοντας το καθαρό οξυγόνο από τον μεγάλο πλάτανο στη μέση της πλατείας.

Μετά από αρκετές ημέρες, οι εφημερίδες έγραψαν πως ένας ζάμπλουτος ρώσος θα ξεκινούσε εργασίες κατασκευής ενός συγκροτήματος κατοικιών σε περιοχή ανάμεσα στο δάσος του Μαυροβουνίου και της λίμνης Κάρλας. Το Στεφανοβίκειο βρίσκεται ανάμεσα στο δάσος και την λίμνη και αν όλα αυτά ήταν αλήθεια, ο Νομικός φοβόταν πως η ηρεμία τους θα διαταρασσόταν. Και είχε δίκιο. Το επόμενο διάστημα ένα συνεργείο δεκάδων, ίσως και εκατοντάδων ανθρώπων, έρχονταν κάθε πρωί από τον Βόλο, περνούσαν λίγο έξω από το Στεφανοβίκειο και σταματούσαν λίγο πριν το δάσος του Μαυροβουνίου. Όπως μαθεύτηκε, αρκετοί χωρικοί είχαν λάβει τεράστιες αποζημιώσεις ούτως ώστε να παραχωρήσουν κάποιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις που διατηρούσαν σε εκείνο το σημείο. Τα συνεργεία εργαζόντουσαν από νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ όλες τις ημέρες της εβδομάδας, ενώ για λόγους ασφαλείας, κανείς τους δεν επέτρεπε να πλησιάσει κάποιος άσχετος με το έργο. Για τον λόγο αυτό είχαν ξεκινήσει χτίζοντας περιμετρικά ένα τείχος με ξύλο και τσιμέντο ενώ έξω από το τείχος υπήρχε μία τάφρος με βάθος που έφτανε τα δύο μέτρα. Ως εκεί μπορούσε κανείς να δει χωρίς να ξέρει τι χτιζόταν πιο μέσα.

Όσο ο καιρός περνούσε, κυκλοφορούσαν διάφορες φήμες στο χωριό σχετικά με την υπερβολική μυστικότητα και το τι θα μπορούσε να γίνεται. Φυσικά κανείς ποτέ δεν δέχτηκε να ασχοληθεί σοβαρά με τα όσα ακουγόταν, μέχρι που ένα πρωί που ο Νομικός έπινε τον καφέ του στο καφενείο διαβάζοντας την εφημερίδα του, ένας χωρικός έτρεχε προς την πλατεία φωνάζοντας: “πάρτε το ασθενοφόρο! Η κυρία του μαστρο-Θανάση σκοτώθηκε”. Όσοι ήταν εκεί μπροστά έτρεξαν έντρομοι προς το μέρος του και αφού κάλεσαν τις αρχές, πολλοί έτρεξαν προς την γη του Θανάση. Η γυναίκα του κείτονταν νεκρή με το κρανίο της να είναι εκτός θέσης, σπασμένο από τον λαιμό. Ο μαστρο-Θανάσης είχε γονατίσει και είχε ξεσπάσει σε λυγμούς. Οι χωρικοί προσπάθησαν να τον συνεφέρουν ενώ το ασθενοφόρο είχε μόλις καταφτάσει και μετέφερε την άψυχη γυναίκα. Το ίδιο βράδυ ο Νομικός κατέβηκε στο καφενείο ενώ δεν το συνήθιζε για εκείνη την ώρα. Λόγω της μικρής απόστασης από το σημείο που καθόταν, άκουγε τις συζητήσεις όπου πολλοί έλεγαν: “εμένα μου το είπε καθαρά ο άνθρωπος όταν συνήλθε. Ένα βούισμα άρχισε να συγκλονίζει την περιοχή. Οι αγελάδες μούγκριζαν αναίτια, τα κατσίκια συγκρούονταν μεταξύ τους και η κυρία του Θανάση πήρε φόρα και με δύναμη προσέκρουσε στον αχυρώνα συνθλίβοντας το κεφάλι της” και συνέχισε, “δεν ξέρω φίλε. Θυμάσαι προχθές που ο Σταμάτης στο διπλανό αμπέλι έλεγε πως τα σταφύλια είχαν μαυρίσει ή ο Στρατούλης που έλεγε πως χθες τα άλογα του δεν σηκωνόντουσαν από τον αχυρώνα; Κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει εδώ πέρα”.

Ο Νομικός σηκώθηκε και έφυγε από το καφενείο. Επέστρεψε σπίτι του όπου άνοιξε ένα μεγάλο ντουλάπι με τεράστιους τόμους από βιβλία αλλά και σημειώσεις σε μεγάλα τετράδια. Έβαλε λίγο τσίπουρο στο μικρό διάφανο ποτήρι και χωρίς καν να βγάλει το παλτό του χώθηκε ανάμεσα στα βιβλία ανάβοντας μόνο το μικρό φωτιστικό που ήταν πάνω στο γραφείο του. Το διάβασμα του κρατούσε για ώρες και τότε πήρε έναν χάρτη από το συρτάρι του και αφού τον ξεδίπλωσε άρχισε να τραβάει γραμμές πάνω του με την βοήθεια ενός διαβήτη και ενός χάρακα. Όταν γέμισε για τελευταία φορά το ποτήρι του αδειάζοντας παράλληλα την καράφα με το τσίπουρο είχαν ήδη αρχίσει να φαίνονται οι πρώτες ακτίνες του ηλίου. Εξουθενωμένος και ίσως και ζαλισμένος, φύλαξε τις σημειώσεις και τον χάρτη και ξάπλωσε στο κρεβάτι που βρισκόταν ακριβώς δίπλα του, όπου και κοιμήθηκε σχεδόν ολόκληρη την ημέρα.

Όταν σηκώθηκε, ντύθηκε βιαστικά και μπήκε στο αυτοκίνητό του που αγανάκτησε να πάρει μπροστά. Είχε πολύ καιρό να το χρησιμοποιήσει, όμως σύντομα άρχισε να βγαίνει από το χωριό υπό τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών συγχωριανών του. Ο Νομικός πλησίασε στο σημείο όπου υπήρχε το εργοτάξιο και βγάζοντας μία πυξίδα σαν αυτές που έχουν στον στρατό, άρχισε να κοιτάει γύρω του. Ο Νομικός πλησίαζε την τάφρο και κοιτούσε το περίεργο περιμετρικό οικοδόμημα, όταν ένας υψηλόσωμος άντρας με στολή εργάτη, τον πλησίασε και του μίλησε κοφτά:

- “Ο χώρος όπου βρίσκεστε κύριε είναι ιδιωτικός. Θα μπορούσατε να φύγετε παρακαλώ”;

- “Με συγχωρείτε. Νόμιζα πως το κομμάτι που σας ανήκει ξεκινάει από την τάφρο κι έπειτα. Θα φύγω αμέσως. Αλήθεια τι φτιάχνετε εκεί μέσα”; ρώτησε αδιάφορα ο Νομικός.

- “Ξενώνες για διακεκριμένους καλεσμένους του ιδιοκτήτη” απάντησε ο εργάτης και ο Νομικός απομακρύνθηκε γνέφοντας με το κεφάλι του.

Ύστερα από καιρό τα συνεργεία αποσύρθηκαν αφήνοντας πίσω τους ένα ιδιόμορφο κυκλικό φρούριο, ενώ την επόμενη ημέρα πλήθος κόσμου άρχισε να καταφτάνει στην περιοχή. Δημοσιογράφοι είχαν αγκυροβοληθεί στο αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου και στο λιμάνι του Βόλου όπου υποδέχτηκαν πλήθος διασημοτήτων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ανάμεσα τους, ηθοποιοί, μουσικοί, αλλά και διάσημοι επιστήμονες. Λίγο νωρίτερα, ένα ελικόπτερο είχε προσγειωθεί μέσα στο κτίριο που προφανώς ήταν ανοιχτό στο κέντρο του κύκλου που σχημάτιζε. Έως το μεσημέρι, πολυτελείς λιμουζίνες άρχισαν να διασχίζουν τον μέτριο δρόμο από τον Βόλο που περνάει το Βελεστίνο και μέσω της νέας εθνικής οδικής αρτηρίας φτάνει κοντά στο Στεφανοβίκειο. Μπροστά σε αυτό το πανδαιμόνιο πολλοί χωρικοί προσπάθησαν να πλησιάσουν και ίσως και να περάσουν την μοναδική πύλη που δεν εμποδιζόταν από την τάφρο. Στο σημείο όμως υπήρχαν φύλακες και ενημέρωναν τον κόσμο πως η πρόσβαση επιτρέπεται μόνο σε προσκεκλημένα άτομα και δημοσιογράφους με διαπίστευση. Όλοι λοιπόν περίμεναν την κάλυψη των δημοσιογράφων.

Πραγματικά από την επόμενη ημέρα ήταν πρώτη είδηση σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης: ‘Ρώσος δισεκατομμυριούχος έχτισε το πρώτο κέντρο επιστημονικής κοινότητας στον Βόλο’ έγραφαν οι εφημερίδες, ενώ στα ρεπορτάζ των ειδήσεων άκουγες: “Βρισκόμαστε λίγο έξω από τον Βόλο όπου ένας ρώσος μεγιστάνας έφτιαξε εδώ ένα πολύ ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό αριστούργημα κυκλικής μορφής. Πρόκειται για έναν οικισμό που είναι κυκλικός, οχυρωμένος με δυο ομόκεντρες σειρές τειχών. Στο κέντρο του υπάρχει μια ορθογώνια πλατεία και ανάμεσα σε αυτή και τα τείχη, βρίσκονται δύο δακτύλιοι με κατοικίες που χωρίζονται με έναν επίσης κυκλικό δρόμο που περνάει ανάμεσά τους. Στις κατοικίες αυτές υπάρχουν διαμερίσματα στα οποία θα κατοικούν μόνιμα μερικοί από τους σπουδαιότερους επιστήμονες και καλλιτέχνες του κόσμου, ενώ οι υπόλοιποι χώροι αποτελούνται από εργαστήρια σχετικά με την φυσική, την χημεία, την ρομποτική, την αστρονομία και κάθε σύγχρονη επιστήμη και τέχνη. Το ‘Παγκόσμιο Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας’ όπως το αποκάλεσε ο ιδρυτής Γιούρι Ντενέφσκι πρόκειται να γίνει το κέντρο της επιστήμης και της έρευνας σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ όταν ρωτήθηκε γιατί επέλεξε την Ελλάδα και όχι την γενέτειρα του Ρωσία, ο ίδιος απάντησε πως ήθελε να δώσει έμφαση στους ελληνορωσικούς δεσμούς και την ιστορία”. Ακόμα και οι εικόνες μέσα από τον χώρο που δημοσιεύτηκαν ήταν περιορισμένες.

Όπως ήταν φυσικό οι κάτοικοι στο Στεφανοβίκειο ένοιωσαν ιδιαίτερα περήφανοι που η κατασκευή έγινε τόσο κοντά σε αυτούς ενώ καρπώθηκαν και με οφέλη εξαιτίας του ενδιαφέροντος κόσμου που έρχονταν ως εκεί ακόμα και αν δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση προς τα ενδότερα. Και μόνο ο θαυμασμός του τείχους περιμετρικά ήταν αρκετός. Πάντως, οι περισσότεροι κατέληγαν στο χωριό ζητώντας είτε διαμονή είτε λίγες ώρες ξεκούρασης στο καφενείο και την ταβέρνα.

Το επόμενο διάστημα το όλο θέμα ξεχάστηκε. Ο κόσμος γύρισε στην καθημερινότητά του χωρίς να δίνει ιδιαίτερη σημασία στο κοντινό κτίσμα. Μόνο κάποιοι χωρικοί που είχαν γη κοντά σε αυτό, διαμαρτυρόντουσαν που και που πως τα ζώα φέρονταν παράξενα ή πως οι ίδιοι είχαν ζαλάδες ή αλλόκοτη συμπεριφορά όπως σπαστικό γέλιο. Όμως κανείς δεν έδινε περαιτέρω σημασία πέραν της αρχικής αντίδρασης που ήταν ένα ξεκαρδιστικό γέλιο. Άλλωστε αυτό ήταν άσχετο. Σωστά; Κι έτσι πέρασαν οι πρώτοι μήνες και κάποια χρόνια.

Ένα πρωινό που ο Νομικός έπινε τον καφέ του στο καφενείο ο νεαρός που τους έφερνε τις εφημερίδες ενημέρωνε φωναχτά τον κόσμο πως αύριο θα έρθει ο κτηνίατρος και θα κάτσει όλη την εβδομάδα για να επισκεφτεί τα ζώα όσων ήθελαν. Ο Νομικός άκουσε σε μια παρέα λίγο πιο πέρα πως τον κτηνίατρο τον κάλεσε ο δήμαρχος Κάρλας, καθώς στην λίμνη ανατολικά του χωριού οι ψαράδες εντόπισαν εκατοντάδες νεκρά ψάρια και επειδή πολλές φορές έφταναν στα αυτιά του οι παράξενες καταγγελίες των κτηνοτρόφων για τα ζώα τους, αποφάσισε να πάρει στα σοβαρά τις καταγγελίες τους.

Πράγματι, ο κτηνίατρος ήρθε το μεσημέρι στο χωριό. Είχε επισκεφθεί νωρίτερα την λίμνη. Ο Νομικός τον πλησίασε και τον κάλεσε να κάτσει αυτός, ο βοηθός του και ο δήμαρχος –που τον συνόδευε- στο δικό του τραπέζι. Αφού οι τέσσερις άντρες συστήθηκαν μεταξύ τους, άρχισαν να συνομιλούν:

- “Εγώ εξέτασα και το νερό και τα νεκρά ψάρια και τα ζωντανά. Δεν μπόρεσα να βρω κάτι όπως έλεγα στον κύριο δήμαρχο. Θα φύγω τώρα να πάω δυτικά και βόρεια που ενημερώθηκα πως υπάρχουν βοσκοί που εκφράζουν παράπονα για ανώμαλες συμπεριφορές των ζώων τους” δήλωσε προβληματισμένος ο κτηνίατρος.

- “Θα ήθελα πολύ να επιστρέψετε από το χωριό πριν αναχωρήσετε. Ξέρετε, πολλές φορές εδώ ο κόσμος λειτουργεί με την μέθοδο του χαλασμένου τηλεφώνου. Ο καθένας μεταφέρει μια είδηση εντελώς παραποιημένη. Οπότε καλό είναι να ενημερώσετε τους κατοίκους από εδώ, δημόσια” προσπάθησε να εξηγήσει ο Νομικός.

- “Εννοείτε πως απλά θέλετε να ακούσετε εσείς τι έχει να πει ο γιατρός” συμπλήρωσε με νόημα ο δήμαρχος για να εισπράξει το χαμόγελο του Νομικού.

Κατόπιν αυτού, οι άντρες αναχώρησαν.

Επισκέφθηκαν βοσκούς, κατέγραψαν τα παράπονα τους και εξέτασαν κάποια ζώα. Όταν έφτασαν στον επόμενο έγιναν μάρτυρες ενός τραγικού περιστατικού. Ενώ συνομιλούσαν με τον κτηνοτρόφο, μία αγελάδα που βρισκόταν πιο πέρα, άρχισε να μουγκρίζει με μανία. “Να, αυτό κάνει” άρχισε να φωνάζει ο κτηνοτρόφος και πριν προλάβει να ολοκληρώσει η αγελάδα άρχισε να τρέχει εντελώς ασυνήθιστα για το βάρος και τις αντοχές της. Έτρεξε για περίπου σαράντα μέτρα ώσπου καρφώθηκε στον κορμό μιας ελιάς που βρισκόταν πιο πέρα. Η σύγκρουση ήταν τόσο σφοδρή που κάποια ξεροκλάδια έσπασαν από το δέντρο, ενώ ακούστηκε καθαρά το σπάσιμο του λαιμού του ζώου που ξεψύχησε λίγα δευτερόλεπτα μετά. Ο κτηνοτρόφος ξέσπασε σε λυγμούς και ο κτηνίατρος προσέγγισε την νεκρή αγελάδα, την εξέτασε και λίγο αργότερα έφυγε.

Ως αργά το απόγευμα ο κτηνίατρος έφτασε στην πλατεία κι έκατσε στο καφενείο. “Τράβα να φωνάξεις τον κυρ. Νίκο” δήλωσε επιτακτικά ο δήμαρχος σε έναν νεαρό που έπαιζε με τους φίλους του. Σε λίγα λεπτά ο Νομικός ερχόταν με βιαστικό βηματισμό και ανήσυχο βλέμμα. Ο κτηνίατρος του διηγήθηκε όλα όσα είδε και άκουσε και κατέληξε:

- “…εγώ όμως δεν βρήκα τίποτα σε αυτά τα ζώα”.

- “Είμαι σίγουρος πως δεν βρήκατε. Δήμαρχε αύριο θέλω να φέρεις έναν ηλεκτρολόγο. Φέρε ένα συνεργείο από την Αθήνα καλύτερα. Θα πληρώσω εγώ τα έξοδα. Εσύ απλά κανόνισε να φέρεις τους καλύτερους. Μην ρωτήσεις άλλα. Όταν έρθει εκείνος θα σου εξηγήσω” κατέληξε ο Νομικός για να εισπράξει ένα καταφατικό νεύμα γεμάτο ερωτήσεις από τον δήμαρχο.

Νωρίς το πρωί τρία άτομα με ομοιόμορφες φόρμες έφτασαν με το αυτοκίνητο του δημάρχου και από εκεί αφού γνωρίστηκαν με τον Νομικό, ξεκίνησαν όλοι μαζί για την λίμνη Κάρλα. Οι ηλεκτρολόγοι άρχισαν να μετρούν το νερό και ξαφνικά άρχισαν να φωνάζουν μεταξύ τους: “Το νερό είναι ραδιενεργό. Απορώ πως δεν χοχλάζει! Είναι θέμα χρόνου να ψοφήσουν όλα τα ζωντανά εδώ μέσα”! Ο Νομικός κοίταξε αινιγματικά βαθιά στα μάτια των δήμαρχο και πλησίασε τον ηλεκτρολόγο κάνοντας του νόημα να φύγουν. Εκείνοι κράτησαν μερικές σημειώσεις κι έπειτα όλοι μαζί αναχώρησαν. Προσπέρασαν δυτικά το χωριό και επισκέφτηκαν τους βοσκούς. Άρχισαν να μετρούν την γη, τα ζώα, έσκαψαν σε μερικές περιπτώσεις, εξέτασαν ακόμα και την άτυχη αγελάδα. Τότε ο ένας πλησίασε τον δήμαρχο και τον Νομικό και είπε: “Οι γεωμαγνητικές μετρήσεις έδειξαν έντονες μαγνητικές ανωμαλίες. Παράλληλα, καταμετρήθηκαν παράξενες μορφές ακτινοβολιών, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις η θερμοκρασία του περιβάλλοντος ανεβοκατέβαινε. Το έδαφος σε πολλά σημεία του, παρουσιάζει μεγάλες συγκεντρώσεις νιτρικών αλάτων, που το κάνουν ακατάλληλο για καλλιέργεια”. Ο δήμαρχος κοιτούσε απορημένος, όμως ο Νομικός δεν έχασε χρόνο. “Πρέπει να πάμε και κάπου άλλου. Δήμαρχε θα πάμε κι άλλο δυτικά. Θα περάσουμε το κτίριο του ρώσου και θα πάμε στο δάσος. Στο Μαυροβούνι. Θα μετρήσουμε κι εκεί” είπε αυστηρά ο Νομικός και αμέσως οι άντρες αναχώρησαν για εκεί.

Όταν έφτασαν, οι ειδικοί άρχισαν τις μετρήσεις, όμως αυτές διέκοψε ο δήμαρχος. “Δείτε τα δέντρα” φώναξε. “Βλέπετε αυτά τα σημάδια; Είναι καρκινώματα και όγκοι στους κορμούς τους. Οι κορμοί είναι παράξενα στρεβλωμένοι στο κάτω μέρος τους και παραμορφωμένοι. Αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Θα επικοινωνήσω με το δασαρχείο όταν επιστρέψουμε”. Πραγματικά, οι άντρες επέστρεψαν στο χωριό και μετέβηκαν στο σπίτι του Νομικού. Εκεί αντάλλαξαν απόψεις για τα αποτελέσματα των μετρήσεων τους, ενώ ο δήμαρχος επικοινώνησε με το δασαρχείο για να ρωτήσει πληροφορίες από τον δασοφύλακα.

- “Δεν έχουμε δασοφύλακα πια εκεί” ήταν η απάντηση της υπαλλήλου.

- “Για ποιο λόγο” ρώτησε επικριτικά ο δήμαρχος.

- “Ο μόνιμος φύλακας αυτοκτόνησε πριν δύο χρόνια και ο αντικαταστάτης του βρίσκεται στο ψυχιατρείο. Μετά από αυτό δεν αντικαταστάθηκε” ενημέρωσε η υπάλληλος.

- “Γιατί στο ψυχιατρείο”; ρώτησε με περιέργεια εκείνος.

- “Γιατί στην αρχή ενημέρωνε πως θέλει μετάθεση, όμως στη συνέχεια έστελνε σήματα στην διεύθυνση πως βλέπει λάμψεις στον ουρανό, φωτεινές σφαίρες να ξεπηδούν από το έδαφος και φωτεινά φαντάσματα. Στην αρχή δεν δόθηκε σημασία όμως άρχισε να μας παίρνει τηλέφωνο και να ουρλιάζει. Τότε ήρθε ο γιατρός όπου έκρινε απαραίτητη την νοσηλεία του σε ψυχιατρική κλινική. Μετά από αυτό αποφασίστηκε να μην υπάρχει φύλακας για ένα διάστημα”.

Οι περιγραφές αυτές ήταν πολύ-πολύ παράξενες. Ο δήμαρχος και ο Νομικός ευχαρίστησαν τους τεχνικούς για την εργασία τους και κατόπιν έμειναν μόνοι στο σπίτι του.

- “Δήμαρχε πρέπει να σου δείξω μία μικρή μελέτη που έκανα πριν μερικά χρόνια. Όταν αυτοκτόνησε η γυναίκα του συγχωριανού μας” είπε προσεγγίζοντας ένα συρτάρι και βγάζοντας από εκεί έναν ογκώδη φάκελο από τον οποίο εξείχαν χαρτιά και βιβλία.

- “Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο Νίκο; Δεν πιστεύω να υπαινίσσεσαι κάτι” απάντησε μάλλον φοβισμένος.

- “Κοίτα εδώ δήμαρχε” είπε και άρχισε να ξεδιπλώνει έναν χάρτη και να ξεφυλλίζει δύο βιβλία. “Το 1987 δύο μαθητές ανακάλυψαν στην Ρωσία μία αρχαία πόλη. Οι αρχαιολόγοι έμειναν άφωνοι όταν διαπίστωσαν πως επρόκειτο για μία τέλεια δομημένη πόλη. Επρόκειτο για το ‘Άρκαιμ’ που στα ρωσικά σημαίνει γη και ουρανός και χρονολογείται από τον δέκατο έβδομο αιώνα προ Χριστού. Το κτίσμα χαρακτηριζόταν από τα κυκλικά του τείχη ενώ και στο εσωτερικό του, υπήρχαν σπίτια που ακολουθούσαν κυκλική ροή, ακριβώς όπως ο δημοσιογράφος περιέγραφε στα εγκαίνια. Οι κάτοικοι έζησαν εκεί για λίγα χρόνια και υπό άγνωστες συνθήκες μετανάστευσαν βάζοντας οι ίδιοι φωτιά στο Αρκάιμ. Το παράξενο είναι πως σύμφωνα με τους αρχαιολόγους η πόλη είχε φτιαχτεί με πολύ προηγμένα μέσα για την εποχή, ενώ όπως εξετάστηκε, η θέση του παρακολουθεί με εκπληκτική ακρίβεια δεκαοχτώ αστρονομικά φαινόμενα, ενώ για παράδειγμα το Στόουνετζ, δεκαπέντε. Άκου κι αυτό. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι σήμερα ανοιχτός για το κοινό αλλά όχι σε όλα τα σημεία του. Τα δέντρα στην περιοχή παρουσιάζουν ανωμαλίες. Αρχαιολόγοι που εργάστηκαν εκεί ανέφεραν δυσφορίες, τάσεις αυτοκτονίας, ενώ κάποιοι κλείστηκαν σε ψυχιατρείο. Δήμαρχε σου θυμίζω πως οι ίδιοι οι κάτοικοι πυρπόλησαν το τέλειο κτίσμα τους. Σήμερα οι ντόπιοι φοβούνται να πηγαίνουν εκεί”. Ο Νομικός του έδειχνε φωτογραφίες μέσα από το βιβλίο εξηγώντας του την ομοιότητα με το επιστημονικό κέντρο που είχε φτιάξε ο ρώσος.

- “Κάτι γίνεται λοιπόν εκεί μέσα. Κάνουν πειράματα που τρελαίνουν τα ζώα και τον κόσμο” κατάφερε να συμπληρώσει μετά δυσκολίας ο δήμαρχος.

- “Κι όχι μόνο. Ίσως τρελαίνονται και οι ίδιοι δήμαρχε. Ξεχνάς πως κανείς ποτέ δεν βγήκε από εκεί και κανείς δεν μπήκε. Πως παίρνουν προμήθειες για τρόφιμα; Πως επικοινωνούν με τις οικογένειες τους”;

- “Θα επικοινωνήσω άμεσα με το Υπουργείο. Πρέπει να μπούμε μέσα, να δούμε τι συμβαίνει” απάντησε σχεδόν πανικόβλητος.

Πραγματικά, ο δήμαρχος επικοινώνησε με στελέχη του υπουργείου Εσωτερικών. Παρουσίασε όλα τα στοιχεία που είχαν αποκομίσει από την έρευνα αλλά και τις μελέτες του Νίκου Νομικού και η υπόθεση κίνησε το ενδιαφέρον ανώτατων στελεχών της κυβέρνησης. Σύντομα η είδηση διέρρευσε στον τύπο και μάλιστα έγινε γνωστό πως η κυβέρνηση προτίθεται να βγάλει ένταλμα έρευνας στον αποκλεισμένο χώρο του Παγκόσμιου Επιστημονικού Κέντρου Ερευνών.

Στην είδηση ξέσπασε πανικός. Διαδηλωτές στην Αθήνα άρχισαν να ζητούν το κλείσιμο του κέντρου, αλλά και χωρικοί στο Στεφανοβίκειο άρχισαν να φοβούνται, να κλείνονται στα σπίτια ή ακόμα να φέρνουν τα ζώα τους ως το χωριό!

Σε λίγες μέρες αστυνομικές δυνάμεις κατέφτασαν στην περιοχή, παρατάχθηκαν περιμετρικά του κτιρίου και  προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με την μέσα μεριά χωρίς να λάβουν καμία απόκριση. Δεδομένου πως η αστυνομία είχε βγάλει ήδη ένταλμα οι αστυνομικοί είχαν το δικαίωμα να εισβάλουν στον χώρο. Πως όμως θα το έκαναν αυτό; Η μοναδική θεόρατη πύλη ήταν ερμητικά κλειστή ενώ περιμετρικά η τάφρος καθιστούσε αδύνατη την προσέγγιση.

Η κυβέρνηση αποφάσισε να επιστρατεύσει τον στρατό για να εισβάλει στο κτίριο. Πραγματικά ο στρατός περικύκλωσε το συγκρότημα κτιρίων, ενώ η αστυνομία σε μεγαλύτερη ακτίνα έφτιαξε μια περίμετρο πίσω από την οποία είχαν μαζευτεί διαδηλωτές, δημοσιογράφοι και απλοί πολίτες από όλο τον κόσμο. Μετά από αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις ο στρατός πυρπόλησε την πύλη και εισέβαλε προσεκτικά μέσα με πεζούς στρατιώτες. Για ώρα δεν ακουγόταν τίποτα. Ούτε πυροβολισμοί, ούτε φωνές. Μόνο μετά από λίγο, μερικοί στρατιώτες βγήκαν έξω ζαλισμένοι και σε ημιλιπόθυμη κατάσταση. Κάποιοι συνάδελφοι τους έτρεξαν να τους στηρίξουν, κάποιοι άλλοι φοβήθηκαν και έκαναν πίσω, ενώ κάποιοι από τους στρατιώτες έχασαν τις αισθήσεις τους και έπεσαν στην τάφρο. Κανείς από όσους βγήκαν έξω δεν κατάφερε να πει κάτι, οπότε ο συνταγματάρχης που είχε βρεθεί εκεί για να συντονίσει την διαδικασία επικοινώνησε με τον Υπουργό Άμυνας. Αφού τον ενημέρωσε χαμηλόφωνα, όσοι ήταν κοντά του άκουσαν να λέει: “Μάλιστα” με αποφασιστικότητα και να κλείνει το τηλέφωνο.

Αμέσως, έδωσε εντολή να περιμένουν όλοι απομακρυσμένοι. Μετά από δύο ώρες περίπου ένα όχημα του στρατού κατέφτασε και μία ντουζίνα περίπου από άντρες με παράξενες λευκές στολές που κάλυπταν ακόμα και το κεφάλι τους κατέβηκαν, αναφέρθηκαν, έλαβαν μία πρόχειρη ενημέρωση και εισήλθαν στον χώρο. Οι άντρες μετά από μισή ώρα περίπου άρχισαν να βγαίνουν με πρόχειρα φορεία που είχαν προμηθευτεί και στα οποία είχαν τοποθετήσει στρατιώτες χωρίς αισθήσεις. Ο ένας από αυτούς φαινόταν να έχει σπάσει το κρανίο του σα να συγκρούστηκε με κάτι. Τις επόμενες ώρες οι άντρες με τις λευκές στολές έφεραν και τους υπόλοιπους στρατιώτες. Άλλοι νεκροί, άλλοι χωρίς αισθήσεις κι άλλοι να παραμιλούν λέγοντας ασυναρτησίες. Σύντομα, ξεκίνησαν να βγάζουν έξω τους κατοίκους της περιοχής. Ήταν όλοι ζωντανοί όμως δεν έδειχναν να έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Ακολουθούσαν τους μεταφορείς χωρίς αντίσταση, όμως δεν απαντούσαν σε ερωτήσεις. Αντίθετα μιλούσαν για εξισώσεις και χημικά στοιχεία σε διάφορες γλώσσες.

Αφού ο συνταγματάρχης έλαβε διαβεβαιώσεις πως στον χώρο δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι, έστειλε την αποστολή για άλλη μια φορά μέσα μαζί με μία κάμερα και φωτογραφικές μηχανές. Η εντολή ήταν να τραβήξουν τα πάντα μέσα σε τρεις ώρες. Στο μεταξύ ακολούθησε μία ακόμα σύσκεψη μέσω τηλεφώνου του συνταγματάρχη, του Υπουργού Άμυνας, του ίδιου του πρωθυπουργού και ενός ρώσου αξιωματούχου που φαίνεται πως από την αρχή βρισκόταν σε συνομιλίες με την κυβέρνηση για το συμβάν. Λίγο πριν την πάροδο των τριών ωρών οι άντρες επέστρεψαν και ο συνταγματάρχης έδωσε εντολή να μεταφέρουν βυτιοφόρα που είχαν φτάσει λίγο νωρίτερα βενζίνη περιμετρικά του κτιρίου ενώ την ίδια ώρα ένα πυροσβεστικό ελικόπτερο έριξε βενζίνη στο κέντρο του κτιρίου που ήταν ανοιχτό από ψηλά. Την ίδια ώρα η αστυνομία απομάκρυνε το πλήθος και όταν η διαδικασία ολοκληρώθηκε ειδικό μηχάνημα εκτόξευσε εκρηκτικά μέσα στο κτίριο όπου και σημειώθηκε ελεγχόμενη έκρηξη. Σε λίγα λεπτά όλο το κτίριο είχε τυλιχθεί στις φλόγες ενώ πυροσβέστες αγκυροβολημένοι κυρίως στο Μαυροβούνι ήταν σε επιφυλακή για τυχόν πυρκαγιά. Το Κέντρο καταστράφηκε ολοσχερώς και μόνο από ψηλά φαινόντουσαν τα σημάδια του.

Οι κάμερες και οι φωτογραφικές μηχανές δεν λειτούργησαν ποτέ και κανείς δεν είδε τι τράβηξαν. Οι διασωθέντες μοιράστηκαν σε όλα τα διαθέσιμα νοσοκομεία της περιοχής ενώ οι επιστήμονες ήταν μεν ζωντανοί ήταν όμως ανίκανοι να βοηθήσουν σε οποιαδήποτε έρευνα. Τους επόμενους μήνες με έξοδα της ρωσικης κυβέρνησης χτίστηκε λίγο έξω από το Στεφανοβίκειο ένα ψυχιατρείο όπου νοσηλεύτηκαν οι περίπου χίλιοι επιστήμονες και στρατιώτες που κρίθηκε απαραίτητο πως έπρεπε να νοσηλευτούν σε ίδρυμα. Το νέο ίδρυμα ονομάστηκε ‘Άρκαμ Άσυλο’. Όσο για τον Νίκο Νομικό, είχε βρει το θέμα του επόμενου βιβλίου του με τίτλο ‘η πόλη που δεν αναστήθηκε ποτέ’.

+Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ