Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
"Πάει ο παλιός ο χροόνος, ας μη 'ρθει ποτέ ξαναά, και του χωρισμού ο ποόνος, δεν θα υπάρξει πουθεναά..." Και γιατί να υπάρξει άλλωστε;
Καθώς μπαίνουμε σιγά-σιγά στην τελική ευθεία για να υποδεχθούμε το καινούργιο έτος και να αποχαιρετίσουμε -μια και καλή- το γερο-δεκαπέντε, ακούω και βλέπω συνεχώς casual συζητήσεις, επαγγελματικά πλάνα και πολιτικούς προγραμματισμούς για το '16. Έτσι, αισθάνομαι πως πρέπει και εγώ, ταπεινά, με την σειρά μου, να μοιραστώ δύο τρεις σκέψεις -ίσως και παραπάνω- όχι για το τι ελπίζω να μας βρει τη νέα χρονιά, αλλά για το ακριβώς αντίθετο. Ένα.. reverse wish-list, εν ολίγοις, με όλα όσα θα ήθελα να αποφύγουμε, συγκριτικά με ότι συνέβη τους τελευταίους 12 μήνες.
Εύχομαι ολόψυχα, λοιπόν -αν με ακούει κάποιος εκεί έξω-, το νέο έτος να μην επιφυλάσσει..
1) ..τον κ. Τραμπ. Με ή χωρίς περούκα, και σε οποιαδήποτε άλλη μορφή βγαίνει.
2) ..τον Ερντογάν να διαμαρτύρεται, χρησιμοποιώντας ως κίνητρο για την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους την παραβίαση των συνόρων του, και όλους εμάς να θέλουμε να κοπανήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο, φωνάζοντας παράλληλα "τι ακούω θεέ μου". Και αντί, φυσικά, να βγει (ο) ένας και να του πει κατάμουτρα "ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ &@$@(=!ΟΖ!;", το μόνο που είδαμε ήταν tweets και υπαινιγμούς για τα.. προφανή (τα οποία, βέβαια, γράφτηκαν και σβήστηκαν εν μία νυκτί). Αξίζει να σημειωθεί ότι σε σχετικό άρθρο που είχα διαβάσει τότε,
αναφερόταν ότι οι ετήσιες παραβιάσεις στα χωρικά μας ύδατα, από τον
προαναφερθέντα κύριο, ανέρχονται περίπου στις 1500. Γιούπι...
*Χμμ..από που να αρχίσω..* |
Εύχομαι ολόψυχα, λοιπόν -αν με ακούει κάποιος εκεί έξω-, το νέο έτος να μην επιφυλάσσει..
1) ..τον κ. Τραμπ. Με ή χωρίς περούκα, και σε οποιαδήποτε άλλη μορφή βγαίνει.
"I have reached my final form..." |
Are we REALLY going to try to reason with this guy...? |
3) ..#Pray for
Paris. Σίγουρα κάπου το πήρε το μάτι σας… Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στο Παρίσι, πολύς
κόσμος έσπευσε να εκδηλώσει το «ενδιαφέρον» του, βάζοντας στα ΜΚΔ που χρησιμοποιεί, ένα φίλτρο με
τα χρώματα της Γαλλικής σημαίας στην εικόνα προφίλ, ή ένα hashtag #prayforparis στο status του. Συγκλονίστηκε,
ξαφνικά, όλη η υφήλιος διότι πέθανε αθώος κόσμος και έπρεπε κάπως να εκφράσει
την συμπόνια της… Χμμμ… που είναι όμως το #Pray
for
Ethiopia ή το #Pray
for
Uganda; Αλλά έχετε δίκιο· ξέχασα ότι σε αυτές τις,
μακρινές από εμάς, χώρες το φαινόμενο είναι συνηθισμένο -ενώ στο Παρίσι όχι-
οπότε δεν υπάρχει λόγος να προβληματιζόμαστε. #Pray
for
the
World, if
you ask me… (και για να μην παρεξηγηθώ, ασφαλώς και ας
μην βιώσουμε παρόμοια τρομοκρατικά χτυπήματα).
4) ..είδηση για «Νερό
στον Άρη» (μόνο). Δεν λέω, σπουδαία
και ελπιδοφόρα (;) ανακάλυψη, αλλά, εκτός του ότι έχουμε και σοβαρότερα προβλήματα
-όπως ανθρώπους που δεν έχουν να πιουν νερό σε αυτόν τον κόσμο-, το
ανακοινωθέν είναι ελλιπές κατ’ εμέ. Για να ήταν σωστή και ολοκληρωμένη η είδηση
θα έπρεπε να συνοδευόταν και από τρόπους μετακίνησης και διαβίωσης στον εν λόγω
πλανήτη, μήπως και.. γλυτώσουμε τελικά. Ελπίζω μόνο, οι τρόποι αυτοί να βρεθούν
σύντομα ή, τουλάχιστον, προτού αρχίσουμε να ακούμε ειδήσεις όπως: «ανακαλύφθηκε επιτέλους πόσιμο νερό στην Γη» κλπ. Ο νοών νοείτω…
5) ..καινούργια «όχι» που έγιναν
«ναι» και αντιστρόφως. Και ως επί το
πλείστον, και όλο το θέατρο του παραλόγου και της παραπληροφόρησης που ήμασταν
στην ευτυχή θέση να παρακολουθήσουμε το καλοκαίρι που πέρασε. Οι τσακωμοί και οι αντιγνωμίες έδιναν και
έπαιρναν. Φιλίες χάλασαν και καλημέρες κόπηκαν. Τα σπιλμπερικά σενάρια και οι νοστραδαμικές
προφητείες που ειπώθηκαν εκείνη την περίοδο, θα μπορούσαν, νομίζω, να
τροφοδοτούν την σκέψη σκηνοθετών και ιστοριογράφων για πολύ καιρό. Συνοχή, μεταξύ
τους, βέβαια, μηδέν. Άλλα έλεγε ο κόσμος, άλλα τα ΜΜΕ, άλλα η Ευρώπη, άλλα
η κυρά-Μαρία… και γενικά, αλλα ντάλα τα μεγάλα, της
Παρασκευής το γάλα. Το αποτέλεσμα, γνωστό…
6) ..εκλογές. Νισάφι πια. Από την μία, μου αρέσει που δεν
«θρονιάζεται» κανείς στην πολιτική του καρέκλα, από την άλλη, όμως, τα πράγματα
πάνε τόσο πίσω με τις επαναλαμβανόμενες εκλογικές διαδικασίες που, τελικά, δεν
αξίζει τον κόπο η όλη βαβούρα. Έτσι και αλλιώς, από ότι φαίνεται, όποιος και να
αναλάβει τα ηνία αυτής της χώρας, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, οπότε τσάμπα η χαρά. Ως επί το πλείστον, αν συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμούς, θα ξεμείνουμε και από φρέσκους
πολιτικούς υποψήφιους, εκτός και αν αρχίσουμε όλοι να παίρνουμε σειρά. Σας παραθέτω και το αγαπημένο μου Internet meme
εκείνης
της περιόδου:
(Μήπως να αρχίσω να προετοιμάζομαι και εγώ σιγά-σιγά;;;) |
7) ..νέα σύμβολα της σκοτεινής πλευράς και τραγικότητας του αθώου και
αγνού παιδικού βίου.
8) ..παρόμοια
περιστατικά. Λεπτό το ζήτημα.
Είχα σκοπό να γράψω αρκετά για το συγκεκριμένο, όμως αποφάσισα ότι δεν είναι ακόμα η κατάλληλη στιγμή. Προς το παρόν, ας
ελπίσουμε, απλά, να είναι το τελευταίο που ζήσαμε.
9) ..(εισάγεται προσωπική
επιθυμία). Θεώρησα πρέπον, το τελευταίο να το αφήσω κενό. Αφενός, για όλα όσα μου διέφυγαν και δεν ανέφερα, και, αφετέρου, για να το συμπληρώσει ο κάθε ένας μας με κάτι δικό του, που
έχει κατά νου. Ένα προσωπικό "έξ' από 'δω" βρε παιδί μου. Πιστεύω πως δικαιούμαστε να κρατήσουμε μια μη-ευχή και για εμάς, χωρίς να
θεωρηθεί εγωιστικό, οπότε, ας.. ευχηθούμε άφοβα!
Κλείνοντας, λοιπόν, το κεφάλαιο 15, και ανοίγοντας αυτό του 16, εφόσον δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι μέλλει γενέσθαι, μπορούμε μόνο να ελπίζουμε για το καλύτερο. Και αν, ως συνήθως, οι περισσότεροι πάντα θα διαφωνούν και θα υποστηρίζουν ότι "τα χειρότερα έπονται", εγώ συμφωνώ, προσδοκώ και ελπίζω. Άντε και.. καλή μας χρονιά βρε!
Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το