MYΘΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ πριν το τελευταίο παραμύθι

σύντομες ιστορίες στα όρια της φαντασίας & του ρεαλισμού χωρίς (κανονικό) τέλος

Μια φορά σε έναν καιρό στο +yannidakis

…το κρύο έξω από το δωμάτιο του ξενοδοχείου διαπερνούσε κάθε προσπάθεια ανθρώπου να ντυθεί ζεστά κι έτσι άπαντες απέφευγαν να κυκλοφορούν στον δρόμο. Ο Θοδωρής έφτασε βιαστικά έξω από το ξενοδοχείο του κρατώντας με το ένα χέρι τον χαρτοφύλακα και με το άλλο μία τσάντα από τουριστικό μαγαζί. Το σκοτάδι είχε πέσει για τα καλά στην κρύα Ουτρέχτη, όμως η είσοδος στο ξενοδοχείο έφερε φώτα και ζωντάνια στο πρόσωπο του νεαρού άντρα.

Ήταν ψηλός και αδύνατος, φορώντας ένα μακρύ παλτό και δερμάτινα γάντια. Τα μικροσκοπικά του γυαλιά ήταν γεμάτα σταγόνες από το ψιλόβροχο που έριχνε, όμως δεν έδειχνε να τον ενοχλεί ιδιαίτερα. Κατευθύνθηκε στην υποδοχή του ξενοδοχείου όπου ζήτησε την κάρτα για το δωμάτιό του. Αφού ευχαρίστησε τον υπάλληλο ανέβηκε χρησιμοποιώντας τον ανελκυστήρα, στο δωμάτιο του. Χωρίς να χάσει χρόνο, χωρίς καν να βγάλει το παλτό του, έβγαλε από τον χαρτοφύλακα τον φορητό του υπολογιστή τον οποίο και άνοιξε αμέσως. Σε λίγα δευτερόλεπτα συνδεόταν μέσω του Skype με την άλλη άκρη της Ευρώπης. Κάπου στην Λάρισα τον περίμενε ένα πανέμορφο κοριτσάκι. Από την οθόνη θα έλεγε κανείς πως δεν θα ξεπερνούσε τα τρία του χρόνια.

- “Μπαμπά, μπαμπά, ήρθες!” φώναζε μπροστά στη δική του κάμερα το κοριτσάκι.

- “Αφού στο είπα, μόλις τελειώσω θα έρθω αμέσως για να σε δω!”

Μπαμπάς και κόρη μίλησαν για αρκετή ώρα, τραγούδησαν και γέλασαν, φανερώνοντας την υπέροχη σχέση τους, ενώ κάθε τόσο περνούσε από την κάμερα και η Κατερίνα, η μητέρα της μικρής τους και αντάλλαζε κουβέντες με τον σύζυγό της.

Μετά από λίγη ώρα η μικρή ξάπλωσε στο κρεβατάκι της, τα φώτα χαμήλωσαν και ο μπαμπάς της μέσα από την κάμερα άρχισε να της λέει ένα παραμύθι. Η φωνή του ήταν ψιθυριστή όμως η μικρή ένοιωθε σα να ήταν δίπλα της. Σε λίγη ώρα το κοριτσάκι είχε αφεθεί και αποκοιμηθεί, οπότε η Κατερίνα πήρε τον δικό της φορητό και τον έφερε πίσω στο σαλόνι.

- “Πως ήταν η μέρα σου”;

- “Δε με νοιάζει η κούραση. Το θέμα είναι ότι οι ρώσοι είναι πιο μπροστά από εμάς κι αν δεν βρω κάτι έξυπνο να κάνω αύριο που είναι η τελευταία ολόκληρη μέρα, θα υπάρχει πρόβλημα”.

- “Πιστεύεις ότι μπορείς να χάσεις την δουλειά σου”;

- “Όχι! Δεν εννοώ κάτι τέτοιο, αλλά ξέρεις πόσο πολύ ήθελα να πάρω αυτή τη νέα δουλειά για την οποία ανέβηκα εδώ”, εξήγησε.

- “Μην ανησυχείς. Όλα θα πάνε καλά” τον καθησύχασε εκείνη.

Ύστερα από λίγη ώρα το ζευγάρι αποχαιρετίστηκε και ο Θοδωρής έμεινε στον υπολογιστή κοιτάζοντας αρχεία της δουλειάς. Δεν ήταν πολύ μετά από αυτό, όταν χτύπησε η πόρτα. Ο Θοδωρής άνοιξε γρήγορα αντικρίζοντας έναν από τους συνεργάτες του. “Θοδωρή, πρέπει να κατέβεις κάτω. Έχουν έρθει οι Ρώσοι και τα πίνουν στο μπαρ με τους Ολλανδούς. Είμαι κι εγώ με τον Γιάννη αλλά…”. Ο Θοδωρής έγνεψε καταφατικά και αφού άλλαξε στα γρήγορα τα ρούχα του, κατέβηκε κάτω στο μπαρ του ξενοδοχείου.

Εκεί βρισκόντουσαν αρκετές παρέες όμως αρκετός θόρυβος ακουγόταν από μία συγκεκριμένη. Ήταν τρεις Ρώσοι με δύο Ολλανδούς και τον Γιάννη. Οι Ολλανδοί ήταν οι… οικοδεσπότες και αποτελούνταν από έναν μεσήλικο άντρα ιδιαίτερα περιποιημένο και μία γυναίκα κάτω από τα σαράντα της, με πολύ ιδιαίτερα όμορφη εμφάνιση. Ήταν ψηλή με εντυπωσιακό χτένισμα και έντονο μακιγιάζ και γεμάτο εξυπνάδα βλέμμα. Σε λίγα λεπτά η παρέα αποτελούνταν από οχτώ άτομα και ενώ όλοι έδειχναν μία καλή παρέα, τα συμφέροντα και τα υπονοούμενα μπορούσαν να γίνουν διακριτά για κάποιον που ήξερε την δουλειά.

Η ώρα περνούσε άλλοτε βαρετά κι άλλοτε με ενδιαφέρον αφού το μόνο σίγουρο ήταν πως μεταξύ των ποτών και των αστείων όλοι προσπαθούσαν να προωθήσουν τον εαυτό τους στους Ολλανδούς που ήξεραν ακριβώς τι συνέβαινε όμως έδειχναν να το διασκεδάζουν. Για το μόνο που ήταν σίγουρος ο Θοδωρής ήταν πως άπαντες ήταν ‘γερά ποτήρια’ κι έτσι όταν μετά από αρκετή ώρα ο καθένας οδηγήθηκε στο δωμάτιο του αφού ξεπροβόδισαν τους Ολλανδούς έξω από το ξενοδοχείο, ο Θοδωρής έπεσε κυριολεκτικά με τα ρούχα στο κρεβάτι, ζαλισμένος και εξουθενωμένος.

Η ησυχία του πάντως δεν κράτησε για πολύ. Η πόρτα χτύπησε απαλά και παρά την κούραση, ο Θοδωρής σχετικά ανήσυχος σηκώθηκε για να ανοίξει. Δεν ήταν όμως κάποιος από τους δύο συνεργάτης του αλλά η όμορφη Ολλανδέζα που ως τώρα ο Θοδωρής προσπαθούσε να εντυπωσιάσει για επαγγελματικούς λόγους. Τελικά, ήταν προφανές πως το κατάφερε και με το παραπάνω. Με το άνοιγμα της πόρτα εκείνη του χαμογέλασε και εισήλθε στο δωμάτιο του χωρίς πολλά λόγια ή εισαγωγές. Έχυσε το εντυπωσιακό της κορμί πάνω στην αγκαλιά του φιλώντας τον ενώ παράλληλα άρχισε να τον γδύνει. Εκείνος έκανε βήματα πίσω φτάνοντας ως το κρεβάτι του δείχνοντας ξεκάθαρα τις προθέσεις του για να την απωθήσει. Μάταια όμως, εκείνη δεν έδειχνε να δέχεται το ‘όχι’, δεν έδειχνε καν να το καταλαβαίνει, ενώ η ζαλάδα του Θοδωρή δεν του παρείχε αρκετές δυνάμεις για να αντισταθεί. Τελικά κατέληξαν να κάνουν έρωτα μέχρι το πρωί.

Το επόμενο πρωί, ο Θοδωρής ξύπνησε με πονοκέφαλο όντας εντελώς γυμνός κάτω από τα σκεπάσματα. Παρότι δεν ήταν κανείς μαζί του θυμόταν τι είχε συμβεί άσχετα αν οι τύψεις του δεν τον άφηναν να το παραδεχτεί στη συνείδησή του. Η μέρα θα ήταν δύσκολη κι έτσι δεν έχασε χρόνο. Συναντήθηκε με τους συνεργάτες του για να μεταβούν στο κτίριο της εταιρείας του. Ήταν η τελευταία ημέρα και νύχτα διαμονής και προσπάθειας να κερδίσουν τους ρώσους και πράγματι η μέρα πέρασε με συναντήσεις, πηγαδάκια και παρουσιάσεις ως το βράδυ. Λίγο πριν οι εκπρόσωποι ελλήνων και ρώσων αποχωρήσουν, η ξανθιά με την οποία πέρασε το βράδυ του ο Θοδωρής, τον πλησίασε και του είπε σχεδόν ψιθυριστά: “Έχεις τον τρόπο να κερδίσεις την δουλειά”. Παράλληλα είχε τοποθετήσει ένα μικρό χαρτάκι στην εξωτερική τσέπη από το σακάκι του.

Στο δρόμο για το ξενοδοχείο ο Θοδωρής είδε το χαρτάκι. Έγραφε μία διεύθυνση και την ώρα 21:00. Φτάνοντας στο κατώφλι του ξενοδοχείου ο Θοδωρής έμεινε σιωπηλός. Είπε στους συνεργάτες του πως δεν θα τους ακολουθήσει γιατί έπρεπε να πάει για να αγοράσει κάτι. Μπήκε σε ένα ταξί και αναχώρησε για την διεύθυνση αυτή. Ήταν ένα διαμέρισμα σε μία πολυτελής πολυκατοικία δύο ορόφων. Με πολύ δισταγμό αποφάσισε να ανέβει, χτύπησε την πόρτα και είδε την γνωστή κοπέλα να του ανοίγει την πόρτα φορώντας μια λεπτή σατέν ρόμπα που διέγραφε καθαρά το σχήμα του γυμνού της στήθους.

Του ζήτησε να κάτσει και του προσέφερε ποτό. Άρχισε να του λέει διάφορα πράγματα τα οποία ουδέποτε πρόσεξε ο Θοδωρής. Ήξερε για ποιον λόγο βρισκόταν εκεί όμως το μυαλό του ήταν πολύ μακριά. Πράγματι, εκεί στη Λάρισα, η μικρή του κόρη περίμενε με αγωνία τον μπαμπά της στο Skype, όμως εκείνος παρέμενε εκτός σύνδεσης και μετά από πολύ ώρα η μαμά της αποφάσισε να την βάλει για ύπνο με την μικρή να χύνει μερικά δάκρυα απογοήτευσης.

Την ίδια ώρα η κοπέλα δεν έχασε καθόλου χρόνο. Άρχισε να γδύνει αργά τον Θοδωρή ερεθίζοντάς τον στα πιο απόκρυφα σημεία του, ενώ παράλληλα η ρόμπα άρχισε να γλιστράει από το σώμα της αποκαλύπτοντας πως δεν φορούσε εσώρουχα από μέσα. Ο Θοδωρής με ελάχιστη συμμετοχή καθόταν στον δερμάτινο καναπέ της ενώ αυτή ανέβηκε πάνω του πνίγοντάς τον με το πλούσιο στήθος της. Είναι πολύ πιθανό να είχε αντιληφθεί τον καταναγκαστικό χαρακτήρα της συμμετοχής του Θοδωρή όμως μάλλον αυτό επιδρούσε αντίθετα πάνω της, αφού κατέληξαν να κάνουν έρωτα ξανά και ξανά σχεδόν ως τα ξημερώματα.

Την επόμενη μέρα ο Θοδωρής αναχώρησε με τους συνεργάτες του για Ελλάδα. Ο Θοδωρής ήταν αντιπρόσωπος Θεσσαλίας και Μακεδονίας, ο Γιάννης νότιας Ελλάδας και ο τρίτος της παρέας ήταν υπεύθυνος για την Αττική. Φτάνοντας στην Αθήνα όλοι έπρεπε να περάσουν από τα κεντρικά γραφεία για να δώσουν τις εκθέσεις τους σχετικά με την έκβαση του ταξιδιού. Η διαδικασία δεν κράτησε πολύ κι έτσι ο Θοδωρής μπήκε στο αυτοκίνητό του για να φύγει για την Λάρισα. Ήταν περασμένες οχτώ όμως του είχε υποσχεθεί η Κατερίνα πως θα κρατήσει την κορούλα τους ξύπνια για να χαιρετήσει τον μπαμπά της και να προλάβει να της πει το καθιερωμένο παραμύθι!

Ο Θοδωρής έτρεχε στο δρόμο, όμως το βασικότερο πρόβλημά του ήταν οι εικόνες που αναπαρήγαγε στο μυαλό του από το ταξίδι. Η πρώτη στιγμή αδυναμίας του, η δεύτερη απόφαση που πήρε, προδίδοντας γυναίκα και κόρη. Αμέσως αμέτρητες τύψεις τυραννούσαν τον πρωταγωνιστή που ένοιωθε το στομάχι του να πονάει και τον λαιμό του να σφίγγεται. Σε μια προσπάθειά του να να λύσει λίγο την γραβάτα, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και προσέκρουσε με δύναμη πάνω σε έναν στύλο φωτισμού. Το αμάξι μετατράπηκε σε μια άμορφη μάζα, ενώ διερχόμενα αυτοκίνητα κάλεσαν τις πρώτες βοήθειες. Για τον απεγκλωβισμό του Θοδωρή χρειάστηκε η πυροσβεστική ενώ ο άτυχος οδηγός ήταν ζωντανός, χωρίς τις αισθήσεις του.

Μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο και σύντομα ειδοποιήθηκε η οικογένειά του που έτρεξε να τον επισκεφτεί. “Είναι πολύ σοβαρά. Χτύπησε το κεφάλι του και βρίσκεται στο χειρουργείο. Οι επόμενες δύο ημέρες θα είναι κρίσιμες” εξήγησε ο γιατρός αντικρίζοντας τη νεαρή γυναίκα και την μικρή του κόρη να κλαίνε γοερά. Μετά από αρκετές ώρες ο Θοδωρής βγήκε από το χειρουργείο όντας σε καταστολή. “Θα παραμείνει σε κώμα μέχρι να γίνει ένα θαύμα. Λυπάμαι, μα κάναμε ότι μπορούσαμε” απολογήθηκε ο γιατρός στην Κατερίνα η οποία ξέσπασε εκ νέου σε λυγμούς.

Τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες, μήνες και χρόνια ο Θοδωρής ήταν ζωντανός, όμως παρέμεινε σε κώμα. Η Κατερίνα συνέχισε την ζωή της, η μικρή του κόρη μεγάλωσε, παντρεύτηκε και έκανε το ίδιο. Η εταιρεία του ανέλαβε τελικά την δουλειά, με τους δύο συνεργάτες του να τίθενται υπεύθυνοι. Όσο για τον Θοδωρή; Δεν μπόρεσε να ξαναμιλήσει, δεν μπόρεσε να κουνηθεί, δεν μπόρεσε καν να ανοιγοκλείσει τα μάτια του. Οι αναμνήσεις του όμως ήταν εκεί. Ήταν το μόνο που λειτουργούσε στον οργανισμό του. Για το υπόλοιπο της ζωής του θα διηγούνταν το παραμύθι που δεν είπε στην κόρη του το τελευταίο βράδυ που δεν ανέβηκε στο ξενοδοχείο, θα διηγούνταν το παραμύθι που δεν πρόλαβε να πει στην κόρη του κατευθυνόμενος από την Αθήνα στην Λάρισα. Το παραμύθι αυτό θα ήταν η τελευταία και μόνιμη ανάμνηση του μέχρι την ημέρα που η κόρη του αποφάσισε να τον αποσυνδέσει από την τεχνητή υποστήριξη.

+Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ